Η μαμά μου...

Η μαμά μου όταν γεννήθηκα με κράτησε τρυφερά και με φρόντισε.
Η μαμά μου όσο κουρασμένη και αν ήταν, με πήγαινε στην πλατεία και καθόταν με τις ώρες στο παγκάκι, για να παίζω.
Η μαμά μου έκανε τη νταντά για ένα κάρο άλλα παιδάκια σπίτι μας για να έχω παρέα.
Η μαμά μου δε με άφηνε στην τηλεόραση για να έχει χρόνο αλλά με έμαθε να αγαπώ τα βιβλία.
Η μαμά μου με έμαθε να έχω όρια και να μη δέχομαι να με προσβάλλουν.
Η μαμά μου είναι δίκαιη μαζί μου, δε φοβάται να μου ζητήσει συγγνώμη αν κάπου έχει κάνει λάθος.
Η μαμά μου δέχεται τις επιλογές μου και δε με πίεσε να γίνω αυτό που εκείνη μπορεί να ήθελε.
Η μαμά μου είχε ένα σπίτι γεμάτο από σκορπισμένα παιχνίδια, κουζινικά, μακαρόνια, ρύζια, πλαστελίνες και πηλό για να μπορώ να παίζω.
Η μαμά μου δεν είχε γραφείο, διόρθωνε τα γραπτά στο τραπέζι της κουζίνας για να έχω εγώ το δικό μου γραφείο.
Η μαμά μου σέβεται το χώρο μου, δεν ανοίγει τα συρτάρια μου, ούτε ψάχνει τα πράγματά μου.
Η μαμά μου ξενυχτούσε δίπλα μου, κάθε φορά που ήμουν άρρωστη ή δε μπορούσα να κοιμηθώ (ναι ναι είχαμε και μια τέτοια φάση).
Η μαμά μου με έμαθε να είμαι καταδεκτική και να μην κατακρίνω τους άλλους.
(...)
Η μαμά μου ήταν και είναι πάντα δίπλα μου. Αρκεί ένα τηλέφωνο και ξέρω πως θα έρθει εδώ αν τη χρειαστώ.
Η μαμά μου είναι ένας υπέροχος άνθρωπος.

Χρόνια πολλά μαμά!!!

update: Η μαμά μου μου έφτιαξε και βρήκε τρόπο να μου στείλει το μαγιάτικο στεφάνι!!! (προσεχώς φωτό!)

(ε , οκ, έχουμε και τις κακές στιγμές μας... όπως όλοι! Με τα χρόνια όμως βελτιωνόμαστε όλο και πιο πολύ:) )