πρωτομαγιά και ο Θεός βοηθός για τη συνέχεια...

Ευτυχώς που έχουμε τα τραγούδια... παράξενη πρωτομαγιά στ' αλήθεια. Πρώτη φορά την περνάω κλεισμένη στο σπίτι. Οι υποχρεώσεις πολλές και το μέλλον αβέβαιο. Επιτέλους, όλοι όσοι κοιτούσαν χαιρέκακα τους νέους και έλεγαν ότι δεν εκτιμάμε, δε σεβόμαστε, δεν ξέρουμε τί θα πει στέρηση, θα δικαιωθούν. Μα πώς δεν το είδαμε να έρχεται? Νομίζω πως το βλέπαμε, απλά πιστεύαμε πως δε θα συμβεί. Αμέλεια, κατά το ποινικό δίκαιο. Το θέμα είναι πως πληρώνουμε κατά ένα μεγάλο ποσοστό τις καταχρήσεις άλλων. Τους οποίους ψηφίσαμε, ξανά και ξανά. Ή απαξιώσαμε και αφήσαμε τους υπόλοιπους να τους ψηφίσουν ξανά και ξανά. Το κόψιμο των δώρων δε με αγγίζει, έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι στη θέση μου ούτε ασφάλιση έχουν από τον εργοδότη ούτε 14 μισθούς. Με τρομάζει όμως για πολλούς λόγους.
Και... βαθιά ανάσα και τα κεφάλια μέσα ως τα τέλη Ιουνίου. wish me luck γιατί δε με βλέπω καλά!

Καλό μήνα!