Του παιδιού μου το παιδί, είναι δυο φορές παιδί μου!

Δηλαδή η γιαγιά είναι δυο φορές πεθερά;

Σήμερα το πρωί δεν κατάλαβα πως ξύπνησα. Μπορεί να φταίει το ανοιχτό παντζούρι και ο θόρυβος, σίγουρα όχι η ζέστη, μιας και απολάμβανα τον ύπνο μου πάνω στα απαλά σεντόνια, μπορεί το άγχος να ξυπνήσω στην ώρα μου μετά από μια βδομάδα που με ξύπναγαν άλλοι το πρωί. Το θέμα είναι ότι ξύπνησα, χωρίς να συνειδητοποιήσω το πως. Θυμάμαι πως το βράδυ είχα βάλει ξυπνητήρι, αλλά το πρωί που κοίταξα το κινητό, αφού έριξα νερό στη μούρη μου να ανοίξει λίγα χιλιοστά παραπάνω το μάτι, ήταν κλειστό. Μυστήρια πράγματα.
Το θέμα είναι ότι ξύπνησα και πριν την ώρα μου μες στο κέφι, ντήθυκα γρήγορα (αχ αυτό το μαύρο φόρεμα... θα κάνω άγαλμα στα μοναστηρακιώτικα μαγαζιά) οπότε πήγα με το πάσο στη στάση μιας και ο καιρός δεν προσφέρεται για περπάτημα.
Εφοδιάστηκα με έναν πελώριο φρέντο (αμέ αμέ μάθαμε κι από αυτά και όχι, δεν είχαμε και στο χωριό μου, αλλά κάπως πρέπει κι εμείς να ξυπνήσουμε και μιας και το τζόκινγκ αποκλείεται, το ρίχνουμε στον καφέ. Να τον δοκιμάσετε με σιρόπι φουντούκι!!)
Φτάνω λοιπόν σεινάμενη κουνάμενη στο γραφείο και βλέπω μια γιαγιά μαυροντυμένη (κοτσωνάτη όμως, μη φανταστείτε), να ψάχνεται. Προσφέρομαι να την βοηθήσω μιας και εδώ που την έστειλαν χωρίς όνομα δε θα έβρισκε άκρη. Μου λέει τι θέλει, πάμε στον έναν όροφο, τίποτα, πάμε στον άλλο, πάλι τίποτα. Βρίσκουμε το τηλέφωνο εκείνου που την παρέπεμψε σε εμάς και πάμε στο γραφείο μου να καλέσουμε. Αφού λοιπόν μαθαίνω την ιστορία, λέμε για το παράλογο του να μη δεχτούν το συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο και μου έχει δώσει 135 φορές την ευχή της, ξεκινάνε οι ερωτήσεις:

-Πόσο χρονών είσαι κοπέλα μου;
-25
-ααααα! Και τελείωσες νομική ε;
-ναι (άκουσε κάπου και για το μεταπτυχιακό όταν με ρώτησε μια δικηγόρος)
- Πω πω και είσαι και ψηλή, ωραία κοπέλα!
- ευχαριστώ !
- Από Αθήνα είσαι;
- όχι, είμαι από .... και ....
- Ααααα, εκεί είναι όλοι καλοί άνθρωποι!!!
- Τι να σας πω, άλλα έχω ακούσει εγώ, ειδικά για την ...
- όχι, όχι, καλοί είναι. Ε, αυτό για το αυλάκι λένε, τι άλλο;

Και πόσο χρονών είσαι;

- 24

- Ξέρεις έχω έναν εγγονό! είναι 25 χρονών και έχει τελειώσει Πάντειο, οικονομικά. Δουλεύει κι αυτός, σε μια ηλεκτρονική εφημερίδα, από παλιά, γιατί ξέρει πληροφορική. Μακάρι να βρει μια κοπέλα σαν κι εσένα (εδώ ξερογλύφεται)...
- ... (σιωπή)
- Είναι και αθλητικός, κάνει μπάσκετ σε ομάδα και προπονείται συστηματικά!! Και ψηλόοοοοος! Κι εσύ είσαι ψηλή. Μακάρι να βρει μια σαν κι εσένα, και όχι καμιά κοντή (Θεοπούλα νούμερο δύο).
- (χαμόγελο- σιωπή)
Μπαίνουμε στο ασανσέρ, να ανέβουμε στο γραφείο μου να πάρουμε στο κατάστημα.

- Αχ κοπέλα μου, την ευχή μου να έχεις, πώς θα έβρισκα άκρη αλλιώς;
- Ε, όλο και κάποιος θα σας έλεγε που να απευθυνθείτε!
- Τι καλό κορίτσι που είσαι!
- Ε, εντάξει έτσι κι αλλιώς δεν έχω δουλειά τώρα (είπα το βούρλο)

Πάμε λοιπόν στο γραφείο μου, παίρνουμε τηλέφωνο, μας δίνουν ένα άλλο και μας λένε να καλέσουμε σε μισή ώρα. Της προτείνω να πάει μια βόλτα και να ξαναέρθει και το πάρτυ αρχίζει:
- αχχχχχ κοπέλα μου την ευχή μου να χεις!!!!!!. Ξέρεις, ο εγγονός μου είναι μοναχοπαίδι, τον έχω μεγαλώσει σχεδόν εγώ. Εχει και μια αδερφή 14 χρόνια μικρότερη (!!!!!!). Εσύ έχεις αδέλφια;
- όχι, είμαι μοναχοπαίδι.
- Και η κόρη μου είναι μοναχοπαίδι. Αλλά και ο εγγονός μου, προκομέεεεεεενο παιδί. Δε χρειάζεται να δουλέψει, οι γονείς του είναι δημοσιογράφοι, βγάζουν εφημερίδα, μεγάαααλη περιουσία. Και όχι μόνο από τους γονείς, και από εμένα, και την άλλη του γιαγιά. Και εγώ τους έλεγα (κλαψιάρικος τόνος) ¨αφού δεν έχει ανάγκη να δουλέψει το παιδί, αχ γιατί το στέλνετε;¨ Και οι γονείς του μου είπαν ότι πρέπει να μάθει να βγάζει το ψωμί του, τώρα δουλεύει για να μαζέψει χρήματα για το στρατό. Κι εσύ βλέπω εργατική είσαι. Αχ! μακάρι να βρει καμιά καλή κοπέλα σαν κι εσένα, δε θέλω να μπλέξει με καμία που δε θα μου αρέσει...
- ε, αν τα βρίσκουν μεταξύ τους, λένε σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός....

Στο σημείο αυτό να πω ότι άρχισα να αναρωτιέμαι αν όντως το ζω αυτό ή απλά το σιρόπι φουντούκι στο φρέντο σε συνδιασμό με τον καύσωνα με έκανε να έχω παραισθήσεις. Και συνεχίζουμε:

- Να, μια καλή κοπέλα ΣΑΝ ΚΙ ΕΣΕΝΑ θέλω να βρει ο εγγονός μου!
- (σιωπή, κοίταγμα κάτω)
- λοιπόν, θα περάσω σε μισή ώρα, γράψε μου μόνο το γραφείο σου να μη μπερδευτώ. Αχ, την ευχή μου να χεις! Μακάρι να βρει μια κοπέλα σαν κι εσένα ο εγγονός μου!!! θα μου δώσεις ένα τηλέφωνο;
(σκληρός παίκτης η γιαγιά!)
- εεεεεε ξέρετε είμαι...... ( πιασμένη; χαρούμενη; νυσταγμένη; αρραβωνιασμένη; γιατί δε νομίζω το δεσμευμένη να της ήταν εμπόδιο, είχε πάρει φόρα!!!!)
- μια εδώ και μια εκεί , ε κοπέλα μου;
- Ναι, μια Αθήνα, μια ....
- καλά, σε ευχαριστώ πολύ, θα έρθω σε λίγο πάλι
- στο καλό!

Καλά τα γέλια που έκανα στο μεταξύ... Μια συνάδελφος πρότεινε να ζητήσω φωτογραφία και με κορόιδευε πως κλωτσάω την τύχη μου.Εγώ πείραζα μια άλλη και της έλεγα ότι όποιος πάει στην ώρα του στο γραφείο, έχει και τα τυχερά του!

Πάνω που πέτυχα την υπεύθυνη του καταστήματος και μίλησα μαζί της σκάει η γιαγιά. Μιλήσανε, μιλήσαμε και μου είπε πού να απευθυνθώ. Μιας και είχα μπει στο χωρό, και τη λυπήθηκα τη γιαγιά μες στη ζέστη, ειπα να ολοκληρώσω αυτό που ξεκίνησα, αλλά να κόψω δρόμο. Πριν ξεκινήσουμε για το άλλο γραφείο, ακολουθεί ο εξής διάλογος
-Πω πω, τι θα έκανα αν δεν υπήρχες εσύ να με βοηθήσεις;
-Μην ανησυχείτε , οι άνθρωποι είναι εξυπηρετικοί, κάποιος θα σας βοηθούσε.
- όχι, αν δεν ήσουνα εσύ , δε θα έβρισκα άκρη! σε ευχαριστώ πολύ, την ευχή μου να χεις!
- Μην το συζητάτε, εξάλλου έτσι βοηθάνε και τη γιαγιά μου όταν χρειάζεται κάτι
- Πω πω, τι τυχεροί που είναι οι γονείς σου! Να σε χαίρονται και να σε καμαρώνουν!
- (ου, ναι οι γονείς μου νιώθουν πολύ τυχεροί ειδικά όταν ξεσπάω τα νεύρα μου πάνω τους!)
- αλλά και αυτός που θα σε πάρει.... Τέεεετοια κοπέεεεελα.... Αχ... Μοιάζεις με την κόρη μου... τα μαλλάκια σου... (και συνέχιζε, ενώ εγώ μούγκα) να μου δώσεις ένα τηλέφωνο... (εγώ την πάπια)
-ααααα! να ο υπεύθυνος του πρωτοκόλλου! Πάμε να δούμε πού χρεώθηκε η επιστολή για να βρούμε τον αρμόδιο!
Πάμε, βρίσκουμε, και εκμεταλλεύομαι τη στιγμή (άδραξα κι εγώ τη μέρα!!!!) για να τη χαιρετήσω, προφασιζόμενη πολλή δουλειά και να γυρίσω στο γραφείο μου. Ξεγλύστρησα από την αγκαλιά, και την κοπάνησα όσο ακόμα προλάβαινα, γιατί η προσοχή της είχε αποσπαστεί. Καλή η νύφη, καλά όμως και τα χρήματα που ήθελε να εισπράξει.

Δεν ξέρω αν ξαναήρθε στο γραφείο μου γιατί έλειπα, πάντως μόλις λύθηκε το θέμα της έμαθα πως έγινε μπουχός για να εισπράξει, μιας και ήθελε να πάει εξοχή.

Μήπως έπρεπε να ζητήσω φωτογραφία και Ε9 του επίδοξου γαμπρού;; Μπουχαχαχα!!! Πατέρα με χάνεις!!! Φίλοι και συγγενείς τρέξτε να ραφτείτε!!!!!!!

Και είναι μόλις 10 το πρωί....