Βράδυ Δευτέρας. Μια κουραστική μέρα με δουλειά και μάθημα, έλαβε τέλος. Για μια ακόμα φορά γύρισα σπίτι πτώμα, προσπαθώντας να με πιέσω να ξεμπερδεύω με τις εκκρεμότητες. Όχι με τις εκκρεμότητες της ζωής μου, αυτές είναι μια μεγάλη ιστορία. Με άλλα, πιο απλά, πιο καθημερινά πράγματα. Με την ανακύκλωση ας πούμε. Με τις σημειώσεις που που περιμένουν να τις βάλω σε μια σειρά. Με τα πιάτα που ξέμειναν άπλυτα στο νεροχύτη. Ανάβω το θερμοσίφωνο, πρέπει να προσέχω , λένε, γιατί δεν έχει αντιηλεκτροπληξιακό και μπορεί να μου δημιουργήσει προβλήματα (κι άλλα?).
Περιμένοντας το νερό να ζεστάνει, τριγυρνάω αμήχανα στο σπίτι. Ποτίζω τα λουλούδια στο μπαλκόνι, ο κάκτος είναι έτοιμος να ανθίσει και πάλι, απόδειξη ότι τον φροντίζω καλά και καταβρέχοντας τα φυτά η νύχτα μου ξαφνικά μυρίζει μέντα και λεβάντα. Κοιτάζω ψηλά, δε βλέπω τίποτα και νοσταλγώ το πατρικό μου, τόσος ουρανός, τόση άπλα στο μάτι και στο βάθος θάλασσα που όταν νυχτώνει ανακατεύεται το μπλε της με το μαύρο του ουρανού και καμιά φορά μπερδεύομαι, περνάω τα γρι γρι με τα αστέρια και τη θάλασσα με τον ουρανό. Μα δε με πειράζει, γιατί η νύχτα μου μυρίζει μέντα , και λεβάντα, και θέλω να κάνω όλη τη ζωή μου να μυρίζει μέντα, και λεβάντα, και δεν απελπίζομαι που δεν είμαι καλή στα σχέδια και στα προγράμματα γιατί έτσι η ζωή έχει ενδιαφέρον.
Το νερό μάλλον είναι έτοιμο, πρέπει να πλυθώ, πρέπει να στεγνώσω τα μαλλιά για να μην κρυώσω, πρέπει να βρω τι θα φορέσω αύριο, πρέπει να ξυπνήσω για τη δουλειά, πρέπει να τελειώσω την εργασία, πρέπει ...
Στ' αλήθεια, δε με πειράζει και πολύ που τραβάω ζόρια. Τα πρέπει στη ζωή μου είναι απόρροια των θέλω μου και της τεμπελιάς μου.Με τον εαυτό μου θυμώνω μόνο, γιατί ξέρω πως μπορώ και καλύτερα. Πολύ καλύτερα. Σε πολλά. Μα είπαμε , απόψε δεν πειράζει, γιατί όλα μυρίζουν μέντα και λεβάντα.
Μπαίνω στο σπίτι, προσπερνάω τον υπολογιστή και το youtube, ψάχνω στη δισκοθήκη μου. Είναι εκεί.... Παίρνω με λαχτάρα το σιντί και το βάζω στο στερεο να παίξει. Οι νότες του Μάνου με πλημυρίζουν. Χωρίς λόγια, μουσική μόνο, εικόνες, με λόγια αυτά που θέλω εγώ. Μόνο ό,τι θέλω εγώ. Αυτά που έγιναν , έγιναν, κι αυτά που θα 'ρθουν, καλώς να έρθουν. Μεγαλώνω, μα χαμογελάω. Έχω ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ, ένα τηλεφώνημα δρόμο. Και αν ζορίζομαι, και αν θυμώνω, και αν ..., στο παιχνίδι είναι και αυτά.
Εξάλλου, αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα...
Περιμένοντας το νερό να ζεστάνει, τριγυρνάω αμήχανα στο σπίτι. Ποτίζω τα λουλούδια στο μπαλκόνι, ο κάκτος είναι έτοιμος να ανθίσει και πάλι, απόδειξη ότι τον φροντίζω καλά και καταβρέχοντας τα φυτά η νύχτα μου ξαφνικά μυρίζει μέντα και λεβάντα. Κοιτάζω ψηλά, δε βλέπω τίποτα και νοσταλγώ το πατρικό μου, τόσος ουρανός, τόση άπλα στο μάτι και στο βάθος θάλασσα που όταν νυχτώνει ανακατεύεται το μπλε της με το μαύρο του ουρανού και καμιά φορά μπερδεύομαι, περνάω τα γρι γρι με τα αστέρια και τη θάλασσα με τον ουρανό. Μα δε με πειράζει, γιατί η νύχτα μου μυρίζει μέντα , και λεβάντα, και θέλω να κάνω όλη τη ζωή μου να μυρίζει μέντα, και λεβάντα, και δεν απελπίζομαι που δεν είμαι καλή στα σχέδια και στα προγράμματα γιατί έτσι η ζωή έχει ενδιαφέρον.
Το νερό μάλλον είναι έτοιμο, πρέπει να πλυθώ, πρέπει να στεγνώσω τα μαλλιά για να μην κρυώσω, πρέπει να βρω τι θα φορέσω αύριο, πρέπει να ξυπνήσω για τη δουλειά, πρέπει να τελειώσω την εργασία, πρέπει ...
Στ' αλήθεια, δε με πειράζει και πολύ που τραβάω ζόρια. Τα πρέπει στη ζωή μου είναι απόρροια των θέλω μου και της τεμπελιάς μου.Με τον εαυτό μου θυμώνω μόνο, γιατί ξέρω πως μπορώ και καλύτερα. Πολύ καλύτερα. Σε πολλά. Μα είπαμε , απόψε δεν πειράζει, γιατί όλα μυρίζουν μέντα και λεβάντα.
Μπαίνω στο σπίτι, προσπερνάω τον υπολογιστή και το youtube, ψάχνω στη δισκοθήκη μου. Είναι εκεί.... Παίρνω με λαχτάρα το σιντί και το βάζω στο στερεο να παίξει. Οι νότες του Μάνου με πλημυρίζουν. Χωρίς λόγια, μουσική μόνο, εικόνες, με λόγια αυτά που θέλω εγώ. Μόνο ό,τι θέλω εγώ. Αυτά που έγιναν , έγιναν, κι αυτά που θα 'ρθουν, καλώς να έρθουν. Μεγαλώνω, μα χαμογελάω. Έχω ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ, ένα τηλεφώνημα δρόμο. Και αν ζορίζομαι, και αν θυμώνω, και αν ..., στο παιχνίδι είναι και αυτά.
Εξάλλου, αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου