ό,τι αρχίζει με γυμναστήριο τελειώνει με πόνο

ή μάλλον, ό,τι αρχίζει με αγυμνασία τελειώνει με πόνο!
Αφού έκανα ανομολόγητα πράγματα στη μπάλα συνέχισα με βαράκια και στρώματα αυτή τη βδομάδα... Κάθε φορά που ένιωθα να έρχεται ο σφάχτης έλεγα καλά να πάθεις που πλακώθηκες στα γλυκά και στις βλακείες (μην το δοκιμάσετε, δε βοηθάει!)
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι έστω και λίγο λίγο, σιγά σιγά συνηθίζω.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να χτυπιούνται στα γυμναστήρια και, όπως έχω ξαναπεί είμαι επιρρεπής στην τεμπελιά. Σήμερα πάντως, άκουγα τραγούδια κάνοντας διάδρομο και έσκασε το χειλάκι μου, δε μπορώ να πω.
θυμήθηκα πριν κάτι χρόνια, που πήγαινα διακοπές δυόμισι μήνες στο πατρικό σπίτι (αχχχ αυτές οι διακοπές...) και είχα αποφασίσει να πάω γυμναστήριο. Μου είχα βάλει πρόγραμμα, αμέ! πρωί γυμναστήριο, απόγευμα θαλασσινό μπάνιο. Δε θυμάμαι αν έχασα βάρος, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι για κάποιο διάστημα ήμουν πιασμένη παντού και πόναγα φρικτά οπότε στη θάλασσα έκανα το πτώμα χαχα.
επίσης, θυμάμαι το σοκ της γυμνάστριας όταν με είδε πάνω στο ποδήλατο να κάνω (κανονικότατα μεν) διαβάζοντας (δε). Η έκφρασή της, όλα τα λεφτά. Τί φταίω που με συνεπήρε το λογοτεχνικό??? ε???

Και το ξαναλέω. Με τη γυμναστική δεν το πολυέχω. Αλλά, τα λάθη πληρώνονται (συγκεκριμένα έχω μαζέψει λάθη 6-7 χρόνων :ΡΡΡ).

Γουελ, αρκετά περιαυτολόγησα και πάλι.
Από δευτέρα αναμένω την αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος. Πλέον, θα έχει παράθυρο στο γραφείο και θα μπορώ να φωτοσυνθέτω. Λυπάμαι που δε θα ακούω πλέον τα ματάκια (μην κάνετε συνειρμούς, καμία σχέση!) αλλά από την άλλη δε θα μου δημιουργεί πονοκέφαλο η συνεχής πάρλα.

Να περνάτε όμορφα! (σας είπα ότι ήρθε η άνοιξη???? :))))))

ΥΓ1: φυσαλίδα... τί μου θύμησες!
ΥΓ2: εσύ κοπελιά που μας παίρνεις μάτι από τα ξένα γράψε και τίποτα!
φιλιά!