Με το ρόγχο του air condition, μεσημέρι...

Καλοκαίρι και πάλι! Οι εποχές κάνουν κύκλους και ανακατεύονται, σημάδι πως όλα προχωράνε και αλλάζουν. Πάλι έχασα τις μέρες. Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, δεν έχει σημασία. Το ρολόι μου που το φοράω με το ζόρι μιας και είναι δώρο, μου βάζει όρια. Στον ύπνο, στο χάζεμα, στον καφέ. Με κρατάει πεισματικά δεμένη με τις ημερομηνίες που από καιρό τις έχω χάσει. 15, 16, 17, περνάει ο καιρός. 18, 19, να θυμηθώ να ευχηθώ στον πατέρα μου. 20, 21, πάλι στη δουλειά, άραγε έδωσαν την εργασία μου από τη γραμματεία; 22, 23, ο καιρός περνάει, πότε θα προλάβω;

Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες είναι να ξαπλώνω μπρούμυτα στο κρεβάτι για να διαβάσω. Χαζεύω και λίγο έξω την πρασινάδα στο μπαλκόνι, ακούω τα παιδάκια που τσιρίζουν εεεεε παίζουν ήθελα να πω, δυσανασχετώ με τα τζιτζίκια (και μετά σου λένε πως τίποτα δε ζει στην Αθήνα!) μετά την 5η συνεχόμενη ώρα που τα ακούω και ξεπιάνομαι από το διάβασμα στο γραφείο.

Το ίδιο έκανα και σήμερα. Ζέστη με ένα διακριτικό αεράκι (δεν άνοιξα κλιματιστικό για να μην καλομαθαίνω μιας και στη δουλειά κινδυνεύω από θερμοπληξία), μάζεψα βιβλία και σημειωματάρια και τσουπ! στο κρεβάτι. Θυμήθηκα ότι και πέρσι τέτοια εποχή ήμουν μια από τα ίδια (αλλά ευτυχώς δεν έπιασα το θέμα- τζιζ πόσα καλοκαίρια έχω περάσει χωρίς να έχω διάβασμα) και σκέφτηκα με τρόμο πως ίσως και να μου λείπουν αυτές οι στιγμές στα επόμενα καλοκαίρια (εχμ... όχι όλο το πακέτο!! μερικές μόνο!).

Ξύπνησα κουλουριασμένη από τον ήχο του msn στον υπολογιστή. Προφανώς προτίμησα να αποκοιμηθώ από το να συνεχίσω να διαβάζω. Αυτή η ζέστη με έχει διαλύσει. Πώς θα τους πω ότι θέλω να λείψω 5 μέρες για την εξεταστική?Δίνω 3 μαθήματα τρομάρα τους!

ΥΓ1: πάρτε το άσμα του τίτλου:



ΥΓ2: Stranglers & Billy Idol σούπερ! Λίγο δυνατά η ένταση για τα γέρικα αυτιά μου όμως!
απολαύστε: