Προς:

- μερικούς καθηγητές:
Χαλαρώστε και ηρεμήστε. Για να είμαστε εκεί μαζί σας, παρόλο που δουλεύουμε σα σκλάβοι και σε ΔΙΚΑ σας γραφεία (και άρα ξέρετε τί συμβαίνει έξω στην αγορά εργασίας) και για να σας ακούμε συνεχώς να μας προσβάλλετε, το θέλουμε. Το να μας κάνετε το μάθημα κόλαση δε βοηθά ούτε εσάς, ούτε την επιστήμη που υπηρετείτε. Ούτε όμως σας δίνει και κάποιο ιδιαίτερο προσόν. Για να μάθουμε μερικά πράγματα παραπάνω ήρθαμε, όχι για να καταταγούμε στις ειδικές δυνάμεις. Ελεος πια. Δε ζείτε στο δικό σας πλανήτη και εμείς δε μπορούμε να ζήσουμε κι άλλο στις πλάτες των δικών μας και να μη δουλεύουμε. Η ανελαστικότητα εξαντλείται μόνο στους φοιτητές και ποτέ στους διδάσκοντες. Αντί να χαίρεστε που υπάρχουν άτομα που μετά τη δουλειά έρχονται να σας ακούσουν για 4 ωρες, για ένα μεταπτυχιακό χωρίς αντίκρυσμα στη μάχιμη δικηγορία, δε χάνετε ευκαιρία να μας μειώσετε. Ντροπή.
(και ναι! το ότι περσι ξεκίνησαν 9 άτομα και το τελειώνουν μόνο δυο, δεν τους προβληματίζει!)

-συναδέλφους:
Το ότι δουλεύετε σε μεγαλοκαθηγητάδες ή σε μεγάλα γραφεία δε σας κάνει αυτομάτως κάτι. Ξεκαβαλήστε. όλοι χωμένοι στα σκ@τ@ είμαστε. Κι εσείς εκεί ο τελευταίος τροχός της αμάξης, άλλο που δεν το καταλαβαίνετε και παίζετε τους σπουδαίους. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι πιστεύετε πως το ότι δουλεύετε εκεί σας δικαιολογεί να απολαμβάνετε ορισμένα προνόμια σε σχέση με τους άλλους συμφοιτητές σας. Παρκάρετε το καλάμι μπας και καταλάβετε που παν τα τέσσερα. Ελεος πια.

(ουφ! )

.