C.I.F. (comme il faut)

Σήμερα ανοίγοντας το ψυγείο, έπεσε το μάτι μου σε κάτι κυδώνια. Αυτό μου έδωσε αφορμή για το σημερινό θέμα (έχω και κάτι περαυτολογίες, αλλά λόγω καλών επιπέδων αυτοπεποίθησης θα τις κρατήσω για άλλη ώρα:Ρ).

Kαι θα μου πείτε, τί σχέση έχει ένα κυδώνι με το cif? Και όμως, έχει!
Τις προάλλες είχα καλέσει μια φίλη και συνάδελφο στο σπίτι για φαγητό (και καφέ και διάβασμα. στα δυο πρώτα τα πήγαμε πολύ καλά, στο διάβασμα όχι και τόσο). Η κοπέλα λοιπόν, μου έφερε κουλουράκια από το φούρνο της γειτονιάς της. Την προηγούμενη φορά που ήρθε για φαγητό, έφερε μια σακούλα ρόδια και κυδώνια που της είχαν στείλει από το χωριό της.
Εχουμε λοιπόν αυτή τη συμπεριφορά από τη μια, που μου έκανε ευχάριστη εντύπωση

ΑΠό την άλλη, έχουμε ανθρώπους που έχουν περάσει άπειρες ώρες στο σπίτι μου (αλλά και μιας κολλητής μου), που πρότειναν πολύ εύκολα να μαγειρέψουμε κάτι για να φάμε, αλλά ποτέ δεν έκαναν μια πράξη ανταπόδοσης. Μάλιστα, πολύ περισσότερο στο σπίτι της φίλης μου, που το είχαν κάνει κέντρο διερχομένων. Θυμάμαι μια φορά, αξιώθηκε μια κοπέλα να φέρει ένα μαρτίνι για τα τσούξουνε, κατανάλωσαν το εν τρίτο εκεί και φεύγοντας πήρε το μπουκάλι πίσω!!!!

Μη με παρεξηγήσετε, δεν είμαι φαγάς, είμαι παραπονιάρης όπως λέει και ο λαός. Δε με ενδιαφέρει το πράγμα, αλλά η χειρονομία. Να προσφερθεί ο άλλος, να μαζέψει ένα τασάκι, ένα πιάτο. (φυσικά και δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους που δεν ξέρω καλά, αλλά σε φίλους και "φίλους" που κάποτε έκοβαν εισιτήριο στο σπίτι μου!). Πείτε με υπερβολική, πείτε με παλιομοδίτισσα, εγώ ψέμματα δε θα σας πω. Μια ευγενική πράξη ή χειρονομία, μετράει για εμένα.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά? ό,τι θυμάμαι χαίρομαι!

p.s.: όσοι φίλοι μου διαβάσετε αυτές τις γραμμές και τύχει να έρθετε σπίτι για καφέ, μην κουβαλήσετε τίποτα!!Είμαστε σε περίοδο λιτότητας!Το παρόν κείμενο είναι απλά μια φιλοσοφική αναζήτηση :Ρ