Θα ήθελα να γράψω ένα ποστ που θα βρίζω. Την τύχη μου (πάνω απ' όλα , γιατί, όπως και να το κάνουμε, μερικά θέματα είναι αποκλειστικά θέματα τύχης), το πρόγραμμά μου, τις αναποδιές, τις αφραγκές, τα μπερδέματα, τις μοναξιές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και πάει λέγοντας. Αλλά όχι... θα παραμείνω ήρεμη. (αααααααααααααααααααααααααααααααα).-
Αυτές λοιπόν τις μέρες με τη ζέστη, στο γραφείο κάνουμε σάουνα. Αμέ! Πρώτης τάξεως μάλιστα. ένας τοίχος όλο παράθυρο, μόνο ο μισός με στόρια και ο ήλιος να χτυπάει από την ανατολή του ως τις μια το μεσημέρι. Προσπαθούμε οι άμοιρες να κάνουμε ρεύμα (ναι καλά), αέρα με δικογραφίες, φωτοτυπίες, ό,τι βρούμε τελοσπάντων, αλλά μάταια. Τελικά μάλλον θα ανοίξουμε και το άλλο στόρι, θα βάλουμε μαγιώ και θα αράξουμε , να κάνουμε και χρώμα. Το δε κομμάτι του παραθύρου που δεν έχει κάλυψη, αφήνει το βλέμμα μας να πλανηθεί στον γείτονα απέναντι.... μέσης ηλικίας, εύσωμος, με μαύρο μαλλί κοτσίδα, μου θυμίζει τους τύπους που φοράνε χρυσές αλυσίδες και αφήνουν το μικρό νυχάκι να μεγαλώσει (ιχχχ). Τον βλέπουμε λοιπόν να περιφέρει το θεϊκό ημίγυμνο κορμί του (ζέστη γαρ) και να βγάζει το κλουβί με τον παπαγάλο στο μπαλκόνι ( αυτό είναι μια άλλη ιστορία, όπως και η ορχήστρα του δρόμου, αλλά άλλη φορά..).
Όλοι αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχουν ανοίξει τα κλιματιστικά του κτηρίου. Κάθε μέρα κυκλοφορεί η φήμη ότι άνοιξαν, τρέχουμε όλοι εκστασιασμένοι να τα ανοίξουμε, αλλά τίποτα. Μισοαστεία μισοσοβαρά έχει αρχίσει να ακούγεται ότι αυτό συμβαίνει εξαιτίας του διευθυντή , που θέλει να κάνει οικονομία. Πείτε με τρελή, εγώ το πιστεύω.... (τεκμήρια άλλη φορά!).
Αλλά η καλή μέρα φάνηκε από το πρωί.. Τώρα που άρχισε να δροσίζει πάλι, αποφάσισα να θυσιάσω το πρωινό για να κοιμηθώ κανά μισάωρο παραπάνω. έβαλα λοιπόν το ξυπνητήρι, και ξαναέπεσα στο κρεβάτι, με το άγχος βέβαια να το ακούσω, γιατί είχα να προλάβω δικαστήριο το πρωί... Όταν λοιπόν βρέθηκα στο 5ο συννεφάκι ακριβώς, χτυπάει το σταθερό. Πετάγομαι πάνω, τσακίζομαι σε κάτι που ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ήταν, ψάχνω το τηλέφωνο έντρομη, και σκέφτομαι ότι κοιμήθηκα και έχασα το δικαστήριο....
Σηκώνω το τηλέφωνο.... η φωνή του αφεντικού... ψάχνω ένα ρολόι (σκεφτόμενη τι θα μπορούσα να του πω...), και ψάχνω και ψάχνω - γιατί είμαι και στραβή!!!! ενώ ο δικηγόρος μου μιλάει και εγώ προσπαθώ να ακούγομαιι βαθυστόχαστη και πρωτίστως ξύπνια.
Μέχρι που βλέπω την ώρα. 8.06. ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!!! Ποιός παίρνει τον άλλον 8 το πρωί???? και στο σταθερό?????? αφού είχα ανοιχτό κινητό!!!!!! (η μόνη μου εξήγηση είναι πως αποθήκευσε το σταθερό μου γιατί τον είχα καλέσει κάποιες φορές που ήταν ανάγκη, ώστε να το αναγνωρίζει και να μπερδεύτηκε στο νούμερο).
Αλλά και πάλι.. αφού ήξερε πως 9 παρά θα είμαι στα δικαστήρια... και η δική του δουλειά γινόταν μετά τις 9.. Τί ήθελε να μου κόψει τη χολή πρωϊνιάτικα???
Δίδαγμα? Δεν παίρνουμε ποτέ στη δουλειά από το σταθερό του σπιτιού μας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου