Αυλαία και πάμε!


Πάνω στο γραφείο μου έχω δυο στοίβες με βιβλία, μια με αγγλικά άρθρα, δυο τηλέφωνα, ρολόι, μικροπράγματα, μια μολυβοθήκη, το ημερολόγιο και μια κούπα που δεν έχει πια καφέ μέσα.
Το έχω ξαναπει, ο Σεπτέμβρης είναι η δική μου πρωτοχρονιά. Και έχω στόχους που θέλω να πετυχω και διστάζω να βάλω μπρος. Κυρίως από τεμπελιά (είπαμε , ένα από τα μεγάλα μου ελαττώματα!).
Αποφάσισα λοιπόν μετά την τελευταία γουλιά του καφέ, να με μαλώσω. Να με βάλω στη θέση μου. Να μην αφήσω την τεμπελιά μου και τη βαρεμάρα να με καπελώσει. Να εκμεταλλευτώ το χρόνο μου και να μην αναλώνομαι στα ίδια και στα ίδια (ξέρω εγώ!).

Καινούρια αρχή λοιπόν!
Κι ας θέλω διακοπές ενω καλά καλά δεν έφυγε το φθινόπωρο,
κι ας θέλω να χουζουρεύω ως το μεσημέρι
κι ας ξυπνάω το πρωί με δυσκολία,
και χίλια δυο ακόμα.

Τελευταία, το έχω γυρίσει στο ροκ εφ εμ αντί για μελωδία. δεν ξέρω γιατί (εκτός του ότι το σήμα του μελωδία μου έκανε νερά), ίσως επειδή παίζει τραγούδια που μου είναι πολύ οικεία από τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά βρε παιδί μου, οι φωνές μερικών ανθρώπων ΔΕΝ κάνουν για ραδιόφωνο!!! Τρομακτικές!!!!

.