κλαπ κλαπ! μουσική παρακαλώ....
Και, αφού μπήκαμε στο κλίμα, η ανάγνωση ξεκινά:
Ένα μόριο υδρογόνου ένα άζωτο αγαπούσε
στο παράθυρο του πόνου στην καλή του τραγουδούσε:
"Ο πυρήνας μου για σένα ηλεκτρόνια τραβάει
κι έτσι τώρα απεγνωσμένα τα δικά σου αναζητάει.
Πρώτη μου φορά σε είδα σ' ένα μόριο αμμωνία,
μα δε μου 'δινες ελπίδα κι έτσι ζω στην αγωνία!
Μα αν δε με αγαπήσεις, οξυγόνο θα κρατήσω
κι αν μονάχο μου μ' αφήσεις, στο νερό θ' αυτοκτονήσω!"
8 σχόλια:
Ελπίζω ειλικρινώς να μην χωρίσουν ποτέ, διότι η σχάσις του ατόμου θα πάρει και άλλους εις τον λαιμόν του...
Παιδικά λευκώματα μου θύμισες...
άλλα χρόνια, αγνά, όμορφα!
καληνύχτα!!!
Κάπου θα έπρεπε να αναφέρεται και ο "τρίτος" ο άνθρακας.
"Μα και αν το οξυγόνο με εγκαταλήψει
με άνθρακας διαμάντι θα μου χαρίσει. "
της στιγμής...
Φιλικά Νίκος
Με ανατριχιάζει και μόνο που το διαβάζω ... Δεν μπορώ τη χημεία!
Ποτέ δεν τα πήγαμε καλά εμείς οι δυο...
Απαππααπαπαπα!!!
Φιλια!
Με συγχωρείτε για το λαθάκι...
"Μα και αν το οξυγόνο με εγκαταλήψει
ο άνθρακας διαμάντι θα μου χαρίσει. "
Φιλικά.
Αγαπητέ Κωνσταντίνε,
κι εμείς το ελπίζουμε, κι εμείς!
Κου-Κούλα
άσε, βουτιά στις αναμνήσεις!
Themadinme
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση.... Αλλά έλεγα να το αφήσω βυθισμένο στην ερωτική απογοήτευση! Καλώς μας ήρθες!
Σκορπίνα
αίθυλ-μέθυλ-πρόπυλ κλπ κλπ ... ανατριχίλα!!!
Γιατί δε μας το έκαναν αυτό στη Χημεία κατεύθυνσης τα παλιά τα χρόνια; Θα χε ένα άλλο allure βρε παιδί μου το μάθημα. :p
Δεν ξέρω, θα είχε μεγαλύτερη πλάκα πάντως, δίκιο έχεις!
Καλωσήρθες!
:)
Δημοσίευση σχολίου