Εργασιακό update

Κατ΄ αρχήν να ακούσω ένα μεγάλο χειροκρότημα για την αφεντιά μου, που έβαλε επιτέλους ετικέτες σε αυτό το αχούρι (μετά από παρότρυνση μιας μαρινής φίλης, γιατί αν περιμένατε από εμένα...)!!!!!

Βάζοντας ετικέτες διαπίστωσα πως τα πιο γκρινιάρικα ποστ μου αφορούσαν τη δουλειά, οπότε, γιατί να σπάσω την παράδοση? Πάμε για μια ακόμα παραπονιάρικη ανάρτηση!!!!

Την Παρασκευή έζησα το εξής παράλογο: ο δικηγόρος σηκώνεται από το γραφείο του, ξεκλειδώνει την πόρτα, την ξανακλειδώνει, έρχεται στο γραφείο μου, μου δίνει 2 φύλλα χαρτί και μου λέει να τα βγάλω μια φορά, επιστρέφει στο γραφείο του , ξεκλειδώνει /κλειδώνει για να ξεκλειδώσει όταν του πάω τις φωτοτυπίες. Εν τω μεταξύ, αν τις είχε βγάλει μόνος του, θα έκανε το μισό χρόνο. How koulo is that????!!!!!!!!

Με έβαλε να ψάξω κάτι για προσωπική του δουλειά και ήθελε να αφήσω σύξυλες όλες τις δουλειές του γραφείου για να την τελειώσω. Φυσικά, μου το έδωσε τελευταία στιγμή και εκεί που έπρεπε να πάω να ρωτήσω, είχαν κλείσει. Είχε βέβαια την απαίτηση να πάω και να πω ψέμματα για να μπω στα γραφεία, κάτι που έκανα, αλλά αφού αρνήθηκαν να με εξυπηρετήσουν μιας και το ωράριό τους για το κοινό είχε τελειώσει, δε θα πιανόμουνα μαλλί με μαλλί για να τους κάνω να μου πουν, κάτι που τον ενόχλησε/στενοχώρησε.
Ψάχνοντας, του έλεγα και τη γνώμη μου (αφού με ρώτησε). Ειδικά για 2- 3 πράγματα, τα οποία τα θεωρώ πολύ βασικά, με ρώτησε επανειλημμένως αν είμαι σίγουρη. Κουρασμένη καθώς ήμουν, κόμπλαρα (βρε λες να θυμάμαι αρλούμπες????) και ανέτρεξα στα βιβλία, τα οποία με επιβεβαίωσαν.
Στο σημείο αυτό λοιπόν έπαθα ένα σοκ, γιατί, 15 χρόνια δικηγόρος δε θυμόταν αυτό το βασικό για το αντικείμενο πράγμα.
Την επόμενη, μου είπε να φύγω από το δικαστήριο, να συνεχίσω το ψάξιμο, πράγμα που έκανα. Ρώτησε και έναν άλλο, πολύ καλό στο αντικείμενο και όλοι του επιβεβαίωσαν αυτό που του είχα πει. Μου άρεσε πάρα πολύ που επιβεβαιώθηκα (ως συνήθως :Ρ ναι ναι ψώνιο), αλλά από την άλλη, όταν οι ανωτεροι ρωτάνε συνέχεια, μου κάνει κάπως.

Είχα ζητήσει τη δευτέρα να πάω να δω ένα δικαστηριο μιας και τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται σπάνια, ώστε κάποιες δουλειές να τις κάνω από Παρασκευή. Φυσικά το ξέχασαν και πού να εξηγώ πάλι...
Νιώθω κουρασμένη πλέον από αυτή την κατάσταση μιας και ό,τι κουλαμάρα ζητάνε καταλήγω να την κάνω εγώ, ενώ τα τεχνικά/διεκπεραιωτικά θέματα τρώνε τόσο πολύ χρόνο που δεν έχω ευκαιρία να ασχοληθώ με ουσιαστικά πράγματα.

Κοντα σε όλα αυτά, η καινούρια κοπέλα δε φαίνεται να ξεπερνάει το άγχος της. Είναι τόσο πολύ, που τη μπλοκάρει. Δε μπορεί να ιεραρχήσει προτεραιότητες και έχει πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση. Ο δικηγόρος μου είπε να την προσέχω γιατί μια μέρα μπορεί να κάνει κάποιο λάθος που θα είναι πολύ σοβαρό. Δηλαδη δε μου φτάνει που έχω 300 πράγματα να κάνω, θα πρέπει να ελέγχω και τα άλλα 300 που θα κάνει εκείνη. Τέλεια. Και όλα αυτά γιατί ενώ ήξεραν πως το άλλο άτομο θα φύγει τον Ιούλιο, δεν έψαξαν έγκαιρα για αντικαταστάτη (κάτι που θα τους έδινε και πολλές επιλογές - εμένα μόνο τεστ δε με έβαλαν να γράψω), αλλά το άφησαν για τελευταία στιγμή. Και τώρα μια μου λένε να της δίνω πράγματα να κάνει για να συνηθίσει, μια να μην της δίνω, μια να την προσέχω. Οχι άλλο babysitting!!!!!

ΟΥΦ!!!

Τουλάχιστο η βαφτιστήρα ξετρελάθηκε με το δώρο...
.
.