Χθες βγήκα για καφέ. Όχι όμως για έναν συνηθισμένο καφέ! Η παρέα μου ήταν μια συμμαθήτρια από το δημοτικό, που facebook θέλοντος και χρόνου επιτρέποντος, καταφέραμε να βγούμε. Δεν ήταν ποτέ κολλητή μου, στο δημοτικό κατά έναν παράξενο τρόπο πάντως δεν είχαν δημιουργηθεί αντιπάθειες στο τμήμα μου, οπότε σε γενικές γραμμές κάναμε όλοι με όλους παρέα.
Η έξοδος είχε όλα τα τετριμμένα και αναμενόμενα στάδια: αναμονή, διερεύνηση, αναγνώριση, απόφαση για το που θα κάτσουμε (δε με πειράζει/ μα όχι εσύ πες/ μα δεν έχω πρόβλημα), briefing στο που βρισκόμαστε και τι κάνουμε και, τέλος, την περισσότερη ώρα ένα ασφαλές θέμα, δλδ τα παιδικά μας χρόνια στο δημοτικό. Που βρίσκονται όσοι βλέπουμε, που να βρίσκονται οι άλλοι, μήπως κανονίσουμε μια συνάντηση, κλπ.
Είχε βέβαια και την απροσδόκητη τροπή του σκαρφαλώματος (μα ένα χρόνο στην αθήνα και να μην έχει πάει ακρόπολη? :Ρ) και μιας συναυλίας στο μοναστηράκι. Τότε κατάλαβε γιατί μου αρέσει η Αθήνα ...
Ηταν από τις φορές που λέγαμε πως θα τα ξαναπούμε και το εννοούσαμε... Μήπως να κάνουμε τελικά εκείνο το reunion? αν και, 2 πρώην συμμαθήτριες θα λείπουν για honeymoon (πω πω πως το μιλάω το αγγλικό! Και γι αυτούς που ξέρουν : παντρεύτηκαν 2 από τα τρίδυμα!)
Δεν περιγράφω άλλο! Απο αλλού ξεκίνησα, αλλού βρέθηκα. Πάω να απολαύσω τις χειροποίητες (από την αφεντιά μου ) bath bombs!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου