Χρόνια πριν, τρίτη ή τετάρτη δημοτικού πήγαινα απ όσο θυμάμαι, ανακάλυψα πως δεν έβλεπα καλά στον πίνακα. Στην αρχή δεν είπα τίποτα, απλά "ζάρωνα" τα μάτια μου, και το πρόβλημα λυνόταν προσωρινά. Έλα όμως που η δασκάλα έγραφε κατεβατά στον πίνακα!! Έτσι, βρέθηκα στο πρώτο θρανίο για να βλέπω καλύτερα ( σε εκείνο το υπόγειο χωρίς φυσικό φως που κάναμε μάθημα, βοήθησε αρκετά), μέχρι να ετοιμαστούν τα γυαλιά. Ήταν κάτι πελώρια ψιλοροζ γυαλιά (μες στη μόδα τότε χαχα), που έκαναν τη ζωή μου πιο εύκολη αφενός, γιατί μπορούσα να δω τηλεόραση και να διαβάσω άνετα, και πιο δύσκολη αφετέρου. Δοκιμάστε να κυκλοφορήσετε με γυαλιά στη βροχή, να βρεθείτε πάνω από αχνιστή κατσαρόλα ή να κλάψετε και θα με θυμηθείτε 
. Το χειρότερο όλων βέβαια ήταν (και ειναι) η εξάρτηση που σου προκαλούν. Κάθε πρωί, από τότε, η πρώτη κίνηση που θα κάνω μόλις ξυπνήσω, είναι να βάλω τα γυαλιά μου (εμγκαβούλιακας 
, ή τα κακαβούκιαλα όπως ένας αγαπητός φίλος τα αποκαλεί). Αφήστε δε στη θάλασσα (μια φορά είδα έναν καθηγητή μου μεγάλο σε ηλικία και διαστάσεις να φοράει ένα μίνιμαλ μαγιώ και από την ταραχή μου έπεσα στη θάλασσα με τα γυαλιά!!!!!)....Δε βλέπω την τύφλα μου! Αμ το άλλο? Να τα ψάχνω ενώ τα φοράω? (ναι, οκ, ΔΕΝ αναρωτήθηκα γιατί βλέπω καλά...)
Εν πάσει περιπτώσει, κάπως έτσι μεγάλωσα, μισώντας τα γυαλιά, αλλά κρατώντας τα γιατί ήταν απαραίτητα. Είμαι βλέπετε τσαπατσούλα για να βάλω φακούς, τους οποίους χρησιμοποιώ περιστασιακά. Αλλά όταν τους χρησιμοποιώ τυχαίνει να έχω μεγαλώσει και τα νύχια μου και διακινδυνεύω κανονικό ξεμάτιασμα (θα μου πείτε καλύτερα, δε θα χρειάζεσαι και γυαλιά, αλλά κάποιος μου είπε πως έχω ωραία μάτια και λέω να τα κρατήσω προς το παρόν
).
Κάποια στιγμή άκουσα και το ομώνυμο τραγούδι του Κραουνάκη, και αγάπησα τα γυαλιά μου, και σκεφτόμουν πως θα ήθελα ένα ζευγάρι κόκκινα γυαλιά... Και τότε "κάποιος" (τι ακριβώς ήταν θα σας γελάσω, κατά βάσιν κομπλεξικός, τσιγγούνης και ψώνιο), έκανε το εξής σχόλιο: "όσες φοράνε κόκκινα γυαλιά είναι π.....ς" . (και για τις ξανθές το ίδιο είπε δλδ, μάλλον ξέχασε πως είχε 2 ξανθές αδελφές!). Ε, μετά από αυτό,τα κόκκινα γυαλιά έγιναν η πρώτη μου προτεραιότητα. Για να του σπάσω τα νεύρα. Κρίμα που δεν πρόλαβε να με δει να τα φοράω
. Το χειρότερο όλων βέβαια ήταν (και ειναι) η εξάρτηση που σου προκαλούν. Κάθε πρωί, από τότε, η πρώτη κίνηση που θα κάνω μόλις ξυπνήσω, είναι να βάλω τα γυαλιά μου (εμγκαβούλιακας , ή τα κακαβούκιαλα όπως ένας αγαπητός φίλος τα αποκαλεί). Αφήστε δε στη θάλασσα (μια φορά είδα έναν καθηγητή μου μεγάλο σε ηλικία και διαστάσεις να φοράει ένα μίνιμαλ μαγιώ και από την ταραχή μου έπεσα στη θάλασσα με τα γυαλιά!!!!!)....Δε βλέπω την τύφλα μου! Αμ το άλλο? Να τα ψάχνω ενώ τα φοράω? (ναι, οκ, ΔΕΝ αναρωτήθηκα γιατί βλέπω καλά...)Εν πάσει περιπτώσει, κάπως έτσι μεγάλωσα, μισώντας τα γυαλιά, αλλά κρατώντας τα γιατί ήταν απαραίτητα. Είμαι βλέπετε τσαπατσούλα για να βάλω φακούς, τους οποίους χρησιμοποιώ περιστασιακά. Αλλά όταν τους χρησιμοποιώ τυχαίνει να έχω μεγαλώσει και τα νύχια μου και διακινδυνεύω κανονικό ξεμάτιασμα (θα μου πείτε καλύτερα, δε θα χρειάζεσαι και γυαλιά, αλλά κάποιος μου είπε πως έχω ωραία μάτια και λέω να τα κρατήσω προς το παρόν
).Κάποια στιγμή άκουσα και το ομώνυμο τραγούδι του Κραουνάκη, και αγάπησα τα γυαλιά μου, και σκεφτόμουν πως θα ήθελα ένα ζευγάρι κόκκινα γυαλιά... Και τότε "κάποιος" (τι ακριβώς ήταν θα σας γελάσω, κατά βάσιν κομπλεξικός, τσιγγούνης και ψώνιο), έκανε το εξής σχόλιο: "όσες φοράνε κόκκινα γυαλιά είναι π.....ς" . (και για τις ξανθές το ίδιο είπε δλδ, μάλλον ξέχασε πως είχε 2 ξανθές αδελφές!). Ε, μετά από αυτό,τα κόκκινα γυαλιά έγιναν η πρώτη μου προτεραιότητα. Για να του σπάσω τα νεύρα. Κρίμα που δεν πρόλαβε να με δει να τα φοράω
3 σχόλια:
Αγαπημένη Συννεφούλα! Απαραίτητο αξεσουάρ σε όλους εμάς τους μύωπες (& και χρήστες φακών επαφής!) είναι τα γκακαβούκιαλά μας! Κάποτε πριν αρκετά χρόνια έχασα ένα τσαντάκι και η χαρά που έκανα όταν ανακάλυψα ότι τα γκακαβούκιαλά μου τα είχα με στη βαλίτσα μου δεν περιγράφεται! ~hehe~
Σχετικά με τα παθήματα από την καθημερινή μου ζωή με τα γυαλιά μπορώ να αναφέρω τα εξής περιστατικά! Έχω νιφτεί και λουστεί φορώντας τα γυαλιά μου ενώ το πώς ανακάλυψα ότι δεν βλέπω είναι μια μεγάλη ιστορία. Έβλεπα καλλιστεία και με έπνιγε το δίκιο μου όταν όμορφα κορίτσια δεν έπαιρναν καλούς βαθμούς… xaxa!
Όσο για τα «παραθαλάσσια» σκηνικά σου υπόσχομαι να φτιάξω ένα ποστ στο blog μου! Έχω πολύ υλικό!
Καλή αρχή! Φιλώ σε!
Εχουμε παραπλήσια ιστορία, εγώ ανακάλυψα την μυωπία μου στην Β΄Γυμνασίου, όταν πήρα 2 σε ενα τεστ μαθηματικών, που είχα λύσει ολόσωστα! Είχα απλά μετατοπίσει κάτι παρενθεσούλες! Οσες φορούν κόκκινα γυαλιά είναι απλά στυλάτες να πω εγώ, που πλέον αγοράζω πιο πολλά γυαλιά απότι ρούχα. Μια μυωπία την έχουμε, ας την διασκεδάσουμε!
welcome giorgia!!alitheia posous skeletous exeis? ego metrisa 4 (well ton enan ton edosa efedriko sti mama mou) miopias kai 2 iliou (fisika o enas iliou kai miopias).
ο υπερκαταναλωτισμός σε όλο του το μεγαλείο... δε φταίω εγώ που η μυωπία ανέβαινε σαν ασανσέρ και βαριόμουν τα παλιά γυαλιά...
Δημοσίευση σχολίου