Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Ακόμα μια φορα

μετράω τα πρώτα.
Ο πρώτος ζεστός καφές, βράδυ προσπαθώντας να μην κοιμηθώ όντας ξεθεωμένη από τη δουλειά.
Τα πρώτα μαύρα σύννεφα στον ουρανό, που με κάνουν να αναρωτιέμαι πότε θα έρθει η βροχή
το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα με κλειστή τη μπαλκονόπορτα γιατί έκανε κρύο
και το πρώτο πρωί που πήρα ζακέτα γιατί είχε ψύχρα.
Η πρώτη φορά εδώ και μήνες που μυρίζει βροχή και χορτάρι.

Το αγαπώ το φθινόπωρο....
Και τον ήλιο που δύει μέσα από το μακρόστενο παραθυράκι μου πλάι στο τζάκι.

4 σχόλια:

Marouli είπε...

Προπερσι μετρουσα τα ιδια, τις πρωτες και τις τελευταιες φορες..
Περσυ ειπα να δω με θετικο ματι οοοοολους τους μηνες και ολες τις εποχες του χρονου και εβρισκα καθε φορα κατι ομορφο..
Φετος δεν κανω τιποτα, φετος δεν ζω..

Μαρουλοφιλακια!

*αγαπημενη μυρωδια η βροχη!

Unknown είπε...

Είμαστε περίεργοι..
Αγαπάμε την βροχή και την συννεφιά και αγαπάμε και τον ήλιο που έρχεται μετά..
Πόσο μαγικά μπορεί να είναι όλα!!
Θέλω να πω, θέλω να ευχηθώ, να βλέπουμε τα πάντα σαν πρώτη φορα!

ria είπε...

με τέτοιο όνομα, δε θα μπορούσες παρά να αγαπάς το φθινόπωρο!

αλλά όλες οι εποχές έχουν τα καλά τους και τα υπερ τους...

εγώ θλίβομαι που πέρασε το καλοκαίρι. ίσως επειδή δεν το χάρηκα φέτος.

Λιακάδα ☼ είπε...

Δεν αγαπώ το φθινόπωρο αλλά δε θα τα χαλάσουμε γι'αυτό...
Kαλώς σε βρίσκω!

Υ.Γ Οταν προωτομπήκες στους αναγνώστες μου μπήκα να δω το χωρο σου και δε μου έβγαζε τίποτα... σήμερα παραδόξως είδα "φως" :)