βαρέλι δίχως πάτο

Οι σκόρπιες σκέψεις που για καιρό κρατούσα μέσα μου βγήκαν στην επιφάνεια σήμερα ξαφνικά. Θυμός, αγανάκτηση και απογοήτευση έκαναν το κεφάλι μου να γυρίζει.
Αν και έχω κλείσει την τηλεόραση και έχω φτάσει σε κατάσταση απάθειας, ακόμα και η βιαστική ματιά που ρίχνω στα εξώφυλλα των εφημερίδων με εξαγριώνει.

Όπως πολύ σωστά είπε ο Μαρκεζίνης, το πρόβλημά μας δεν είναι μόνο πρόβλημα οικονομικό. Είναι και θεμελιακό πρόβλημα αξιών. Εγκλωβιζόμαστε έτσι σε ένα βαρέλι που δεν έχει πάτο, με μια κυβέρνηση που ο λαός ψήφισε πανηγυρικά, με παιχνίδια κερδοσκοπίας στις πλάτες μας. Το Κράτος έχει καταντήσει τρακαδόρος, ίσως θα ήταν πιο καλά να παίρνει κατευθείαν το μισθό μας και να μας δίνει ένα χαρτζιλίκι για τις τσίχλες μας μηνιαίως.
Οι διαχειριστές του δημοσίου χρήματος δεν ελέγχονται (δε θέλω να επεκταθώ σε ομόλογα- ασφαλιστικά ταμεία κλπ).
Ο λαός προτιμά να ψηφίσει αυτόν που θα του τάξει διορισμό, παρά τον ικανό.
Ο πολίτης τσουβαλιάζει όλους τους δημοσίους υπαλλήλους.
Ο ένας στρέφεται κατά του άλλου- αυτό δε θέλανε?
Κι εγώ σας λέω: μαγκιά κάποιων που έχουν κατακτήσεις (αν πάλεψαν γι' αυτές). Οι υπόλοιποι θα πρέπει να αγωνιστούν λοιπόν να τους φτάσουν. Ο κόσμος πρέπει να ανεβαίνει επίπεδο, όχι να κατεβαίνει. (αυτά για τις καλές εποχές, που μπορούσαν ακόμα να υπάρχουν κεκτημένα ).

Τί εμπιστοσύνη να δείξουμε?
Που έρχονται χαράτσια και φόροι χωρίς να έχει έρθει η επιστροφή φόρου (αν έρθει τελικά?)
Που το κράτος ξέρει μόνο να ζητάει και όχι να δίνει?
Ναι, να πληρώσω φόρους, για να γίνει ένα σχολείο. Και ας μην πάνε τα παιδιά μου. Ας πάνε τα παιδιά του γείτονα. Και για να κλείσει η λακούβα στο πεζοδρόμιο για να μην πέσει η γιαγιά παραπέρα. Όχι για να κακοδιαχειριστούν και να μοιραστούν απο δω κι από εκεί τα χρήματα.
Να πληρώσω, αλλά αν πληρώνω στην ώρα μου και είμαι συνεπής, μη με χαρακτηρίζεις κλέφτη και φοροφυγά επειδή έκανα το λάθος να είμαι ελεύθερος επαγγελματίας (και δώστου τέλος επιτηδεύματος και δώστου μείωση αφορολόγητου, αύξηση εισφορών, έκτακτη εισφορά επί των μεικτών εισοδημάτων).
Να πληρώσω (?) το χαράτσι για το ακίνητο, αλλά να ληφθεί υπόψιν αν είναι η πρώτη κατοικία και να το πληρώσει και η Εκκλησία της οποίας τους λειτουργούς μισθοδοτεί το κράτος. όμως, να ξέρω ότι δεν έχω άλλη τράκα να περιμένω. Και να μαζέψουν επιτέλους όλα αυτά τα οφελόμενα από εγχώριους και μη οφειλέτες (φπα που χρωστούν οι Γερμανοί είπατε? πού είναι? οεο?)
Και οι Βολευτές (όχι, δεν έφαγα το υ κατά λάθος), να βάλουν το χέρι στην τσέπη πιο βαθεία. Άλλωστε, δεν πολιτεύονται για τα χρήματα, ε? :Ρ

Και ο πρωθυπουργός καλύτερα να σταματήσει να μιλάει. Αφού δεν το χει. Απλά εκμεταλλεύεται τη δύσκολη κατάσταση που δε μας επιτρέπει ούτε ένα ζαρζαβατικό να χαραμίσουμε.

Λένε να μείνουμε στην Ελλάδα, να κάνουμε παιδιά γιατί σα λαός συρρικνωνόμαστε. Πώς? με ποιά προοπτική? Σε λίγο θα ζούμε δυο τρεις οικογένειες στο ίδιο σπίτι. Και η νέα μητέρα θα πρέπει στους 2. τρεις μήνες να επιστρέφει στη δουλειά της αν και δικαιούται εννέα από το νόμο, για να μην απολυθεί (για να μην πω στον ένα μήνα). Μέχρι να καταργηθεί και αυτός ο νόμος, γιατί το μέτρο αυτό κοστίζει.

Δεν παραβλέπω όμως και τη δική μας ευθύνη.
αφελείς, πιστεύουμε ό,τι μας πασάρουν,
και τώρα ανήμποροι να αντιδράσουμε.
Φταίμε κι εμείς, που μόνο να κατακρίνουμε ξέρουμε, αλλά ποιός από εμάς θα έβαζε υποψήφιος βουλευτής αφού όλο λέει ότι θα τα έκανε καλύτερα?
και πόσοι από εμάς θα τον ψήφιζαν?
Δεν το λένε τυχαία πολιτικό κόστος...
Φταίμε κι εμείς, που για να γίνει η δουλειά μας στην εφορία "δίνουμε και 10 ευρώ στον εφοριακό για να πιεί τον καφέ του",
που δεν κόβουμε αποδείξεις, που κρατάμε διπλά βιβλία, που δεν αποδίδουμε το φπα.
Που αυτόν που κρύβει ή που κάνει παρανπμίες τον θεωρούμε μάγκα, ενώ τον άλλο χαζό.
που ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ.
που πετάμε κάτω τα σκουπίδια μας,
που στη δουλειά κοιτάμε πώς θα λουφάρουμε,
που θέλουμε να ζήσουμε σαν κροίσοι με δανεικά λεφτά
και για πολλά πολλά άλλα.

Για τα των πολιτικών, ίσως και να μην μπορούμε να κάνουμε πολλά. Για τα δικά μας, τί κάνουμε?

Είμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση και αντί να κάνουμε όλοι μαζί κουπί, κάνουμε ο καθένας όπου να ναι, και όλα αυτά γιατί δεν έχουμε καλό καπετάνιο.

δεν την ξανακοίταξα την ανάρτηση, ίσως δεν τα έγραψα όλα, ίσως έγραψα κι άλλα, μάλλον πρέπει να αρχίσω γιόγκα γιατί να νεύρα μου δεν είναι καλά πάντως.