all over again

Πολλά και διάφορα έγιναν τον τελευταίο καιρό. Έφυγα, γύρισα, ξαναμαναέφυγα, ξαναγύρισα, έκανα πάνω από 5.000 χιλιόμετρα μέσα σε 15 ημέρες (και τα μισά μόνο ήταν με αεροπλάνο :Ρ, δε μετράω δε τα ναυτικά μίλια:Ρ), πέρασα όμορφα, πέρασα βαρετά, δυσανασχέτησα που γύρισα στη δουλειά, βγήκα έξω με φίλους αδελφικούς και γελάσαμε μέχρι δακρύων (αυτά, αυτά, τα απροσδόκητα, τα αφτιασίδωτα και τα αυθόρμητα πόσο μου αρέσουν...), τσακώθηκα και φίλιωσα, ξενοκοιμήθηκα...

Παράπονο δεν έχω. Το ιστολόγιο ίσως να έχει που το παράτησα, αλλά δεν είχα όρεξη να γράψω και δεν ήθελα να γράψω βλακείες.

έχει νυχτώσει, ακούω μουσική και (φυσικά!!!) καθαρίζω... λίγα λίγα κάθε μέρα με αποτέλεσμα να με κοροιδεύουν ότι δεν κάνω και τίποτε άλλο.

Παράλληλα, παρατηρώ το νέο μου χώρο. Πρώτη πανσέληνος, πρώτο αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα, σκιές που δεν έχω ξαναδεί εδώ και χρώματα. Και σχέδια, πολλά σχέδια. Και όνειρα. Πολλά, πολύχρωμα όνειρα.

Και στόχοι. Για ακόμα μια φορά. Είτε τους σέρνω από παλιά, είτε είναι καινούριοι. Και νέες αρχές, νωρίτερα φέτος, ανυπομονώ, δεν περιμένω το Σεπτέμβρη.

Και διαπιστώσεις.

Πόσο σημαντικό είναι να νιώθεις χορτασμένος... ότι το κάθε πράγμα έχει κάνει τον κύκλο του... δε νοσταλγώ να πάω κι άλλες διακοπές, ούτε το φοιτητικό μου σπίτι. Για λίγη θαλασσίτσα βέβαια δε θα έλεγα όχι :)

και τώρα πάω να χορέψω βαλς με τη σφουγγαρίστρα!!!!

Να χαμογελάτε!

ΥΓ1: μεεεεδουυυυυσααααααα
ΥΓ2: Πότε ξανά θα μοιράσουμε τη μπύρα στα τρια?
ΥΓ3: όταν ζητάω βοήθεια σημαίνει ότι έχω εξετάσει ΟΛΕΣ τις εναλλακτικές και ΔΕ μπορώ για κάποιο λόγο να τις εφαρμόσω. Γι αυτό μη μου πετάς αυτά που έχω ήδη απορρίψει. Πες απλά ότι δε μπορείς.
ΥΓ4: κάτι που δε θυμάμαι πλέον :Ρ