τοκ τοκ!

Έχουμε και λέμε: από σήμερα ουσιαστικά κυκλοφορώ και πάλι στις λεωφόρους του

Κυβερνοχώρου! Το πόσο χάρηκα όταν είδα το sms που με ενημέρωνε ότι
ενεργοποιήθηκε το ίντερνετ (μούφα τελικά το ρούτερ βέβαια, είχα και τα τεχνικά θεματάκια)... Δε λέω, καλή η απεξάρτηση, αλλά άρχισε να μου
λείπει. Και στη δουλειά, τίποτα. Όλα μπλοκαρισμένα! Ούτε ένα τόσο δα μέιλ
δε μπορούμε να δούμε!!!! Πάντως, αποφάσισα να μην ψάξω για νετ καφέ και να
αντέξω μέχρι να ενεργοποιηθεί η σύνδεση. Είχα δει έναν γείτονα (?) να στέκεται μερόνυχτα κάτω από το παλιό μου σπίτι (σκουφί, γάντια, σκαμπώ, λάπτοπ και wow) και δεν ήθελα να καταντήσω έτσι!
Και για του λόγου το αληθές:

Οι μέρες αυτές πέρασαν γρήγορα και παράξενα. Η μετάβαση ήρθε τελείως
φυσιολογικά, με πολλή κούραση μιας και προστέθηκε στην καθημερινότητά μου
μια ώρα σχεδόν παραπάνω στους δρόμους για μετακίνηση. Πλας ότι είμαι με μια σκούπα στο χέρι διότι οι μαύρες τρίχες των μαλλιών μου γράφουν εξαιρετικά στο λευκό πάτωμα...
Πολύ ραδιόφωνο ελλείψει του ίντερνετ (μα ούτε ένα ξεκλείδωτο δίκτυο δεν
υπάρχει πια;;;) πάνω από 14 ώρες ορθοστασία τα σαββατοκύριακα γιατί τα
πράγματα πρέπει να βρουν τη θέση τους και ατέλειωτες ώρες φασίνας.
Καθώς είμαι και η θηλυκή εκδοχή του χουζούρη, τα πρωινά πάω στη δουλειά σα
ζόμπι (ελπίζω πως δε θα συνεχιστεί αυτό) και προσπαθώ να βρω τους ρυθμούς
μου.

Πολλές μούντζες. Πάρα πολλές! Νεύρα και άγχος, τρεξίματα χωρίς πάντα να
έχουν αποτέλεσμα και μέσα σε 4 μέρες δυο θεαματικότατες τούμπες, πάντα με
στυλ, η μια σε πολύ καλό σημείο (αμεεεε). Εγώ από αυτό κέρδισα 2 μελανιές
και ο κόσμος γύρω μου άφθονο γέλιο. Επίσης, το ψυγείο μου κάνει κάτι
θορύβους (κρότους και γουργουρητά σύμφωνα με τον κατασκευαστή, εγώ πιστεύω
πως θα φυτρώσει έλικες και θα φύγει πετώντας) κυρίως τις ώρες που έχω να
διαβάσω ή πάω για ύπνο) ενώ τα ηλεκτρικά είδη μπλοκάρουν ταυτόχρονα. Το πλυντήριο πιάτων θεώρησαν φυσιολογικό να το συνδέσουν χωρίς να το βάλουν στη μπρίζα (βάζοντας τα νεύρα μου εκεί) οπότε το απεντοιχίσαμε και φτου κι απ' την αρχή. Τσαντίλα ο ξυλουργοοοοςςςςς :Ρ.
Τουλάχιστο κατάφερα να συνδέσω το στερεοφωνικό στα σωστά βύσματα χωρίς να
το κάψω γιατί δεν είμαστε για έξοδα.
Και μιας και είπα έξοδα... έχω βρεθεί να πληρώνω λογαριασμούς και για τα
δυο σπίτια (παλιό και νέο) χαχαχα! Ευτυχώς η πρώην γειτόνισσα με ειδοποιεί
όταν μου έρχεται κάτι στην παλιά διεύθυνση. Αναμένω ομαλοποίηση, αλλά μέχρι
τότε οι έξοδοι κομμένοι!

Η νέα καθημερινότητα δεν είναι δύσκολη. Εγώ την κάνω ζόρικη μιας και αποφάσισα (ναι
πάλι, δε μπορεί, κάποια στιγμή θα πιάσει!!!) να επωφεληθώ από την αλλαγή
αυτή και να αλλάξω παλιές συνήθειες. Προσπαθώ δηλαδή να διαψεύσω την
παροιμία πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι χαχαχα!

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω για την υπομονή, την αντοχή και την ανοχή
σας τους τελευταίους δυο τρεις μήνες που είχα ψιλοπαρατήσει το μπλογκ λόγω
κυρίως τεχνικών και άλλων δυσκολιών (μα να στέλνει τα σχόλια στα τζανκ???ευκαιρία για αλλαγή λοιπόν, ξέρει κανείς πώς βάζουμε τη λίστα με τα μπλογκς τα οποία εμφανίζονται με σειρά χρόνου ανάρτησης; διότι είμαι ολίγον άσχετη, μια ψιλολίστα είχα κάνει στην αρχή αλλά πλέον χρήζει επικαιροποίησης!! ).
Γιʼ αυτό λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες - αν έχει απομείνει κανένας σας να
περιφέρεται εδώ-, σας απονέμω το βραβείο με τίτλο ʽʽ κι όμως είμαι ακόμα
εδώ και ανέχομαι αυτή την τρελλή κι αλοπαρμένηʽʽ με μπόνους τρακ μια φωτό από τη νέα εγκατάσταση (έχουμε αδυναμία στα ηλιοβασιλέματα, τί να κάνουμε... χάλια λήψη αλλά πιάνετε το θέμα χαχα!)



Μουσική δεν έχει, ακούω το πλυντήριο πιάτων για να μπορέσω να του τραγουδήσω την πρόπλυση και την κύρια πλύση σα δώρο στα γενέθλιά του.
Φαί επίσης δεν έχει, αλλά όποιος έχει όρεξη για νηστίσιμη δημιουργία μπορεί να δοκιμάσει το ακόλουθο:
http://ssunnefoula.blogspot.com/2010/02/blog-post_16.html

Και τώρα τρέχω να διαβάσω τα αδιάβαστα μηνών (δις γουίλ τέικ σαμ τάιμ- αν κρασάρει ο google reader
ξέρετε ποιά θα φταίει), να απαντήσω τα αναπάντητα (πανταχόθεν :Ρ) και να ανοίξω το μέιλ μου με τα 897 εισερχόμενα (εκ των οποίων τα 895 θα είναι σπαμ χαχαχαχα)

Σας φιλώ!