Αφιερωμένο στην Coula

Πριν από κάποιες μέρες είχα υποσχεθεί στη φίλτατη Coula να της γράψω μια ιστορία για το τσιγάρο. Δυστυχώς το κρύωμα είχε άλλα σχέδια για μένα και έτσι την έβγαλα κρεβατωμένη αγκαλιά με το πάπλωμα. Όμως, έστω και αργά θα ήθελα να τηρήσω την υπόσχεσή μου και να μοιραστώ μαζί της και μαζί σας μια ιστορία πραγματική, που μου έκανε εντύπωση.

Ήταν που λέτε μια φορά ένας κύριος, με μεγάλη αδυναμία στα βιβλία, το κάπνισμα και τα θηλυκά. Παντρεμένος αλλά χωρίς παιδιά, περνούσε πολύ καιρό στις βιβλιοθήκες του κόσμου, πάντα όμως επέστρεφε σπίτι του. Εκεί, εκτός από τη γυναίκα του, τον περίμενε και ένα άλλο θηλυκό που του έτρεφε μεγάλη αδυναμία. Ή μάλλον, τα αισθήματα ήταν αμοιβαία: η γάτα του. Πανέμορφη, με γυαλιστερό τρίχωμα και άψογη διαίσθηση, συναγωνιζόταν επάξια την αγάπη του για τα βιβλία. Και όταν ερχόταν η ώρα να καθίσει στην πολυθρόνα για να ξεκουραστεί, η γάτα τον πλησίαζε με χάρη, σκαρφάλωνε πάνω του και ήταν σαν να τον αγκαλιάζει. περνούσε το ένα ποδαράκι της στη δεξιά μεριά του σβέρκου και το άλλο με το κεφάλι παρέα το ακούμπαγε στο στέρνο του.
Μόλις όμως αντιλαμβανόταν ότι πήγαινε να καπνίσει, ή μύριζε καπνό, η γάτα εξαφανιζόταν. Για να μη χάσει λοιπόν την παρέα της, έκοψε το κάπνισμα. Μαχαίρι. Τόσο απλά!

Σκεφτείτε... ούτε ο κίνδυνος της υγείας, ουτε η γκρίνια της γυναίκας του.... αλλά για την αγκαλιά μιας γάτας!