Τότε και τώρα

... Παρόμοιες προσφορές (δωρεές στις πόλεις από τους βασιλείς) σε πόλεις ήταν δυνατές μόνο μέσα στα πλαίσια μιας κοινωνίας που έδινε το δικαίωμα στους βασιλείς και σε ορισμένα μεμονωμένα άτομα να συσσωρεύουν τεράστιο πλούτο, ο οποίος δεν επενδυόταν σε επιχειρήσεις, πράγμα που θα αύξανε ίσως την παραγωγικότητα (και κατά συνέπεια θα συντελούσε σε μια γενικότερη βελτίωση της ποιότητας ζωής), αλλά χρησιμοποιούνταν για επιδεικτικές σπατάλες και για τοκογλυφία- και βέβαια, όσον αφορά στους μονάρχες, για τη χρηματοδότηση της άμυνας ή ενός επιθετικού πολέμου.

( Walbank, Ο Ελληνιστικός κόσμος, σελ. 231)

Update:

"... We, on our part, have greatly developed what we inherited from antiquity or indipendently created, but are we sure that our economic progress will last forever, that it will never be terminated by events brought about not by economy but by the development of our mentality and our emotions?"

Rostovtzeff Michael, The Hellenistic World and its Economic Development, The American Historical Review, Vol. 41, Jan. 1936, p. 252.