Σαββατόβραδο, πάλι έμεινα μέσα, πάλι παλεύω με τα βιβλία (και περιστασιακά με τους φόβους και τις ανησυχίες μου). Μην τρομάζετε με τον τίτλο, δε θα σας βάλω να παίξετε. Θα σας μεταφέρω πραγματικό διάλογο μεταξύ εμού (Ε) και μιας γνωστής μου (Γ).
Σάββατο (καλή ώρα) βραδάκι και είμαστε με παρέα (4-5 άτομα) για καφέ. Συζητάμε αν θα πάμε για ποτό (μη σχολιάσεις εσύ, ξέρεις ποιος :Ρ), εγώ είμαι κομμάτια από όλη τη βδομάδα, έχω και να πάω και για φαγητό να συνοδεύσω δυο άλλες φίλες, δεν έχω και πολλή όρεξη. Εκτός των άλλων έχω να πάω εκκλησία με τους γονείς το πρωί (και άρα να ξυπνήσω πουρνό πουρνό) και επειδή βλέπω τις ώρες του ύπνου να μικραίνουν επικίνδυνα, είμαι επιφυλακτική για ποτό (έως αρνητική, διότι ο ύπνος είναι ιερό πράγμα!!)
Γ: ναι ναι, να πάμε για ποτό μετάααα!!!
Ε: δεν ξέρω, θέλω να δω τί ώρα θα ξεμπερδέψω και τι αντοχές θα έχω. Ήδη είμαι κομμάτια και έχω πρωϊνό ξύπνημα αύριο.
Γ: γιατίιιιι?????
Ε: θέλω να πάω εκκλησία.
Γ: είναι κάποια γιορτή?
Ε:όχι
Γ: έχεις μνημόσυνο?
Ε: όχι.
Γ: είναι κάποιος συγγενής σου ιερέας??
Ε: όχι
(και συνεχίζει....)
Γ: έχεις κάποια σχέση με το θεό????
s (φιλική συμμετοχή): ε, για να πηγαίνει εκκλησία....
(τώρα τί της απαντάς???)
10 σχόλια:
Καλημερα! Αληθεια τι της απαντησες?
Μαρουλοφιλακια!
Τι ακριβως δεν καταλαβαινε; οτι ο καθενας αναζητα την ηρεμια του οπου γουσταρει;
Κι εγω πάω εκκλησία! όχι καθε Κυριακη αλλα σιγουρα μια φορα το μηνα το εχω πολυ αναγκη!
καλημερα
@ Marouli
βασικά είχα μείνει άφωνη!
της είπα όχι, απλά πηγαίνω στην εκκλησία (μην κοιτάτε που συχνά καληώρα όπως τώρα με έφαγε το ξενύχτι για διάβασμα και δεν ξύπναγα με τίποτα!!!!)
@ CouCoula
Καλά κι εγώ δεν πάω κάθε μα κάθε Κυριακή, συχνά με πλακώνει το πάπλωμα... Αλλά όπως σωστά είπες είναι προσωπικές επιλογές. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η επιμονή της να μάθει το λόγο! :)
καλή Κυριακή!
εγώ δεν πάω ποτέ μου,εκκλησία μπάινω για να φωτογραφίσω και να θαυμάσω.Σέβομαι όλους όσους πάνε εκκλησία,τζαμί,συναγωγή κτλ και ζητώ να σέβονται κι εμενα που δε το νιώθω.Να πω την αλήθεια Ελλάδα έχω το πρόβλημα έλλειψης σεβασμού....χμμμ πρεπει να γράψω τον πόνο μου :)
χχχχχ
ΥΓ.καλή βδομάδα είπαμε;;;;
@kai loipon
παίρνοντας αφορμή από το σχόλιό σου:
το σεβασμό στον άλλον τον θεωρώ αυτονόητο, ότι και να πιστεύει. Σε τελική ανάλυση η θρησκευτικότητα ή η αθεΐα, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.
Απλά νομίζω πως από εκεί που κάποτε κοίταζαν σαν ούφο αυτόν που δεν πίστευε στο θεό ή δεν πήγαινε στην εκκλησία, τώρα γίνεται το ανάποδο (δεν το στηρίζω στην πιο πάνω κουβέντα, μάλλον ήταν απλή περιέργεια, γενικά μιλάω).
Και τελικά, τί να το κάνεις αν κάποιος πιστεύει και είναι γεμάτος κακία?
Η μητέρα μου , στα 18 που έφυγα να σπουδάσω, στο ραβασάκι που μου άφησε στο σπίτι (μαζί με τα κλασικά όπως σου έχω φαι στο ψυγείο) μου ευχήθηκε να γίνω καλός άνθρωπος, αυτό είναι που μετράει πάνω απ' όλα.
Εγώ που είμαι λίγο χαζούλης να ρωτήσω ποιες είναι οι υπόλοιπες 6 ερωτήσεις??
Είτε θα φανώ άθρησκος και αγνωστικιστής? :P
@ themadinme
δεν υπάρχουν χαζές ερωτήσεις!!!! το 12 ήταν σχήμα λόγου, δεν ξέρω πως μου ήρθε το νούμερο...
ακούω τις δικές σου 6 υπόλοιπες λοιπόν!
έγραψα έξι ερωτήσεις, στις οποίες δεν θα έδινες καμία απάντηση, που δεν θα περίμενα να ακούσω. Στις έσβησα. Θέλω άμα μπορείς να μου απαντήσεις μόνο σε μια.
1. Πως την βιώνεις? Πώς είσαι σίγουρη ότι είναι μια εξωστρεφής σχέση, με ένα "ον" έξω απο εσένα? και δεν πρόκειται απλά για την επικοινωνία με την καλή σου πλευρά?
Δε μπορώ να σου περιγράψω με ακρίβεια το πώς τη βιώνω αυτή τη σχέση. Νομίζω πως όλοι μας ή οι περισσότεροι έχουν την ανάγκη να πιστεύουν σε κάτι.
Δεν περιμένω να ακούσω φωνές πχ. Αλλά στις δυσκολίες η πίστη ότι υπάρχει κάτι πέρα και πάνω από εμάς μου δίνει κουράγιο.
Και ακόμα και αν κάνω λάθος, το ότι βγάζει την καλή μου πλευρά στην επιφάνεια ή με προβληματίζει για την κακή μου πλευρά, νομίζω πως είναι αρκετό :)
Δημοσίευση σχολίου