Ανακουφισμένη, πήρα τηλέφωνο στο Δήμο, μιας και μου είχαν πει πως θα είναι ανοιχτά ως τις 3 το μεσημέρι, για να τους πω να με περιμένουν. Αφού τους εξήγησα πως είμαι στο δρόμο, μου είπαν μεγαλόψυχα ότι , άντε, θα με περιμένουν! (3 παρά 10 η ώρα).
Μέσα στο λεωφορειάκι είχαμε απομείνει 4 άτομα. Οι δυο κυρίες κατέβηκαν στην αρχή του χωριού, ενώ ο οδηγός άφησε εμένα και τον άλλο επιβάτη που απεδείχθη δικαστικός αντιπρόσωπος έξω από το δημαρχείο.
Με τα πολλά, ζωστήκαμε τα παγκάζια και ανεβήκαμε στον 1ο όροφο, ευτυχισμένοι που επιτέλους μετά από τόσες ώρες πατήσαμε γη. Αφήσαμε τα στοιχεία μας, βοήθησα το συνάδελφο να στείλει τηλεγράφημα και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο...
Η φύση τριγύρω ήταν εκθαμβωτική. Τόσο πράσινο, είχα χρόνια να δω. Δέντρα, ως την κορυφή. Και μια ομίχλη που ταίριαζε γάντι στο όλο τοπίο...
Πηγαίνοντας στο δρόμο, τραβήξαμε την προσοχή κάποιων που καθόντουσαν σε μια ταβέρνα (ε, λογικό, 2 άγνωστες φάτσες, ο ένας με κουστούμι...). Αμέσως, ο ένας (που ήταν ο Δήμαρχος όπως αποδείχθηκε), πετάχτηκε έξω και προσφέρθηκε να μας κεράσει καφέ. Η αλήθεια είναι πως η τσίκνα μας είχε σπάσει τη μύτη.... (κάτι λουκάνικα... κάτι πανσέτες.... κάτι μπριζόλες....). Ο συνάδελφος τίμησε και με το παραπάνω το κρασάκι και, μετά το φαγοπότι και αφού ο Δήμαρχος μου βρήκε γραμματέα και με καθησύχασε (δε θα χεις πρόβλημα εκεί που θα πας, 90 ΝΔ και 40 ΠΑΣΟΚ θα βγάλεις) , ήρθε η ώρα να τσουλήσουμε προς το δωμάτιο....
[κάπου εδώ διαπιστώνω πως η όρεξη για αφήγηση με έχει εγκαταλείψει. Ανεβάζω την αναρτηση να μην αραχνιάσει και για να μην γίνει η Λάμψη αυτό το θέμα, θα το κάνω απντέιτ σιγά σιγά ...]
1 σχόλιο:
Πωωω μου'πεσαν τα σάλια απ΄τα εδέσματα και το κρασί!!!!
Καλημερούδια :)
Δημοσίευση σχολίου