Οδύσσεια ή Ιθάκη?

Χρόνια αναρωτιέμαι. Τί είναι πιο ωραίο, το ταξίδι ή ο προορισμός; Και η προσμονή του ταξιδιού;

Μικρή ήμουν ανυπόμονη. Δεν έβλεπα την ώρα να φτάσω στον προορισμό μου (κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σε αυτό το σημείο να πω πως αναφέρομαι σε ευχάριστα πράγματα και όχι πχ στο "ταξίδι" που αφορά την προετοιμασία μιας εργασίας με προορισμό την παρουσίασή της. Εκεί συνήθως το ζητούμενο είναι ο προορισμός, που μας προκαλεί ανακούφιση και ενδεχομένως και μια αίσθηση απελευθέρωσης, αλλά είναι άλλο θέμα).

Μεγαλώνοντας, άρχισα να εκτιμώ όλο και πιο πολύ το ταξίδι. Είτε ως απόσταση, είτε ως διαδικασία. Μπορώ να πω μάλιστα πως ο προορισμός με έχει απογοητεύσει αρκετές φορές, το ταξίδι όμως ποτέ (εκτός από τη φορά που ο οδηγός του ΚΤΕΛ έκανε Πάτρα- Αθήνα σε 2,5 ώρες και τα χρειαστήκαμε όλοι).
Η διαδρομή δεν είναι χαμένος χρόνος αν την απολαύσεις και την αξιοποιήσεις σωστά. Και πολλές φορές είναι αυτή που κάνει τον προορισμό ακόμα πιο όμορφο...

Επίσης, έχουμε και τις σχέσεις. Το ταξίδι, το να γνωρίσεις τον άλλο, την προσμονή, τα σχέδια, τις επιθυμίες και τις ευχές. Και , αν όλα πάνε καλά, ακολουθεί ο προορισμός που επιθυμήσαμε, η σχέση. Πάντως ,όσο και να μείνουμε εκεί, πιστεύω πως πάντα νοσταλγούμε το ταξίδι !


(Δεν ξέρω γιατί παραληρώ για ταξίδια και προορισμούς, απλά έχω να πω για μια ακόμα φορά ότι All you need is love, but all you get is homework.)