my avatar

Δε μπορώ να πω πως κρύβεται κάποια συγκλονιστική ιστορία πίσω από αυτό το άβαταρ. Κατ' αρχήν, είναι μια φωτογραφία που είχα βγάλει ένα Πάσχα στο χωριό...
Τη χρησιμοποίησα μιας και είχα ήδη το παρατσούκλι λουλουδάκι , οπότε ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό για άβαταρ! (σόρυ, δεν έβρισκα τσουκνίδα!!!)
Τόσο απλά!


-----------

Cap ou pas cap? Je vois la vie en rose...

Οδύσσεια ή Ιθάκη?

Χρόνια αναρωτιέμαι. Τί είναι πιο ωραίο, το ταξίδι ή ο προορισμός; Και η προσμονή του ταξιδιού;

Μικρή ήμουν ανυπόμονη. Δεν έβλεπα την ώρα να φτάσω στον προορισμό μου (κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σε αυτό το σημείο να πω πως αναφέρομαι σε ευχάριστα πράγματα και όχι πχ στο "ταξίδι" που αφορά την προετοιμασία μιας εργασίας με προορισμό την παρουσίασή της. Εκεί συνήθως το ζητούμενο είναι ο προορισμός, που μας προκαλεί ανακούφιση και ενδεχομένως και μια αίσθηση απελευθέρωσης, αλλά είναι άλλο θέμα).

Μεγαλώνοντας, άρχισα να εκτιμώ όλο και πιο πολύ το ταξίδι. Είτε ως απόσταση, είτε ως διαδικασία. Μπορώ να πω μάλιστα πως ο προορισμός με έχει απογοητεύσει αρκετές φορές, το ταξίδι όμως ποτέ (εκτός από τη φορά που ο οδηγός του ΚΤΕΛ έκανε Πάτρα- Αθήνα σε 2,5 ώρες και τα χρειαστήκαμε όλοι).
Η διαδρομή δεν είναι χαμένος χρόνος αν την απολαύσεις και την αξιοποιήσεις σωστά. Και πολλές φορές είναι αυτή που κάνει τον προορισμό ακόμα πιο όμορφο...

Επίσης, έχουμε και τις σχέσεις. Το ταξίδι, το να γνωρίσεις τον άλλο, την προσμονή, τα σχέδια, τις επιθυμίες και τις ευχές. Και , αν όλα πάνε καλά, ακολουθεί ο προορισμός που επιθυμήσαμε, η σχέση. Πάντως ,όσο και να μείνουμε εκεί, πιστεύω πως πάντα νοσταλγούμε το ταξίδι !


(Δεν ξέρω γιατί παραληρώ για ταξίδια και προορισμούς, απλά έχω να πω για μια ακόμα φορά ότι All you need is love, but all you get is homework.)

Εργασία

Εκεί που έλεγα πως τα βάσανά μου τελείωσαν, τσουπ!, να τα και πάλι μπροστά μου να μου κλείνουν το μάτι.
Τί ήθελα και σήκωνα χέρι γι αυτή την καταραμένη εργασία???
10 σελίδες ήθελε ο καθηγητής, για να δώσε τελικά εύρος διπλωματικής εργασίας. Βρε άνθρωπε του θεού πού θα τα χωρέσουμε όλα αυτά????? οεο???
Η πλάκα είναι πως δε θυμόταν καν τι οριοθετήσεις έιχε κάνει από άλλα παρεμφερή θέματα, και επέμενε να γράψουμε και το κομμάτι εργασίας άλλου συμφοιτητή.
Η πολλή κατανόηση θα μας φάει. Τουλάχιστο οι άλλοι που μας φώναζαν επειδή δουλεύουμε, μας έδιναν έναν φυσιολογικό μπούσουλα. Αυτός που ήταν όλο κατανόηση, στον κόσμο του...
Πού θα πάει, δε θα τελειώσει αυτό το εξάμηνο????

(σόρυ για τη μουρμούρα!)
(ομορφούλη έρχεται η ομορφούλα οσονούπω!)

Περί flexicurity ο λόγος

Για όσους δεν το έχουν συναντήσει ήδη, η flexicurity είναι μια έννοια των τελευταίων χρόνων (δε θυμάμαι να την είχα ακούσει ως το 2006), σύνθετη, από το flexibility (ευελιξία) και το security (ασφάλεια). Αναφέρεται στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων , διατρέχει το εργατικό δικαιϊκό σύστημα και εμφανίζεται πολύ έντονα σε ορισμένα νομοθετήματα. Η ιδέα είναι η εμφάνιση νέων μορφών ή και όρων εργασίας που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες της επιχείρησης ( ευελιξία) σε συνδιασμό με τη διασφάλιση της εργασίας των ατόμων που την παρέχουν (ασφάλεια).
Είναι γνωστό το κόμπλεξ που έχουμε να λέμε πως όλα στο εξωτερικό τα κάνουν καλύτερα. Έτσι, κάποια πρωΐα, τσουπ! μας φύτεψαν τη flexicurity. Δυστυχώς ξέχασαν πως εδώ στο Ελλάντα η ευσυνειδησία και η κοινωνική πολιτική δεν είναι το δυνατό μας σημείο. έτσι, η ευελιξία έδωσε μια σπρωξιά στην ασφάλεια, και έμεινε να αλωνίζει.
Ως συνήθως λοιπόν, με τη λογική του " βόηθα με φτωχέ να μη φτωχύνω", οι έχοντες και κατέχοντες συμπιέζουν το εργατικό κόστος προς τα κάτω με διάφορους τρόπους χάριν ευελιξίας. Οικονομική κρίση, φωνάζουν. Ναι, οικονομική κρίση, αλλά και στην κρίση και στην ευμάρεια, ο εργαζόμενος ένα μισθουλάκο θα πάρει. Και αυτή είναι και η λογική της εξαρτημένης εργασίας. Ο εργαζόμενος δίνει την εργασία του και παίρνει το μισθό του, ο εργοδότης βάζει τα μέσα παραγωγής και παίρνει το επιχειρηματικό ρίσκο, αυτό ακριβώς που του δίνει το κέρδος. Σήμερα έχουμε το οξύμωρο, ο μισθωτός κατά κανόνα να μην επωφελείται από το κέρδος, αλλά να πληρώνει κατά κύριο λόγο τη ζημία.

Φωνάζουμε για την υπογεννητικότητα. Πώς να κάνει ο άλλος σπίτι, οικογένεια με 700 ευρώ το μήνα? Ναι, στο εξωτερικό κάνουν "τράπεζες χρόνου " ώστε να μην πληρώνονται υπερωρίες και τις έξτρα ώρες να τις παίρνουν ρεπό/άδειες κλπ. Εδώ, οι υπερωρίες είναι απαραίτητο συμπλήρωμα για να ζήσει κάποιος με αξιοπρέπεια και να συμπληρώσει το μισθό του. Γιατί τη δωρεάν παιδεία και τη δωρεάν υγεία την πληρώνουμε πολύ ακριβά.

( ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ:
Αν κάποιος ξέρει φρικτότερη τρομοκρατία από το να προσπαθείς να ζήσεις με μερικές εκατοντάδες ευρώ το μήνα και να ακούς πως πρέπει να ελαστικοποιηθούν κι άλλο οι εργασιακές σχέσεις, να μας ενημερώσει.
Βέβαια, αυτή η τρομοκρατία είναι θεσμοθετημένη, και άρα νόμιμη, και άρα ηθική.
δικό μας το λάθος.
sorry.)

Ζαβαρακατρανέμια!!!!!

ΕπΕ, ΕπΣυνδ,ΕπΕμπ,ΕπΣΕ,ΕπΠρΣΕ


και για όσους αναρωτιούνται... μερικές από τις Επιτροπές που πρέπει να έχω μάθει ως αύριο, μαζί με μπόλικα πραγματάκια ακόμα. Κάποια δεν καταλαβαίνω γιατί τα διαβάζω (και σε τι χρησιμεύουν), και κάποια δεν τα καταλαβαίνω όταν τα διαβάζω. Μάλλον είναι μια χαμένη μάχη η αυριανή, αλλά το μόνο που με νοιάζει είναι να περάσει η Τρίτη.

freedom!!!

Παράλογα (ή) και εκνευριστικά...

~Περιμένεις στο ισόγειο να έρθει το ασανσέρ για να ανέβεις πάνω. Πώς θα έρθει αν δεν το έχεις καλέσει καν???????Τι περιμένεις καλέ μου? το τραμ???? (και περίπτωση νούμερο δύο: έχει πατήσει το κουμπί που δείχνει προς τα κάτω. ΥΠΟΓΕΙΟ. Θες να πας υπόγειο? όχι? τότε γιατί τρελαίνεις τα ασανσέρ?????)

~Στάση λεωφορείου. περίπτωση 1:
το λεωφορείο αχνοφαίνεται από μακριά. Η ανθρώπινη μάζα ανασυντάσσεται. αναλύει με μαθηματική ακρίβεια και ταχύτητα κλάσεως ίντελ πέντιουμ όλες τις πιθανές θέσεις στάσης του λεωφορείου. Σπρώχνει και σκουντάει, μέχρι να βρεθεί στην ιδανική γι αυτό θέση. Το λεωφορείο πλησιάζει. Οι πόρτες ανοίγουν, το πλήθος εκτοξεύεται μέσα. σπρώχνει, πατάει, κάθεται . Οι άτυχοι αγωνίζονται ακόμα να μπουν. Κάτι γιαγιάδες έχουν σακατέψει το μισό κόσμο με τις σακούλες της λαϊκής, μια κοπελίτσα έχει πατήσει 3-4 με τη βαλίτσα,μια κυρία φωνάζει μην της σπάσουν τα αβγά και μια σακούλα με ψάρια έχει αρχίσει να αρωματίζει το χώρο. Και ενώ λες,δε μπορεί, τα είδα όλα, το πλήθος συνεχίζει να προσπαθεί να στριμωχτεί μέσα. να το ζουπάει η πόρτα (ή να μην κλείνει) και να επιμένει. Και τότε.... αχχ τότε είναι που τολμάν να το ξεστομίσουν.....
" Πηγαίνετε λίγο πιο κει να μπούμε κι εμείς!!!!". Πού να πάμε κυρά μου???? να κολλήσουμε στο ταβάνι? ο σπάιντερμαν είμαστε? ή να χωθώ κάτω από το κάθισμα? τώρα που το σκέφτομαι, αν έβγαζα το κεφάλι και ένα μπράτσο έξω ίσως και να κάναμε λίγο χώρο. ΕΛΕΟΣ!!!

Σκηνικό Νο 2: το λεωφορείο φτάνει στην στάση , ετοιμάζομαι να κατέβω. Με το που ανοίγουν οι πόρτες, ορμάει ο κόσμος μέσα. Μα που θα πάτε σε μια σταλιά λεωφορείο αν δεν κατέβουμε πρώτα οι μέσα???? ειλικρινά, μια φορά είχα σκεφτεί να μπαστακωθώ στην πόρτα , να σπρώχνουνε οι έξω, να σπρώχνουμε κι οι μέσα, να κάνουμε διαγωνισμό!. Ε μα...


(Update) Λεωφορείο, περίπτωση 3: Πλησιάζει η στάση. Σε βλέπει που πατάς κουδούνι, σηκώνεσαι (αν κάθεσαι) , ανασκουμπώνεσαι , παίρνεις αγκαλιά το πακέτο με τις χαρτούρες, πατάς/πατιέσαι/σπρωνχεις/σπρωχνεσαι να πλησιάσεις στην πόρτα ,κάνεις ισορροπία και μένεις όρθια μετά από αγωνιώδεις προσπάθειες (γιατί ως γνωστόν οι οδηγοί εδώ έχουν έναν καταπιεσμένο σουμάχερ μέσα τους που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην ΑθηναΙκή στέππα ) και 30 μέτρα πριν τη στάση .... να τη! έρχεται από πίσω σου! νιώθεις την ανάσα της στο σβέρκο σου και το σπρώξιμο στα παΐδια σου. και τότε.... ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ!!!!!!! Θα κατεβείτε???????? όοοοχι καλέ!!! έτσι σηκώθηκα! γιατί μ' αρέσει να πατάω το κουδούνι!!!

~Αρκετά για τώρα... Πίσω στο διάβασμα!!!!!

αν η γυναίκα σας πάει ημερήσια στην Πάτρα...

"Έχετε πλούσια ανδρικά ανατομικά προσόντα; Σπεύσατε να δηλώσετε εθελοντής στο πρώτο Κλαμπ Σεξουαλικά Ανικανοποίητων Γυναικών, που ιδρύθηκε στην Πάτρα. Σάλο έχει προκαλέσει στην αχαϊκή πρωτεύουσα η πρωτοποριακή ιδέα του παλαίμαχου διαιτητή της Α Εθνικής Ποδοσφαίρου Γιώργου Αστερή, που ελκύει σαν μαγνήτης και γνωστές Αθηναίες! Αν η γυναίκα σας προγραμματίζει ημερήσιες...

εκδρομές στην Πάτρα για ψώνια όλο και πιο συχνά και αν έχει πάψει να γκρινιάζει πως την παραμελείτε επειδή έχετε πολλές δουλειές, προσέξτε. Ίσως έχει επισκεφθεί το πατρινό κλαμπ που εδώ και μερικούς μήνες προσφέρει εθελοντές άμεσης ερωτικής απόλαυσης, οι οποίοι χαρίζουν ηδονή σε στερημένες γυναίκες χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα.

Πώς προέκυψε η ιδέα και τι προσφέρει στις γυναίκες αυτό το σεξ κλαμπ;

«Πριν από μερικούς μήνες μαζί με κάποιους φίλους επιστήμονες καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι στην εποχή μας και στην περιοχή της Πάτρας, με τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που έχουν πάρει οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις, οι γυναίκες που έχουν ετεροφυλική σχέση είναι μάλλον στερημένες».

Αυτό υποστήριξε στο ΛΟΙΠΟΝ ο Γιώργος Αστερής, πατέρας δύο κοριτσιών 24 και 25 ετών, γνωστός για τις αθλητικές του δραστηριότητες και τις εκπομπές του σε τρεις τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, μεταξύ αυτών και το «ρα για σπορ» στην Ολυμπιακή Ραδιοφωνική Τηλεόραση. Παράλληλα, εργάζεται ως εργοδηγός-μηχανολόγος στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και παρόλο που στη δική του προσωπική ζωή όλα κυλάνε ρολόι και είναι απόλυτα ευχαριστημένος σε όλους τους τομείς, όπως ο ίδιος τονίζει, θέλησε να ενεργοποιήσει τη λίμπιντο των ανικανοποίητων γυναικών.

«Είμαστε 17 άτομα. Αυτοί δημιουργήσαμε τον περασμένο Μάρτιο το Κλαμπ Σεξουαλικά Ανικανοποίητων Γυναικών», μας είπε ο κ. Αστερής.

Πόσες γυναίκες έχουν αναζητήσει «επιβήτορα» με πλούσια προσόντα;

«Μέχρι στιγμής 500 κυρίες και δεσποινίδες, αλλά όσο περνάει ο καιρός, αυξάνονται. Ιδιαίτερα τώρα τις γιορτές, που η ερωτική μοναξιά είναι εντονότερη. Εδώ και 15 μέρες έχουν σπάσει τα τηλέφωνα στο κλαμπ».

Είστε ένας πολύ γνωστός Πατρινός. Εργάζεστε στο πανεπιστήμιο, ασχολείστε με τον αθλητισμό, κάνετε αθλητικές εκπομπές στα ΜΜΕ, έχετε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Ακούσατε αρνητικές κριτικές;

«Όχι. Οι 100 στους 100 μου είπαν συγχαρητήρια, Αστερή, για την πρωτότυπη ιδέα. Άλλωστε, ποιος άνθρωπος δεν συζητάει το σεξ ή τον έρωτα ανά πάσα στιγμή; Όποιος πει το αντίθετο είναι ψεύτης και υποκριτής».

Και η οικογένειά σας πώς αντέδρασε;

«Υπήρξαν κάποιες αντιρρήσεις αρχικά, αλλά εγώ ήθελα να υλοποιήσω την ιδέα μου και το έκανα. Έχω μια θαυμάσια σύζυγο, με την οποία έχω την τέλεια σχέση. Δεν την έχω απατήσει ποτέ. Είμαι απόλυτα πιστός και ευτυχισμένος με τη γυναίκα μου».


(από το troktiko.blogspot.com)