Πάνε οι παλιές καλές εποχές του σχολείου, που ήταν η αποκλειστική μου ενασχόληση, και η ύλη του ήταν μαζεμένη. Μέσα σε λίγους μήνες, άρχισα να τα κάνω όλα ανάποδα στη ζωή μου.
Δε λειτουργούσα μετά τις 9 το βράδυ? τώρα διαβάζω ως τις 4 τα ξημερώματα (άντε να τα βγάλω πέρα που πρέπει να ξυπνήσω 7.30 για τη δουλειά).
Είχα βάλει πρόγραμμα, για να ξεμπερδεύω? Τώρα ενάντια σε ΟΛΑ τα προγράμματα (όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια...), τρέχω πάντα τελευταία στιγμή.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρούσα λιγότερο αγχωτικές τις πανελλαδικές. Μάλλον γιατί ήμουν πιο σίγουρη, η ύλη πιο μικρή, τα είχα εμπεδώσει όλη τη χρονιά, και είχα και την εγγύηση των βαθμολογητών.
Μισώ την παπαγαλία και πελαγώνω στις ατέλειωτες σελίδες των βιβλίων. Είναι βέβαια πολύ χρήσιμα αν θες να στηρίξεις ένα ράντζο με σπασμένο πόδι και μπορεί να το βεβαιώσει και η μαμά μου γι αυτό. Ή, να κοπανήσεις κάποιον στο κεφάλι και το βάρος της γνώσης να τον αφήσει αναίσθητο.
Αλλά ξεφεύγω από το θέμα μου....
Μετά την ανακάλυψη -εδώ και χρόνια και όχι από εμένα- της ΠΦΣ (Παγκόσμιας Φοιτητικής Σταθεράς = 5), σας παρουσιάζω το σύνδρομο " ΜΜΜ" (Μια μέρα ακόμα).
Είναι απλό!Όσο και να διαβάσετε, όσο εντός προγράμματος και να μείνετε και όσο και να ξεφύγετε από αυτό, στο τέλος διαπιστώνετε ότι όλα θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχατε στη διάθεσή σας μια μέρα ακόμα!!!!!
(well, αν ξεφύγατε παααρα πολύ, η μια μέρα απλά θα παρέτεινε τις τύψεις και το άγχος, αλλά παρ' όλα αυτά μονολογείτε: "θα τα πήγαινα πολύ καλύτερα αν είχα μια μέρα ακόμα")
Δε λειτουργούσα μετά τις 9 το βράδυ? τώρα διαβάζω ως τις 4 τα ξημερώματα (άντε να τα βγάλω πέρα που πρέπει να ξυπνήσω 7.30 για τη δουλειά).
Είχα βάλει πρόγραμμα, για να ξεμπερδεύω? Τώρα ενάντια σε ΟΛΑ τα προγράμματα (όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια...), τρέχω πάντα τελευταία στιγμή.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρούσα λιγότερο αγχωτικές τις πανελλαδικές. Μάλλον γιατί ήμουν πιο σίγουρη, η ύλη πιο μικρή, τα είχα εμπεδώσει όλη τη χρονιά, και είχα και την εγγύηση των βαθμολογητών.
Μισώ την παπαγαλία και πελαγώνω στις ατέλειωτες σελίδες των βιβλίων. Είναι βέβαια πολύ χρήσιμα αν θες να στηρίξεις ένα ράντζο με σπασμένο πόδι και μπορεί να το βεβαιώσει και η μαμά μου γι αυτό. Ή, να κοπανήσεις κάποιον στο κεφάλι και το βάρος της γνώσης να τον αφήσει αναίσθητο.
Αλλά ξεφεύγω από το θέμα μου....
Μετά την ανακάλυψη -εδώ και χρόνια και όχι από εμένα- της ΠΦΣ (Παγκόσμιας Φοιτητικής Σταθεράς = 5), σας παρουσιάζω το σύνδρομο " ΜΜΜ" (Μια μέρα ακόμα).
Είναι απλό!Όσο και να διαβάσετε, όσο εντός προγράμματος και να μείνετε και όσο και να ξεφύγετε από αυτό, στο τέλος διαπιστώνετε ότι όλα θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχατε στη διάθεσή σας μια μέρα ακόμα!!!!!
(well, αν ξεφύγατε παααρα πολύ, η μια μέρα απλά θα παρέτεινε τις τύψεις και το άγχος, αλλά παρ' όλα αυτά μονολογείτε: "θα τα πήγαινα πολύ καλύτερα αν είχα μια μέρα ακόμα")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου