"Για τα λεφτά -τα κάνεις όλα-"

Έβλεπα απόψε μια εκπομπή στο ΣΚΑΙ, με Παπαχελά νομίζω, όπου μιλούσε ένας πολιτικός αναλυτής για τις εξελίξεις (πολιτικές, κλπ) στην Αμερική. Εκεί λοιπόν ανέφερε πως το έλειμμά της είναι 2 τρις δολάρια και παει στα 3.
Προφανώς, όλες οι χώρες, και όχι μόνο η Ελλάδα, έχουν αρκετά χρέη.

Και ανακύπτουν τα εξής ερωτήματα: έχουν όλες οι χώρες χρέη και έλειμμα?
Και αν ναι, γιατί χώρες με έλειμμα δεν κρατάνε για πάρτη τους τα χρήματα αλλά τα δανείζουν σε άλλες χώρες (ή διαθέτουν πχ κονδύλια στην ΕΕ)?

Και εν πάσει περιπτώσει, έλειμμα σημαίνει ότι κάπου χρωστιούνται αυτά τα χρήματα. Πού? σε ποιούς?

Και είμαστε μετά να απορούμε που αλλού πατάμε κι αλλού βρισκόμαστε και που μονίμως άλλοι αποφασίζουν για εμάς...
Και μετά μας λένε για αυτοδιάθεση, για δημοκρατία, για δικαιώματα..


.

To σύνδρομο "Μια μέρα ακόμα"

Πάνε οι παλιές καλές εποχές του σχολείου, που ήταν η αποκλειστική μου ενασχόληση, και η ύλη του ήταν μαζεμένη. Μέσα σε λίγους μήνες, άρχισα να τα κάνω όλα ανάποδα στη ζωή μου.
Δε λειτουργούσα μετά τις 9 το βράδυ? τώρα διαβάζω ως τις 4 τα ξημερώματα (άντε να τα βγάλω πέρα που πρέπει να ξυπνήσω 7.30 για τη δουλειά).
Είχα βάλει πρόγραμμα, για να ξεμπερδεύω? Τώρα ενάντια σε ΟΛΑ τα προγράμματα (όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια...), τρέχω πάντα τελευταία στιγμή.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρούσα λιγότερο αγχωτικές τις πανελλαδικές. Μάλλον γιατί ήμουν πιο σίγουρη, η ύλη πιο μικρή, τα είχα εμπεδώσει όλη τη χρονιά, και είχα και την εγγύηση των βαθμολογητών.
Μισώ την παπαγαλία και πελαγώνω στις ατέλειωτες σελίδες των βιβλίων. Είναι βέβαια πολύ χρήσιμα αν θες να στηρίξεις ένα ράντζο με σπασμένο πόδι και μπορεί να το βεβαιώσει και η μαμά μου γι αυτό. Ή, να κοπανήσεις κάποιον στο κεφάλι και το βάρος της γνώσης να τον αφήσει αναίσθητο.
Αλλά ξεφεύγω από το θέμα μου....

Μετά την ανακάλυψη -εδώ και χρόνια και όχι από εμένα- της ΠΦΣ (Παγκόσμιας Φοιτητικής Σταθεράς = 5), σας παρουσιάζω το σύνδρομο " ΜΜΜ" (Μια μέρα ακόμα).

Είναι απλό!Όσο και να διαβάσετε, όσο εντός προγράμματος και να μείνετε και όσο και να ξεφύγετε από αυτό, στο τέλος διαπιστώνετε ότι όλα θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχατε στη διάθεσή σας μια μέρα ακόμα!!!!!
(well, αν ξεφύγατε παααρα πολύ, η μια μέρα απλά θα παρέτεινε τις τύψεις και το άγχος, αλλά παρ' όλα αυτά μονολογείτε: "θα τα πήγαινα πολύ καλύτερα αν είχα μια μέρα ακόμα")

Το ιδανικό μεταπτυχιακό

Επειδή τις τελευταίες μέρες τρέχω και διαβάζω σαν την τρελή, και επειδή μια ζωή η ζωή μου αναβάλλεται για "μετά" τις εξετάσεις, είτε αυτή αφορά εξόδους, είτε επιθυμίες, είτε δουλειές, είτε καυγάδες, χωρίς απαραίτητα η θυσία να αξίζει τον κόπο, αλλά και χωρίς να μπορώ να κάνω αλλιώς, αποφάσισα να σκεφτώ και να περιγράψω το ιδανικό κατά τη γνώμη μου μεταπτυχιακό (εργατικού), ώστε να νιώθουμε πως αξίζει τον κόπο να "αναβάλλουμε" κάποια πράγματα στη ζωή μας για χάρη του...

1. Το σπουδαστήριο και οι βιβλιοθήκες να λειτουργούν ως το βράδυ, οπότε καθένας να μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτό. Να δοθούν στους φοιτητές κωδικοί ώστε να έχουν πρόσβαση στα επιστημονικά περιοδικά στα οποία πληρώνει συνδρομή το πανεπιστήμιο που βρίσκονται σε ψηφιακή μορφή.

2. Αφού πιστεύουν ότι το να δουλεύουμε ταυτόχρονα υποβαθμίζει το μεταπτυχιακό, να προβλέψουν ενδοπανεπιστημιακές δραστηριότητες με αμοιβή -πχ τα 600€ του ΔΣΑ- (πχ διόρθωση γραπτών, βοήθεια προπτυχιακών ,επιτήρηση, απασχόληση στο σπουδαστήριο και ενδεχομένως κάποιες ώρες στα γραφεία των καθηγητών) ώστε να μη χρειάζεται να δουλεύουμε έξω γι αυτόν τον ένα χρόνο των μαθημάτων.

3. Εργαστήρια. Οι περισσότεροι θέλουν να γίνουν δικηγόροι, συνεπώς τους ενδιαφέρει η νομολογία και τα πρακτικά ζητήματα. Να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε από κοντά την πρακτική των δικαστηρίων, αλλά και να κάνουμε προσομοιώσεις δίκης, να γράψουμε δικόγραφα, κλπ. Ενδεχομένως και κάποιες παραδόσεις από δικαστές, ώστε να δούμε τη δική τους "οπτική" σε αμφιλεγόμενα θέματα και όχι μόνο.

4. Διατομεακά μαθήματα. Διαλέξεις σε συνεργασία με άλλα μεταπτυχιακά, πχ διεθνές και εργατικό, δημόσιο και εργατικό, αστικό και εργατικό κλπ.

5. Μαθήματα που δεν ασχοληθήκαμε ιδιαίτερα στη σχολή, όπως κοινωνικοασφαλιστικό δίκαιο.

7. Διοργάνωση και παρακολούθηση ημερίδων.

8. Ταξίδι στο εξωτερικό, για να επισκευθούμε σχετικά ευρωπαϊκά όργανα, πχ τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κλπ.

9. Εμπλουτισμός της βιβλιοθήκης με περισσότερα ξένα αλλά και νεώτερα ελληνικά συγγράμματα, τα οποία θα μπορούμε και να δανειζόμαστε εφοσον υπάρχουν περισσότερα του ενός διαθέσιμα αντίτυπα.

10. Μεγαλύτερη έκπτωση στους εκδοτικούς οίκους για αγορά βιβλίων σχετική με το μεταπτυχιακό μας.



Αυτά προς το παρόν... Ξέρω, είναι μια ουτοπία... Μακάρι πάντως κάποια στιγμή να γίνει πραγματικότητα και οι επόμενοι να απολαύσουν ένα πραγματικά καλό μεταπτυχιακό πρόγραμμα!

Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος...

Να μαι κι εγώ!Αγαπητοί μου αναγνώστες, καλή χρονιά κι ευτυχισμένη, με υγεία και ό,τι άλλο επιθυμείτε!( αν και με διαβάζουν τόσο λίγοι που σίγουρα θα τους έχω ευχηθεί ήδη χιχιχιχιχι!!)
Δανείστηκα μια φράση από το άσμα του Δεληβοριά, τον οποίο ακούω μανιωδώς τελευταία, χωρίς να ξέρω γιατί. Και για να μη με λέτε γκρινιάρα, πήρα μια καλή φρασούλα, και όχι μια πιο απαισιόδοξη όπως είχα σκοπό να κάνω...
Μετά από χρόνια μου έπεσε το φλουρί στην πίττα. Θα ήθελα μια χρονιά να έπεφτε το φλουρί στην ειρήνη, την ειλικρίνεια, την κατανόηση και το φιλότιμο. Έτσι γι' αλλαγή...
Προσπαθούμε να συνεχίσουμε φυσιολογικά τη ζωή μας, αλλά η καρδιά μας έχει παγώσει από καιρό τώρα. σε διάστημα ενός μήνα σκότωσαν ένα δεκαπεντάχρονο παιδί, πυροβόλησαν ένα 21χρονο νέο , προσπαθούν να αφανίσουν τους παλαιστίνιους, καθημερινά ανακαλύπτουμε πτώματα. Ο κόσμος υποφέρει, ουρλιάζει, αλλά οι μεγάλοι κοιτάνε μόνο να βγάλουν χρήματα. Στη Γερμανία διάβασα αυτοκτόνησε 74χρονος επιχειρηματίας λόγω της οικονομικής κρίσης. Είχε περιουσία 9,2 δισεκατομμύρια δολάρια. και με ένα να έμενε λόγω της κρίσης, παλι ζωή χαρισαμενη θα έκανε..

Τελοσπάντων... από αύριο τα κεφάλια μέσα.
Αγαπητέ Γιώργο, πάλι μου την κοπάνησες. Ξέρεις που θα με βρεις πάντως:) το παρακάτω άσμα για σένα!!!!

Και του χρόνου [Προηγούμενη σελίδα]

Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς

Πόση ώρα τώρα προσπαθείς να συνδεθείς
Και σε πετάει έξω ο υπολογιστής
Στον ξύπνο κόσμο έξω απ' το λογισμικό
Πως βρέθηκες ξανά εδώ

Που σου χτυπάν' την πόρτα νάνοι και παιδιά
Και ψέλνουν με βιασύνη την αρχιχρονιά
Κι εσύ που τόσο θα 'θελες να ξεχαστείς
Προφταίνεις κάτι να ευχηθείς.

Μα είν' αλήθεια πως ο χρόνος
Ο,τι παίρνει, το παίρνει για πάντα
Κι είν' αλήθεια πως μετά τα τριάντα
Είναι δύσκολο να κάνεις αρχή
Κι είν' αλήθεια πως και φέτος
το φλουρί θα το βρούνε οι άλλοι
και για σένα θα μείνει μονάχα η κραιπάλη
κι ο ύπνος το πρωί.

Μα κάποιος στρώνει τσόχα, κάποιος πλάι στο φως
Κοιτάει να πέσει έγκαιρα ο γενικός
Και κάποιος γράφει σε CD μια συλλογή
Και κάποιος ντύνεται να βγει.

Κι εσύ που πελαγώνεις και παραπατάς
Και στο τηλέφωνο ποτέ δεν απαντάς
Ανοίγεις το παράθυρό σου και κοιτάς
Και σκέφτεσαι κι εσύ να πας.

Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει
Γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι
Και κανείς δε γνωρίζει η ζωή που θα βγάλει
Κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή
Κι όποιος είπε "και του χρόνου"
θα εννοεί πως δεν τελειώσαμε φέτος
Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος
Και πες το μου κι εσύ.



:)