Είναι που ονειρεύομαι πως φεύγω για ταξίδια,
αμέσως μόλις επιστρέψω από το προηγούμενο
και αδειάσω τη βαλίτσα μου.

Είναι που τίποτα δε φτάνει, οι ώρες της ημέρας,
τα χρήματα, το διάβασμα, πάντα στο μέτρημα βγαίνει μείον.

Είναι που όταν δε θέλουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα
απλά το αφήνουμε να μας ακολουθεί
και βλέπουμε τον καιρό να περνάει
διερωτώμενοι αν πραγματικά θέλουμε να το λύσουμε
γιατί επιτέλους θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Είναι όμως και πολλά άλλα, που μας κάνουν να χαμογελάμε.
Εμείς και ο κόσμος (μας).