and life goes on

...με ταξίδια αναγκαία που όμως τα ευχαριστιέμαι, με χαρές και συζητήσεις και στριμώγματα και προβληματισμούς, με καλή παρέα γιατί σιγά σιγά όσοι δεν νοιάζονται να προσπαθήσουν εξαφανίζονται, με μοιρασμένα απογεύματα, με αλλαγή στις συνήθειες και με πολλές ελπίδες και σχέδια.
Η ρημαδοεργασία βέβαια δεν προχωράει. Πώς να προχωρήσει? σάμπως έχω όρεξη να γράψω με όλα αυτά που ακούω? Σταμάτησα να βλέπω ειδήσεις και ηρέμησα. Είναι μοιρολατρικό, αλλά την πορεία δε μπορώ εγώ να την αλλάξω, ας είναι καλά όλοι όσοι τζογάρουν πάνω στις πλάτες μας. Απλά δε θα τους αφήσω να τζογάρουν και πάνω στα νεύρα μου.

Ο καιρός αρχίζει να κρυώνει σιγά σιγά. Η καλοκαιρινή κουβέρτα το βράδυ είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αγαπημένο φθινόπωρο.

Είναι πολλά που πρέπει να γίνουν (όπως πχ να μπω στο google reader και να αρχίσω να διαβάζω μεταξύ άλλων :Ρ). Αλλά για λίγο ακόμα, αφήστε με στον κόσμο μου. Εκεί που τις τελευταίες μέρες όλα λειτουργούν σωστά, η μάλλον, όπως θα ήθελα. Και μετά σας υπόσχομαι, πάλι θα τραβήξω κουπί.


ΥΓ: Ομορφούλη, σορυ! έπρεπε να με δεις να ισορροπώ στη σκάλα με δυο τόμους στο ένα χέρι και το κινητό στο άλλο! πρέπει να συντονιστούμε, ο Οκτώβρης θα έχει ταξίδι να εορτάσουμε το μεγάλωμά μου :Ρ θα είσαι εκει άραγε?
ΥΓ2: Ιταλιάνα φιλενάδα χρόνια πολλά και καλά :) τα περαιτέρω εν καιρώ :)
ΥΓ3: εσύ εκεί στο Παρίσι πού χάθηκες? δώσε σημεία ζωής! Σε σκέφτομαι :)