Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Μικρά κι ανάκατα

Απόψε δε θα γκρινιάξω. Δε με νοιάζει που ήταν χτες Δευτέρα και νόμιζα πως ήταν Τρίτη, ούτε που νιώθω πως αυτό το καλοκαίρι θα περάσει σαν αέρας.

Με ρώτησες αν είμαι καλά και σου απάντησα πως ναι, είμαι. Ίσως με το δικό μου τρόπο, κατάφερα πάντως να ισορροπήσω. Τις επιτυχίες μου τις χάρηκα και τις αποτυχίες μου τις δέχτηκα προσωρινά γιατί ξέρω πως απλά δεν προσπάθησα αρκετά (όσο εκνευριστική και αν είναι αυτή η παραδοχή για μένα).

Το πρόβλημα είναι ότι όταν το κέφι ή η ευτυχία σου εξαρτάται έστω και εν μέρει και από άλλους, υπάρχουν φορές που χαλάει. Αυτό μάλλον όμως είναι απλά μια παράπλευρη απώλεια. Φυσικά και δεν υπάρχει πλέον σε αυτή την ηλικία άγνοια κινδύνου όσον αφορά στους ανθρώπους. Το σημαντικό είναι το ξεκαθάρισμα, πόσο θα τους αφήσεις να πλησιάσουν και να σε επηρεάσουν. Και το ξεκαθάρισμα αυτό δεν πετυχαίνει πάντα, αλλοίμονο!

Πραγματικά, για κάθε άνθρωπο που με πλήγωσε γνώρισα κάποιον άλλο, υπέροχο. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τζόγος. Κερδίζεις και χάνεις. Άλλοτε είσαι τυχερός και άλλοτε όχι (λαμβάνοντας υπόψιν και το γεγονός ότι δεν ταιριάζουν όλοι με όλους). Σίγουρα είναι στο χέρι σου το αν θα μπεις στο καζίνο, όπως και το πόσο θα μείνεις εκεί (εκτός αν έχεις πρόβλημα με το τζόγο :Ρ). Και μπορεί εκεί που τα πόνταρες όλα να χάσεις κι εκεί που έβαλες ελάχιστα να πετύχεις τζακ ποτ.

Δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά τα ασυνάρτητα. Μάλλον για να σταματήσουν να τριγυρίζουν στο μυαλό μου, πέρα- δωθε με ζάλισαν!

Λοιπόν, είμαι καλά.
Φίλοι, τσεκ
καλή διάθεση, τσεκ
άδεια, τσεκ
βιβλία, τσεκ
λοιπα, τσεκ.

Αλλά και κάτι να μην πάει καλά, ισορροπία τσεκ!


αν δεν είχα και το πρωϊνό ξύπνημα....

(και αν καταλάβατε τίποτα, γράψτε μου :Ρ)

5 σχόλια:

ria είπε...

αφού τα δικά σου σημαντικά είναι όλα τσεκ, μην αφήνεις τους γρουσούζηδες να σε χαλάνε.

καλημέρα.

υ.γ. ξυπνάω στις 05:30 από 18 χρονών. είμαι σαράντα τρία. περιμένω τη σύνταξη να κοιμηθώ ένα πρωί ως τις έντεκα...

Ανώνυμος είπε...

Καθόλου μπερδεμένα όσα γράφεις, όπως και όσα γράφονται απ'την ψυχή.
Γράφεις, "Το πρόβλημα είναι ότι όταν το κέφι ή η ευτυχία σου εξαρτάται έστω και εν μέρει και από άλλους, υπάρχουν φορές που χαλάει."
Νομίζω οτι το καλύτερο λοιπόν είναι να φροντίζουμε να μην εξαρτάται από κανέναν άλλο η ευτυχία μας παραμόνο από εμάς τους ίδιους.
Δε σημαίνει απομόνωση, σημαίνει αυτονομία, ανεξαρτησία και από κει και πέρα όλες οι σχέσεις γίνονται ανιδιοτελείς.
Όταν δε στηρίζεις όνειρα κι ελπίδες στον άλλο τον δέχεσαι όπως είναι και οι σχέσεις είναι πιο ειλικρινείς και ουσιαστικές.

Καλημέρα!

Σκορπινα είπε...

Επειδή ζούμε σε κοινωνίες είναι πολύ λογικό η ευτυχία μας να εξαρτάται από άλλους. Δεν μπορούμε να ζήσουμε εντελώς απομονωμένοι και ούτε θα ήμασταν ευτυχισμένοι, αν ζούσαμε μόνοι μας. Η απογοήτευση και η λύπη είναι μέσα στο παιχνίδι. Φαντάσου πως θα μπορούσες να εκτιμήσεις την ευτυχία αν δεν είχες λυπηθεί πρωτα??
Οπότε, πιστεύω ότι κάτι πραγματικά πολύ χαρμόσυνο έρχεται...:)

Ζήσε το καλοκαίρι, μέρα με τη μέρα και μάζεψε ήλιο και ζέστη για να μπορέσει αυτός ο χειμώνας που έρχεται να περάσει γρήγορα!!:)

Φιλιαααααααα!

ria είπε...

θέλω να σε ρωτήσω κάτι, απλά δε γίνεται στα σχόλια.

δεν έχεις κάποιο μέηλ. εγώ εχω το δικό μου στο μπλογκ μου.
αν εχεις χρόνο, στείλε μου το μέηλ σου να σου γράψω τι θέλω.

ευχαριστώ.

sunnefoula είπε...

@ ria
δεν έχεις άδικο!
(σου στειλα το μέηλ μου)

@ AnD
προσπαθώ να κρατώ τις ισορροπίες...

@ Σκορπίνα
Δεν τον βλέπω να περνάει γρήγορα το χειμώνα, δυστυχώς! Τουλάχιστο να περάσει με καλή παρέα! :)