νο τίτλος

Σήμερα ήταν μια κουλή μέρα. Δεν είχε τη χτεσινή χαζοχαρά που βγήκα έξω και με χτύπησε κατακούτελα η άνοιξη, αλλά τη συνηθισμένη νύστα.
Πάω κι εγώ να βγω έξω από το σπίτι, παντού νερά. Έκανα πιρουέτες για να περάσω στο απέναντι πεζοδρόμιο ενώ ταυτόχρονα παρακαλούσα να μη φάω καμια τούμπα, δεν είχανε προλάβει και να στεγνώσουνε τα ρούχα, κλάφτα Χαράλαμπε.
Πήρα λοιπόν το μετρό, προσπάθησα να περάσω αξιοπρεπώς την ώρα μου χωρίς να κοιμηθώ, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να αλληθωρίζω ελαφρά προσπαθώντας να μείνω ξύπνια ώσπου βγήκα από το λαγούμι και με χτύπησε ο γεμάτος καυσαέριο αέρας.
Πήρα μηχανικά το διαφημιστικό του κωτσόβολου και το χαρτί για το μεγκάλο φανταστικό μέντιουμ μαρούφ (κάποτε κάναμε συλλογή από τέτοια χαρτάκια, τώρα τα πασάρω σε έναν συνάδελφο), μια μέρα θα σας σκανάρω κάποιο να δειτε κι εσείς τί χάνετε και συνέχισα το περπάτημα για τη δουλειά.
όπου σήμερα ήταν η μέρα που θα διάβαζα και θα δούλευα πολύ πολύ. Γι' αυτό και είχα φορτωθεί με χαρτιά σαν το γάιδαρο. Αν μου πλησίαζες σπίρτο, θα άναβα ακαριαία.
φυσικά δεν έκανα ΤΙ- ΠΟ- ΤΑ, γιατί όλο μου το χρόνο τον έφαγα σε διάφορες εξωτερικές δουλειές.
Πήγα λοιπόν που λέτε για μια δουλειά στο αστυνομικό τμήμα. Περπάτησα κάτω από τον καυτό ήλιο (μαζί με τα 10 κιλά χαρτιά και την καπαρντίνα, διότι αν δεν πας με καπαρντίνα ποιός θα σε πάρει στα σοβαρά?), είχα και μερικές άλλες γκαντεμιές, φτάνω στο τμήμα περιχαρής, όοοοχι μου λένε, έχουμε ένα πτώμα , περάστε αργότερα.
Ωραία μας την έφερε το πτώμα... πάααλι πίσω. Και το μεσημέρι πάλι εκεί. Και πάλι το πτώμα μπροστά μου(καλά όχι κυριολεκτικά). Νεύρα κρόσσια!
Μετά αποφάσισα σαν καλή νονά να πάω στα τζάμπο διότι κατά δήλωση της βαφτιστήρας μου μόνο εκεί έχει μεγάλα τρελομπαλάκια (όποιος δεν ξέρει τι είναι , κόβεται!). Τελικά πήρα 6 κρεμάστρες, ένα σετ από 3 κουτιά, κλάμερ μικρά και μεγάλα που θα με βγάλουν για τα επόμενα 3 χρόνια (γιατί κάθε τόσο περνάω από εκεί και κυρίως για κλάμερ:Ρ) ε και ένα τρελομπαλάκι στη μικρή χαχα!
Και τώρα σας χαιρετώ, πάω να διαπιστώσω αν ήταν όλα όσα έβαλα για πλύσιμο κατάλληλα για το πλυντήριο πιάτων ή θα χρειαστώ νέα προικιά :Ρ

υγ1: ήταν κάτι σήμερα? είδα μπούγια από γιαγιάδες (99% σενιαρισμένες , 1% με ρόμπα- ρόλλει στα μαλλιά και παντόφλες, προς στιγμήν νόμισα πως το είχε σκάσει από το σπίτι) να κουβαλάνε ποτήρια με αγιασμό.

υγ2: δε θέλω χαζές ερωτήσεις!Φυσικά και θα ξανακουβαλήσω μαζί μου τα 10 κιλά χαρτούρα!

υγ3: ταξίδι και αυτό και το επόμενο σκ? τρέμω από χαρά και από φρίκη!

υγ4: βαριά η καλογερική...

υγ5: τώρα κατάλαβα γιατί οι ταξιτζήδες είναι στον κόσμο τους. Έχουν κάψει ΟΛΑ τα εγκεφαλικά τους κύτταρα μιλώντας ασταμάτητα στο κινητό. Ευτυχώς που σου κάνουν την τιμή να ακούσουν που θες να πας...