PART 1>>>>
Τις τελευταίες μέρες όλο κάτι σκέφτομαι να γράψω κι όλο το αφήνω. Μέχρι που οι σκέψεις αναδιπλώνονται και ξαναχώνονται ύπουλα πάλι σε κάποιο κουτάκι, για να ξεπεταχτούν πάλι κάποια στιγμή.
Νιώθω μια γενική δυσφορία, μια κούραση, μια δυσθυμία. Δεν ξέρω αν είναι η δουλειά, ή η εργασία που πλέον έχει γίνει σήριαλ και τη νιώθω να με σφίγγει σα χταπόδι (γιεπ, αστείο θέαμα...), ή ότι θέλω απεγνωσμένα κάτι να αλλάξει.
Μπορεί απλά να θέλω να βγαίνω παραπάνω, να φεύγω από τη δουλειά και από εκείνο το σημείο και μετά να μη με απασχολεί κανένα πρέπει.
Μπορεί να θέλω αλλαγές και ίσως αυτό ακριβώς να είναι που με κάνει ανήσυχη.

όταν είμαι ανήσυχη καθαρίζω. Το Σάββατο έβγαλα όλες τις ντουλάπες για να τις τακτοποιήσω. Μετά ήμουνα πιασμένη παντού, και το ότι είχα τακτοποιημένες ντουλάπες δε με ανακούφιζε ιδιαίτερα.

Δε μου αρέσει που όταν πήραμε παράταση για την εργασία μας κοιτούσε ο καθηγητής σίγουρος ότι θα ξαναζητήσουμε. και δε μου αρέσει που είχε δίκιο. Κερασάκι? οι γονείς που με ρωτάνε αν τελειώνω. Το ξέρω κι εγώ πως το αμέλησα, αλλά δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο. Ο τεμπέλικος εαυτός μου συνήθως υπερτερεί :)
Τουλάχιστο το σύστημα άρχισε να τσουλάει!


PART 2:

θυμάστε την Γκαμπριέλλα από τη Ζήνα που μιλούσε Ελληνικά????
Βρήκαμε κι άλλους συμμαθητές της στο φροντιστήριο!
παρακολουθήστε με προσοχή!
Ποιό σας άρεσε πιό πολύ?