Σημ: η ανάρτηση αυτή όπως είχα υποσχεθεί αφιερώνεται στο
Γκρινιάρικο Μαρούλι .
Η μέρα που η συνάδελφος και φίλη μας είχε γενέθλια, έφτασε. Το δώρο αγοράστηκε, αλλά δε μας ήταν αρκετό. Θέλαμε να της τραγουδήσουμε κι όλας και να σβήσει κεράκια.
Μια κοπέλα ανέλαβε λοιπόν να πάρει κεράκια γενεθλίων κι εγώ δυο μάφιν (μήλο- κανέλα από στάρμπακς, να τα δοκιμάσετε είναι σούπερ), ώστε να πρωτοτυπήσουμε στο ντεκόρ μιας και όλοι σβήνουν κεράκια σε τούρτα. Φήμες που θέλουν εμένα την προσεχή εβδομάδα να σβήνω σπανακόπιττα, διαψεύδονται.
Πάω λοιπόν στο γραφείο μετά από εξωτερικές δουλειές, με τα μάφιν κρυμμένα και προσπαθούμε να δούμε πού και πώς θα φωνάξουμε την εορτάζουσα να μη μας καταλάβει. Συνεννοούμαι με μια συνάδελφο που τη φωνάζει στο γραφείο της, ώστε να την απασχολήσει με κάποια δήθεν δουλειά και πηγαίνω στο διπλανό γραφείο όπου αρχίζω να φυτεύω τα κεριά στα μάφιν (ευτυχώς που είχαμε ένα χάρτινο δισκάκι γι 2 καφέδες και μου κοψε να τα βάλω εκεί πάνω).
Φυσικά, επειδή όλοι εκεί στο φαί και στη διασκέδαση είμαστε Large, δε βάλαμε από ένα κερί σε κάθε μάφιν. Στριμώξαμε 23 (μη ρωτάτε πως!!). Ξεκινάμε να ανάβουμε, ώσπου διαπιστώνω ότι μέχρι να τα ανάψουμε όλα και να τη φωνάξουμε, τα μισά θα έχουν ήδη καει...
Στο μεταξύ , φωνάζουν την εορτάζουσα, μπαίνει στο γραφείο, έχω προλάβει να ανάψω τα 21 κεριά, αρχίζουμε τρεις κοπέλες να της τραγουδάμε γκαρίζοντας, η κοπέλα έχει ψιλοκοκκινήσει (αλλά το απολαμβάνει), εγώ κρατώ το χέρι μου τεντωμένο μπροστά της με τα μάφιν - πολυέλαιο, τελειώνει το τραγούδι καιιιιι
φουυυυυυυυυυυυυυ!!! κάνει η εορτάζουσα (μαζί και μια άλλη συνάδελφος και εδώ θα πω τον προβληματισμό μου: θεωρώ αγένεια να φυσάς τα κεριά του άλλου απρόσκλητος! αν ζητήσει βοήθεια οκ, αλλά γιατί να του πάρεις τη χαρά οεο???? )
Και ένα σύννεφο μαύρου καπνού έρχεται στη μούρη μου, σα χαλασμένη εξάτμιση ένα πράγμα. Αφού προσπαθώ να μη μου πέσει η αυτοσχέδια τούρτα/μάφιν/πολύφωτο και οι δυο κοπέλες έχουν ξαναφυσήξει με τα ίδια αποτελέσματα, βλέπω πως η ατμόσφαιρα του γραφείου (περί τα 20 τετραγωνικά) έχει γεμίσει καπνό.
Ρε συ, μήπως πήρες τα κεριά από μαγαζί με φάρσες? ρωτάω την υπεύθυνη φωτισμού.
όχι, από τον ΑΒ τα πήρα. Αλήθεια!!!!
Μπαίνω κι εγώ στο παιχνίδι του φυσήματος, ενώ η τέταρτη (υπεύθυνη φωτισμού) της παρέας έχει σωριαστεί σε ένα γραφείο και γελάει, με τα κεριά να μη σβήνουν με τίποτα. Είχαμε φτάσει στο σημείο να φυσάμε και οι τρεις ξέπνοες ώσπου απλά κάναμε τον ήχο φου! χωρίς αέρα να μπορεί να βγει από τα πνευμόνια μας και να βρισκόμαστε στα πρόθυρα της ζαλάδας, ενώ η άλλη είχε ξεραθεί πλέον στα γέλια.
Στο σημείο αυτό και ενώ έχει γίνει ντουμάνι το γραφείο και τα πνευμόνια μας διαμαρτύρονται, μου κόβει να πάω στο μπάνιο, όπου βάζω τα κεράκια ένα ένα κάτω από τη βρύση και τα σβήνω.
Στη συνέχεια, δακρυσμένες όλες από τα γέλια, πάμε στο γραφείο μου για να κόψουμε τα μάφιν, ενώ μυρίζει σε όλο τον όροφο καμένο και όλοι ψάχνονται. Δεν προλαβαίνουμε να σταυρώσουμε μπουκιά, όταν ανεβαίνει ο κατά τα άλλα νωχελικότατος θυρωρός φωνάζοντας " πού είναι η φωτιά??? Πού είναι?????" και σπέρνοντας τον πανικό, διότι τελικά οι ανιχνευτές καπνού λειτουργούσαν (το είχαμε απορία την προηγούμενη μέρα γιατί έχουμε έναν που καπνίζει σα φουγάρο και βγαίνουν καπνοί από την κλειστή του πόρτα χαχα) και βρήκαν εμάς να το δείξουν! Αφού του λέμε ότι ήταν μια ατυχής στιγμή και του δείχνουμε τα κεράκια και όλα τα άλλα όργανα του εγκλήματος, τσιμπάει ένα κομμάτι μάφιν και εξαφανίζεται. Στη συνέχεια, άλλοι δυο από τους πιο κάτω ορόφους σκάνε μύτη ρωτώντας το ίδιο, μιας και ο θυρωρός δεν έκανε τον κόπο να τους ενημερώσει. Άντε πάλι εξηγήσεις....
Μετά από κανά δεκάλεπτο, σκάει ο φρουρός του κεντρικού κτηρίου (μερικά τετράγωνα πιο κάτω από το δικό μας), με όλη την εξάρτυση (κουστούμι, ακουστικό, μικρόφωνο, τρανζίστορ) που ψάχνει (και αυτός) να βρει τη φωτιά, για να κατευθύνει τα πυροσβεστικά που είναι ήδη καθ' οδόν....
(και δώστου εξηγήσεις πάλι...)
Όταν όλα ηρέμησαν, πήγα να τακτοποιήσω τα υπόλοιπα κεριά που τα είχα βάλει προσωρινά σε ένα συρτάρι του γραφείου μου. Αφού ξαναρώτησα τη συνάδελφο μήπως τα πήρε σε μαγαζί με φάρσες και μου είπε και πάλι όχι, άρχισα να περιεργάζομαι το πακέτο.
Και μόλις το γυρνάω στο πίσω μέρος, βλέπω να γράφει με μαύρα μεγάλα κεφαλαία γράμματα:
ΣΒΗΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΕ ΝΕΡΟ
(οκ εκεί ακολούθησε τρίτος γύρος γέλιου... Αλλά σκεφτείτε!!! σβήσαμε 15 από δαύτα φυσώντας! τα πνευμόνια μας είναι σε άριστη κατάσταση! Ο ΑΒ και του πουλιού το γάλα όμως, μας έκαψε!!!!)
Μετά, όπως είναι φυσικό, όλος ο όροφος έδινε στην εορτάζουσα ευχές του τύπου : χρόνια καυτά, φωτισμένα γενέθλια, εύχομαι να ακολουθήσει καυτό πάρτυ κλπ κλπ....
Και μια τελευταία της βόλτας, για να μείνει η ανάμνηση:
