Διακοπές τέλος!

Το επαναλαμβάνω συνεχώς στον εαυτό μου. Πάνε τα μαθητικά καλοκαίρια που γύρναγα από το χωριό μόλις μια μέρα πριν αρχίσουν τα σχολεία. Ή έστω τα φοιτητικά που αρχές Σεπτέμβρη μπορεί να είχα κάποιο μάθημα να δώσω.
Μέρος της ενήλικης ζωής μου η δουλειά, που καθόλου δε μου ελειψε, κι ας έφυγα σε δυο δόσεις. Μια βδομάδα και τα ξέγραψα όλα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο κουρασμένη ήμουν, μέχρι σήμερα.
Από το μεσημέρι στο σπίτι και όλο χαζεύω στον υπολογιστή, για να βρεθώ πάλι στις δυο τη νύχτα να κάνω μπάνιο και να βάζω πλυντήριο ώστε να είμαι έτοιμη για τη δουλειά το πρωί, σαν να προσπαθώ μάταια να παρατείνω τις ώρες της απραξίας και τις μέρες της ηρεμίας που τις βλέπω να απομακρύνονται.
Για μια ακόμα φορά περιμένω την 1η του Σεπτέμβρη, βάζω στόχους που πιστεύω πως θα τους πετύχω και πρόγραμμα που σχεδόν ποτέ δεν το τηρώ.
Ο ήλιος μόλις που έχει αφήσει τα σημάδια του πάνω μου, μα την εικόνα της θάλασσας δεν τη βγάζω από το μυαλό μου. Κάτι έχει που με τραβάει απροσδιόριστα, με μαγνητίζει και με χαλαρώνει.

Σας διαβάζω αλλά δεν σχολιάζω, μιας και δεν έχω πάντα κάτι να πω. Ή απλά, δεν έχω όρεξη. Πολλές φορές στάθηκα μπροστά στην οθόνη να γράψω μα γρήγορα έκλεισα το παράθυρο. Το γράψιμο δε θέλει βιάση, πρέπει να μιλάμε όταν έχουμε κάτι να πούμε.
Σας έχω πολλά φυλαγμένα όμως. Σύντομα... :)

υγ: πήγα στο γάμο μιας συμμαθήτριάς μου από το δημοτικό (οικογενειακοί μας φίλοι εδώ και χρόνια). Στο τραπέζι μου ημουν εγώ, οι γονείς μου και 2 άλλα ζευγάρια. Κάθε φορά που πήγαιναν να πιουν τα ζεύγη άρχιζαν: στην υγεία μας, καλή ζωή στα παιδιά και στης κόρης σας (στον έναν ) -παύση- και στη δική σας κόρη (στον πατέρα/μητέρα μου) - παύση ---- και στου γιου σας κλπ κλπ προσέχοντας να μην ξεχάσουν κάποιον. Μιλάμε αλυσιδωτές αντιδράσεις!!!!
Και καλά, το είπες μια φορά, το είπες δυο, φτάαανει!!!

υγ2: στην ερώτηση ενός από το τραπέζι γιατί δεν πήγα στο πέταγμα της ανθοδέσμης τους είπα ότι είναι δύσκολοι καιροί για να βάλω τους γονείς μου σε έξοδα! χοχοχοχοχο! (εεε μααα!!!)