Οι επόμενες μέρες

Και ναι! έφτασε και πέρασε η Τρίτη, μια αγχωτική και κουραστική μέρα. Όλα πήγαν καλά και ανακουφισμένη ξεκίνησα την ίδια κι όλας μέρα να κάνω όλα αυτά που είχα στερηθεί τις προηγούμενες.
Την επόμενη δούλευα όμως, οπότε έπεσα νωρίς για ύπνο μιας και ένιωθα κομμάτια. Το κεφάλι που πήγαινε να σπάσει και εγώ πάλευα να εκτοπίσω χρήσιμες και άχρηστες γνώσεις που είχα αποκτήσει κατά τη διάρκεια του διαβάσματος. Ξαπλώνω λοιπόν αναπαυτικά, κουλουριάζομαι στο πάπλωμα σαν spring roll και... περιμένω. Και περιμένω, και περιμένω... και τίποτα!!!!!!
Γεμάτη απόγνωση, σηκώνομαι από το κρεβάτι και συνεχίζω τις δουλειές. Τα βιβλία από δω, οι σημειώσεις από εκεί, δε μπορεί, θα κουραστώ και θα ξεραθώ. Τίποτα... Με τα πολλά κοιμήθηκα στις 4 το πρωί. μέχρι να σηκωθώ να πάω δουλειά την επόμενη μέρα, είδα κι έπαθα!

Φυσικά, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Και εκτός από τη νύστα (σκουντούφλαγα μιλάμε), η (εργάσιμη) μέρα μου πέρασε μια κρύο και μια ζέστη. Χάσαμε μια προθεσμία (συλλογικό λάθος), μας την είπαν για τον τρόπο που φτιάξαμε κάτι δικόγραφα (από παρανόηση) και μου έκανε παρατήρηση ο διευθυντής για το χαρτί που χαλιέται (και δεν έφταιγα εγώ εκείνη τη μέρα). Γύρισα πίσω με τρελά νεύρα και φυσικά αργότερα από την ώρα που σχόλαγα αφού η δουλειά είχε συσσωρευθεί απίστευτα.

Τις επόμενες ημέρες έκανα ό,τι κάνω μετά από κάθε μεγάλη εξεταστική κλπ: εκκαθάριση και τακτοποίηση. Πέρα από αυτό όμως, βγήκα πολύ, είδα κόσμο, γύρισα στα μαγαζιά, πήγα στο παζάρι του βιβλίου, βόλταρα με λεωφορεία για να δω φίλους και όλα αυτά χωρίς να κοιτάζω την ώρα.

Από αύριο τα κεφάλια μέσα και πάλι... Αλλά αυτό το διάλειμμα με έκανε να νιώσω και πάλι άνθρωπος....


ps1: Και ναι! ειμαι δικηγόρος! (ανεπίσημα προς το παρόν)
ps2: Επίτευγμα εξεταστικής: δε συσσωρεύτηκαν βουνά από άπλυτα (πιάτα και ρούχα) και δεν πήρα κιλά (διότι συνήθως το διατροφικό πλάνο της εξεταστικής περιλαμβάνει γλυκά και λιπαρά :Ρ)