Ο γιος του ταχυδρόμου που μέσα σε 8 χρόνια απέκτησε 3 σπίτια, σκίζεται περί της εντιμότητας κλπ του, παραιτείται για να στηρίξει τον πρόεδρο του κομματός του και ανηψιό πολιτικού και κατηγορεί τον πολιτικό αντίπαλό του , ότι ως γιος πολιτικού τα βρήκε όλα έτοιμα. wow!
Αλήθεια, η Βέρα Λάμπρου πότε θα παρέμβει στα πολιτικά δρώμενα?
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008
μια συνηθισμένη μέρα :
Ξυπνητήρι. όχι, δε θέλω να ξυπνήσω. Άσε με 10 λεπτά ακόμα. Ξανά. ΠΡΕΠΕΙ να σηκωθώ. Ανοίγω μάτια , όσο μπορώ (τα παντζούρια πλέον δεν τα κλείνω), πιάνω κότσο τα μαλλιά, βάζω γυαλιά, πόδια στο πάτωμα, όρθια. Ανοίγω ράδιο, σέρνομαι στο μπάνιο, ρίχνω νερό στη μούρη μου, πλένω δόντια, πάλι πίσω, τσεκάρω την τσάντα (το μαρτύριο της γυναίκας που αποφασίζει να έχει πάνω από μια τσάντες), χώνομαι στα ρούχα και ψάχνω παπούτσια. Αυτά, πολύ άβολα. Τα άλλα, τα φόρεσα 3 μέρες συνεχόμενα και έκανα το γύρο της Αθήνας. τα παράλλα, πολύ επίπεδα. Καταλήγω τελικά στην πιο άκυρη (όπως θα αποδειχθεί στη διάρκεια της μέρας) επιλογή, και αναρωτιέμαι: τι καιρό θα κάνει? Κοιτάζω έξω, σκοτεινούτσικα είναι άρα, σκέφτομαι, ψύχρα. Φοράω καπαρντίνα, ζώνομαι την τσάντα και ξεκινάω...
Λεωφορείο, ή πόδια για τη δουλειά, ανάλογα το χουζούρεμα. Το θερμός με ρόφημα κατά βούλησιν και ένα κουλούρι από τον κουλουρά στη γωνία. Φτάνω γραφείο. Περιμένω το ασανσέρ και είμαι έτοιμη να χτυπήσω τη διπλανή μου που πατάει όλα τα κουμπιά (πάνω και κάτω) ενώ είμαστε στο ισόγειο και μετά αναρωτιέται γιατί ανοιγοκλείνουν οι πόρτες 2 φορές. Στριμωχνόμαστε όπως όπως, και μετά από 5 τουλάχιστο στάσεις (ευτυχώς όχι ΚΑΙ στον ημιόροφο), φτάνω πάνω. Σπρώξιμο πόρτας αν δεν έχω ελεύθερο χέρι, στον Γιάννη για να πω καλημέρα, και, τσουπ! γραφείο.
Επειδή συνήθως φθάνω πρώτη, ανάβω φώτα, ανοίγω παράθυρα κλπ.
και πάμε:άνοιγμα υπολογιστή, τσεκάρισμα αλληλογραφίας, πέρασμα αγωγών. Τηλέφωνο, πήγαινε αυτό το φάκελλο εκεί. Επιστροφή και πάλι τα ίδια.
Σήμερα έκλεινα φάκελο (για τους μη γνωρίζοντες οι φάκελλοι κλείνουν στις 12.00). 11.40, ήμουν ακόμα γραφείο. Χτυπάει το τηλέφωνο, στην άλλη γραμμή μια φίλη μου σε έξαλλη κατάσταση: Πες μου πως είσαι στα δικαστήριααααα!!!Είναι παρά τέταρτο! Κλείνω φάκελλο και έχω κολλήσει στα γραμμάτια (εδώ να σημειώσουμε πως με φώτισε ο Θεός και έκοψα αλλού το γραμμάτιό μου γιατί στην Ευελπίδων όχι μόνο τους τέλειωσε το μηχανογραφημένο χαρτί, αλλά και τα μπλοκάκια μετά από λίγο!)!!Τι να κάνω????
(εγώ: είναι παρά τέταρτο, κλείνω φάκελλο στις 12 και είμαι ακόμα στο γραφείο. οπότε χειρότερα αποκλείεται να είσαι. κόψε γραμμάτιο, πήγαινε, πάρε την αθώα- γλυκιά έκφραση και πες τους "ασκούμενη είμαι δεν ήξερα ,είχαν ουρά στα γραμμάτια κλπ.". Αν δεν πιάσει , δοκίμασε το " έχει πορείες στο κέντρο, κόλλησα στην κίνηση , σας παρακαλώωωωω", ή, ευγενικά, "συγγνώμη για την καθυστέρηση, σας παρακαλώ αφήστε με να τον κλείσω, σημειώστε στο φάκελο αν θέλετε ότι ήρθα 5 λεπτά αργότερα".
Την ίδια στιγμή, με φωνάζει η δικηγόρος να πάρω τα χαρτιά να ξεκινήσω για ευελπίδων. Εκτοξεύομαι λοιπόν, αλλά...
Το ασανσέρ σταματάει σε όλους τους ορόφους.. Η πιάτσα είναι άδεια από ταξί.. και όταν βρίσκω επιτέλους, έρχονται και άλλοι 2 και στριμώχνονται πίσω με το έτσι θέλω. Κολλήσαμε και στο μποτιλιάρισμα..
Φτάσαμε με το καλό, πλήρωσα, τσέκαρα τα ρέστα και άρχισα να τρέχω ανεμίζοντας την προσθήκη για να προλάβω το φάκελο... (πρόλαβα!)
Βγήκα λοιπόν στον πηγαιμό για την Ομόνοια... Στη στάση, κόσμος για 6 λεωφορεία!!!Ευτυχώς ήρθε πρώτα αυτό που δεν παίρνω. Λεφούσι ο κόσμος, ορμάει μέσα. Γιαγιάδες ξεχάσαν τα αρθριτικά, παπούδες τα κουτσά πόδια, όλοι μέσα, ένα σώμα (μια φωνή , όλο αχ, ωχ, αουτς). Να προσπαθεί ο οδηγός να κλείσει την πόρτα και να μην κλείνει!!Και πως να κλείσει, που μόνο από την πίσω πόρτα περίσσευαν 2 χέρια, 3 πόδια,2 τσάντες και ένας άνθρωπος ολόκληρος! Και φυσικά οι κλασικές ατάκες : πηγαίνετε λίγο πιο πέρα - μα δεν έχει χώρο- μα πως δεν έχει?-μα σας λέω δεν έχει- θέλω να πάω πίσω- ε περάστε να πάτε-που να περάσω που κάθεστε μες στη μέση?- κλπ.
Με τα πολλά φύγανε (και νομίζω χωρίς να μείνει κανα πόδι απέξω) και ήρθε το άλλο λεωφορείο. Ξέχασα την καλή μου ανατροφή και ελίχθηκα, ίσως και να έσπρωξα λιγουλααακι, και τσουπ!θρονιάστηκα πάνω σε ενα κενο πανω σε μια ρόδα του λεωφορείου. Ετσι δεν ένιωθα το στρίμωγμα, και μάλιστα διασκέδαζα με τις φιγούρες που έκανε ένας συνεπιβάτης συνάδελφος προσπαθώντας να κρατηθεί, γιατί ως γνωστόν και ο οδηγός του λεωφορείου κρύβει έναν σουμάχερ μέσα του (άσχετα που το λεωφορείο μπορεί να είναι τόοοοσο καινούριο που κοντεύει να μείνει στο δρόμο!). Αυτά δε τα απότομα φρεναρίσματα και ξεκινήματα, όταν το λεωφορείο δεν έιναι φίσκα, κάνει τα γεροντάκια να κολλάνε τη μια στο μπροστινό τζάμι, την άλλη στο πίσω, σαν τα μυγάκια.
Κατεβαίνω πανευτυχής και κυρίως αρτιμελής, και παίρνω το δρόμο για το γραφείο. Μόλις λοιπόν πιστεύω πως απέκτησα την ησυχία μου, τσουπ! αρχίζουμε πάλι!!
Θα πάτε αυτό εκεί? Θα τυπώσετε αυτό? Θα βρείτε εκείνο κι ετούτο?
Περιττό να πω ότι είμαι και η πρώτη φωτοτυπατζού. Αν δεν είχαμε ξεμείνει από χαρτί και δεν είχα να βουτάω από τον 5ο, θα ήταν ακόμα καλύτερα!
Κι εκεί που πήγαινα να σχολάσω..έπρεπε επειγόντως να πάω να πάρω έναν φάκελο! Γιατί δεν έχουμε φαξ, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, έναν κλητήρα,έστω ένα κούριερ να βολευτούμε, όοοοοχι!!!και το θέλουμε τώρα!!Γρήγορα!!!
Α, και αποφασίσαμε να χρησιμποιήσουμε μια νομολογία που χρησιμοποιούσαμε 3 χρόνια πριν. και ψααααααααξε ψααααξε, έφυγα κοντά μια ώρα αργότερα..
θα είμαι σύντομη στα υπόλοιπα: στρίμωγμα σαν τις σαρδέλες στο λεωφορείο, σπίτι, πυζάμες, πάλι άφησα απότιστα τα λουλούδια, φαγητο, ύπνος, ξύπνημα, χάζεμα στο πισι, ξαναχάζεμα, φαγητό, πισι και ύπνος.
καληνύχτα σας..
Λεωφορείο, ή πόδια για τη δουλειά, ανάλογα το χουζούρεμα. Το θερμός με ρόφημα κατά βούλησιν και ένα κουλούρι από τον κουλουρά στη γωνία. Φτάνω γραφείο. Περιμένω το ασανσέρ και είμαι έτοιμη να χτυπήσω τη διπλανή μου που πατάει όλα τα κουμπιά (πάνω και κάτω) ενώ είμαστε στο ισόγειο και μετά αναρωτιέται γιατί ανοιγοκλείνουν οι πόρτες 2 φορές. Στριμωχνόμαστε όπως όπως, και μετά από 5 τουλάχιστο στάσεις (ευτυχώς όχι ΚΑΙ στον ημιόροφο), φτάνω πάνω. Σπρώξιμο πόρτας αν δεν έχω ελεύθερο χέρι, στον Γιάννη για να πω καλημέρα, και, τσουπ! γραφείο.
Επειδή συνήθως φθάνω πρώτη, ανάβω φώτα, ανοίγω παράθυρα κλπ.
και πάμε:άνοιγμα υπολογιστή, τσεκάρισμα αλληλογραφίας, πέρασμα αγωγών. Τηλέφωνο, πήγαινε αυτό το φάκελλο εκεί. Επιστροφή και πάλι τα ίδια.
Σήμερα έκλεινα φάκελο (για τους μη γνωρίζοντες οι φάκελλοι κλείνουν στις 12.00). 11.40, ήμουν ακόμα γραφείο. Χτυπάει το τηλέφωνο, στην άλλη γραμμή μια φίλη μου σε έξαλλη κατάσταση: Πες μου πως είσαι στα δικαστήριααααα!!!Είναι παρά τέταρτο! Κλείνω φάκελλο και έχω κολλήσει στα γραμμάτια (εδώ να σημειώσουμε πως με φώτισε ο Θεός και έκοψα αλλού το γραμμάτιό μου γιατί στην Ευελπίδων όχι μόνο τους τέλειωσε το μηχανογραφημένο χαρτί, αλλά και τα μπλοκάκια μετά από λίγο!)!!Τι να κάνω????
(εγώ: είναι παρά τέταρτο, κλείνω φάκελλο στις 12 και είμαι ακόμα στο γραφείο. οπότε χειρότερα αποκλείεται να είσαι. κόψε γραμμάτιο, πήγαινε, πάρε την αθώα- γλυκιά έκφραση και πες τους "ασκούμενη είμαι δεν ήξερα ,είχαν ουρά στα γραμμάτια κλπ.". Αν δεν πιάσει , δοκίμασε το " έχει πορείες στο κέντρο, κόλλησα στην κίνηση , σας παρακαλώωωωω", ή, ευγενικά, "συγγνώμη για την καθυστέρηση, σας παρακαλώ αφήστε με να τον κλείσω, σημειώστε στο φάκελο αν θέλετε ότι ήρθα 5 λεπτά αργότερα".
Την ίδια στιγμή, με φωνάζει η δικηγόρος να πάρω τα χαρτιά να ξεκινήσω για ευελπίδων. Εκτοξεύομαι λοιπόν, αλλά...
Το ασανσέρ σταματάει σε όλους τους ορόφους.. Η πιάτσα είναι άδεια από ταξί.. και όταν βρίσκω επιτέλους, έρχονται και άλλοι 2 και στριμώχνονται πίσω με το έτσι θέλω. Κολλήσαμε και στο μποτιλιάρισμα..
Φτάσαμε με το καλό, πλήρωσα, τσέκαρα τα ρέστα και άρχισα να τρέχω ανεμίζοντας την προσθήκη για να προλάβω το φάκελο... (πρόλαβα!)
Βγήκα λοιπόν στον πηγαιμό για την Ομόνοια... Στη στάση, κόσμος για 6 λεωφορεία!!!Ευτυχώς ήρθε πρώτα αυτό που δεν παίρνω. Λεφούσι ο κόσμος, ορμάει μέσα. Γιαγιάδες ξεχάσαν τα αρθριτικά, παπούδες τα κουτσά πόδια, όλοι μέσα, ένα σώμα (μια φωνή , όλο αχ, ωχ, αουτς). Να προσπαθεί ο οδηγός να κλείσει την πόρτα και να μην κλείνει!!Και πως να κλείσει, που μόνο από την πίσω πόρτα περίσσευαν 2 χέρια, 3 πόδια,2 τσάντες και ένας άνθρωπος ολόκληρος! Και φυσικά οι κλασικές ατάκες : πηγαίνετε λίγο πιο πέρα - μα δεν έχει χώρο- μα πως δεν έχει?-μα σας λέω δεν έχει- θέλω να πάω πίσω- ε περάστε να πάτε-που να περάσω που κάθεστε μες στη μέση?- κλπ.
Με τα πολλά φύγανε (και νομίζω χωρίς να μείνει κανα πόδι απέξω) και ήρθε το άλλο λεωφορείο. Ξέχασα την καλή μου ανατροφή και ελίχθηκα, ίσως και να έσπρωξα λιγουλααακι, και τσουπ!θρονιάστηκα πάνω σε ενα κενο πανω σε μια ρόδα του λεωφορείου. Ετσι δεν ένιωθα το στρίμωγμα, και μάλιστα διασκέδαζα με τις φιγούρες που έκανε ένας συνεπιβάτης συνάδελφος προσπαθώντας να κρατηθεί, γιατί ως γνωστόν και ο οδηγός του λεωφορείου κρύβει έναν σουμάχερ μέσα του (άσχετα που το λεωφορείο μπορεί να είναι τόοοοσο καινούριο που κοντεύει να μείνει στο δρόμο!). Αυτά δε τα απότομα φρεναρίσματα και ξεκινήματα, όταν το λεωφορείο δεν έιναι φίσκα, κάνει τα γεροντάκια να κολλάνε τη μια στο μπροστινό τζάμι, την άλλη στο πίσω, σαν τα μυγάκια.
Κατεβαίνω πανευτυχής και κυρίως αρτιμελής, και παίρνω το δρόμο για το γραφείο. Μόλις λοιπόν πιστεύω πως απέκτησα την ησυχία μου, τσουπ! αρχίζουμε πάλι!!
Θα πάτε αυτό εκεί? Θα τυπώσετε αυτό? Θα βρείτε εκείνο κι ετούτο?
Περιττό να πω ότι είμαι και η πρώτη φωτοτυπατζού. Αν δεν είχαμε ξεμείνει από χαρτί και δεν είχα να βουτάω από τον 5ο, θα ήταν ακόμα καλύτερα!
Κι εκεί που πήγαινα να σχολάσω..έπρεπε επειγόντως να πάω να πάρω έναν φάκελο! Γιατί δεν έχουμε φαξ, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, έναν κλητήρα,έστω ένα κούριερ να βολευτούμε, όοοοοχι!!!και το θέλουμε τώρα!!Γρήγορα!!!
Α, και αποφασίσαμε να χρησιμποιήσουμε μια νομολογία που χρησιμοποιούσαμε 3 χρόνια πριν. και ψααααααααξε ψααααξε, έφυγα κοντά μια ώρα αργότερα..
θα είμαι σύντομη στα υπόλοιπα: στρίμωγμα σαν τις σαρδέλες στο λεωφορείο, σπίτι, πυζάμες, πάλι άφησα απότιστα τα λουλούδια, φαγητο, ύπνος, ξύπνημα, χάζεμα στο πισι, ξαναχάζεμα, φαγητό, πισι και ύπνος.
καληνύχτα σας..
Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008
Άμα δεις τα παιδιά...
Είπαμε, διαβάζω. αλλά προκειμένου να μη διαβάσω (πείτε το βαρεμάρα, πείτε το μπουχτισμα, πείτε το όπως θέλετε, το αποτέλεσμα μετράει) και περιπλανήθηκα στο φέισμπουκ.
Μπαμ! Με κατέκλυσαν εικόνες από παλιούς συμμαθητές και ονόματα. Δεν αντιστάθηκα, προσέθεσα μερικούς, αυτούς που θέλω να μαθαίνω νέα τους.
Απλώς αναρωτήθηκα... μεγαλώσαμε μαζί, 9 και 12 χρόνια στις ίδιες τάξεις.. Πού να είναι, τι να κάνουν, αν είναι ευτυχισμένοι. Πιο πολύ το τελευταίο μάλιστα. Όμορφα χρόνια.
άμα δεις τα παιδιά, πες ένα γεια ... :)
Μπαμ! Με κατέκλυσαν εικόνες από παλιούς συμμαθητές και ονόματα. Δεν αντιστάθηκα, προσέθεσα μερικούς, αυτούς που θέλω να μαθαίνω νέα τους.
Απλώς αναρωτήθηκα... μεγαλώσαμε μαζί, 9 και 12 χρόνια στις ίδιες τάξεις.. Πού να είναι, τι να κάνουν, αν είναι ευτυχισμένοι. Πιο πολύ το τελευταίο μάλιστα. Όμορφα χρόνια.
άμα δεις τα παιδιά, πες ένα γεια ... :)
Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008
Ακόμα ένα Σάββατο μέσα,
με το βιβλίο να με κοιτάει . Και να το κοιτάω. Και να με κοιτάει (και φτου κι απ την αρχή).
Καλά, οι διαφημιστές δεν ξέρουν ότι ο δέκατος μήνας του χρόνου γράφεται Οκτώβριος και όχι Οκτώμβριος???? Στα διαφημιστικά του H&M στην Αιόλου, είχε κάθε αφίσα από ένα Μ να σε κάθε Οκτώβρη. Ελεος!!!
Επίσης σουρεάλ διαδρομή με ταξιτζή. Τ=ταξιτζής, Ε2 επιβάτης (μια κακόμοιρη κοπελίτσα), Ε (εμείς, δηλ εγώ και η δικηγόρος).
Ψιχαλίζει και παίρνουμε ταξί μπροστά από Ευελπίδων. Αφού στρογγυλοκαθόμαστε, πατάει γκάζι και απογειώνεται, για να φρενάρει απότομα 200 μέτρα παρακάτω (αφού κόβει όλη την κυκλοφορία, πατάει κόρνα, παραλίγο να προκαλέσει καραμπόλα και μοιράζει μούντζες), και παίρνει μια κοπέλα που θέλει να πάει στην Πάντειο (Ευελπίδων- Ομόνοια- Πάντειος!!! )
Παράλληλα, και ενώ ήδη καθόμαστε 2 άτομα πίσω, προσπαθεί να πάρει κι άλλη κούρσα λέγοντας "πού να τους βάλω βέβαια, μάλλον δε χωράνε" , επιδιώκοντας να προσφερθούμε να σαντουιτσοποιηθούμε (ξεχνώντας πως γι' αυτή την επιλογή υπάρχει και το λεωφορείο)
Τ στην Ε2: Πάντειο ε? φοιτήτρια είσαι?
Ε2 :ναι
Τ σε Ε: Εσείς?? από ευελπίδων?? Κατηγορούμενοι?
Ε:ναι, το σκάσαμε.
κατάλαβε πως με εμάς δεν έχει μέλλον και επικεντρώνει στην κοπελίτσα:
Τ:από που είσαι? από εδώ?
Ε2:όχι, από Πύργο.
Τ: από Πύργο?? ωχχχχχχχ (αφήνει τιμόνι-πιάνει κεφάλι). Και τι ζώδιο είσαι?
Ε2: Τοξότης
Τ:Και από Πύργο και Τοξότης?? ΩΧΧΧΧΧ (αφήνει τιμόνι- πιάνει κεφάλι. αλλά κι εσύ βρε κοπελιά τι ανοίγεις κουβέντα?? αφού βλέπεις, είναι λιγούρι!)
Χτυπάει κινητό του- το σηκώνει (έχει το σύστημα που ακούγεται ο συνομιλητής από τα ηχεία του ραδιοφώνου) οπότε αναγκαστικά ακούμε όλοι -εγώ έχω πάρει εδώ και ώρα το ύφος είμαι χαζή/ζω στον κόσμο μου/δεν παρατηρώ τίποτα/βλέμμα απλανές
Βρίζει το συνομιλητή/φίλο/συνάδελφο του , ο οποίος τον περίμενε το προηγούμενο βράδυ, δεν βρέθηκαν και ανησύχησε, και αφού του τό κλεισε στα μούτρα , του έριξε ακόμα ένα γερό βρισίδι (για να πάρει άλλον μετά τηλέφωνο και να τον κλείσει ο άλλος).
Από τη συνομιλία ακούσαμε τα εξής:
Τον τσίμπησε αστυνομικός γιατί έτρεχε, είχε πάρει τριπλοκούρσα, τον είχε βρίσει, είχε κάνει κάποια παράβαση που δικαιολογούσε την αφαίρεση της αδείας του κλπ. (όσο πέρναγε η ώρα ανέβαινε στην εκτίμησή μας κοινώς).
Τ στην Ε2: πω πω έχει πολλή κίνηση. θα πάμε από Σταδίου. Τώρα πέρασα από τη Β Σοφίας, χάλια! οι αστυνομικοί στην πρεσβεία έχουν φρακάρει όλο το ρεύμα. Και η Ακαδημίας, μη νομίζεις, πριν πήγα έναν δικηγόρο, πήχτρα είναι. Από Σταδίου σίγουρα θα πάμε πιο γρήγορα. (τι κάνει ο άνθρωπος για να δικαιολογήσει τη βλακεία του...)
με τα πολλά ,μας αφήνει, και προσπαθεί να φάει και ένα 2ευρο από τα ρέστα!!!!!!!!
(τελευταία τους έχω πολύ άχτι τους ταξιτζήδες.. και όχι αδικαιολόγητα! πέρα από τις τριπλοκούρσες που δεν έχουν καν την ευγένεια να ρωτήσουν τον πελάτη, είναι αγενέστατοι, καπνίζουν σα φουγάρα, ακούνε ράδιο στη διαπασών, το καλοκαίρι δεν βάζουν πάντα κλιματισμό αν και έχουν, ακόμα και αν το ζητήσει κάποιος, δεν έχουν ταμπελάκια που λένε τις χρεώσεις -για αποδείξεις δεν το συζητάω-, κάποιοι πάνε να κλέψουν στα ρέστα, δεν έχουν να δώσουν ρέστα από 10ρικο,δεν κάνουν τον κόπο να δώσουν το 20λεπτο και ένας μια μέρα επέμενε πως η ελάχιστη ταρίφα είναι 3 ευρω!!!!)
.
Καλά, οι διαφημιστές δεν ξέρουν ότι ο δέκατος μήνας του χρόνου γράφεται Οκτώβριος και όχι Οκτώμβριος???? Στα διαφημιστικά του H&M στην Αιόλου, είχε κάθε αφίσα από ένα Μ να σε κάθε Οκτώβρη. Ελεος!!!
Επίσης σουρεάλ διαδρομή με ταξιτζή. Τ=ταξιτζής, Ε2 επιβάτης (μια κακόμοιρη κοπελίτσα), Ε (εμείς, δηλ εγώ και η δικηγόρος).
Ψιχαλίζει και παίρνουμε ταξί μπροστά από Ευελπίδων. Αφού στρογγυλοκαθόμαστε, πατάει γκάζι και απογειώνεται, για να φρενάρει απότομα 200 μέτρα παρακάτω (αφού κόβει όλη την κυκλοφορία, πατάει κόρνα, παραλίγο να προκαλέσει καραμπόλα και μοιράζει μούντζες), και παίρνει μια κοπέλα που θέλει να πάει στην Πάντειο (Ευελπίδων- Ομόνοια- Πάντειος!!! )
Παράλληλα, και ενώ ήδη καθόμαστε 2 άτομα πίσω, προσπαθεί να πάρει κι άλλη κούρσα λέγοντας "πού να τους βάλω βέβαια, μάλλον δε χωράνε" , επιδιώκοντας να προσφερθούμε να σαντουιτσοποιηθούμε (ξεχνώντας πως γι' αυτή την επιλογή υπάρχει και το λεωφορείο)
Τ στην Ε2: Πάντειο ε? φοιτήτρια είσαι?
Ε2 :ναι
Τ σε Ε: Εσείς?? από ευελπίδων?? Κατηγορούμενοι?
Ε:ναι, το σκάσαμε.
κατάλαβε πως με εμάς δεν έχει μέλλον και επικεντρώνει στην κοπελίτσα:
Τ:από που είσαι? από εδώ?
Ε2:όχι, από Πύργο.
Τ: από Πύργο?? ωχχχχχχχ (αφήνει τιμόνι-πιάνει κεφάλι). Και τι ζώδιο είσαι?
Ε2: Τοξότης
Τ:Και από Πύργο και Τοξότης?? ΩΧΧΧΧΧ (αφήνει τιμόνι- πιάνει κεφάλι. αλλά κι εσύ βρε κοπελιά τι ανοίγεις κουβέντα?? αφού βλέπεις, είναι λιγούρι!)
Χτυπάει κινητό του- το σηκώνει (έχει το σύστημα που ακούγεται ο συνομιλητής από τα ηχεία του ραδιοφώνου) οπότε αναγκαστικά ακούμε όλοι -εγώ έχω πάρει εδώ και ώρα το ύφος είμαι χαζή/ζω στον κόσμο μου/δεν παρατηρώ τίποτα/βλέμμα απλανές
Βρίζει το συνομιλητή/φίλο/συνάδελφο του , ο οποίος τον περίμενε το προηγούμενο βράδυ, δεν βρέθηκαν και ανησύχησε, και αφού του τό κλεισε στα μούτρα , του έριξε ακόμα ένα γερό βρισίδι (για να πάρει άλλον μετά τηλέφωνο και να τον κλείσει ο άλλος).
Από τη συνομιλία ακούσαμε τα εξής:
Τον τσίμπησε αστυνομικός γιατί έτρεχε, είχε πάρει τριπλοκούρσα, τον είχε βρίσει, είχε κάνει κάποια παράβαση που δικαιολογούσε την αφαίρεση της αδείας του κλπ. (όσο πέρναγε η ώρα ανέβαινε στην εκτίμησή μας κοινώς).
Τ στην Ε2: πω πω έχει πολλή κίνηση. θα πάμε από Σταδίου. Τώρα πέρασα από τη Β Σοφίας, χάλια! οι αστυνομικοί στην πρεσβεία έχουν φρακάρει όλο το ρεύμα. Και η Ακαδημίας, μη νομίζεις, πριν πήγα έναν δικηγόρο, πήχτρα είναι. Από Σταδίου σίγουρα θα πάμε πιο γρήγορα. (τι κάνει ο άνθρωπος για να δικαιολογήσει τη βλακεία του...)
με τα πολλά ,μας αφήνει, και προσπαθεί να φάει και ένα 2ευρο από τα ρέστα!!!!!!!!
(τελευταία τους έχω πολύ άχτι τους ταξιτζήδες.. και όχι αδικαιολόγητα! πέρα από τις τριπλοκούρσες που δεν έχουν καν την ευγένεια να ρωτήσουν τον πελάτη, είναι αγενέστατοι, καπνίζουν σα φουγάρα, ακούνε ράδιο στη διαπασών, το καλοκαίρι δεν βάζουν πάντα κλιματισμό αν και έχουν, ακόμα και αν το ζητήσει κάποιος, δεν έχουν ταμπελάκια που λένε τις χρεώσεις -για αποδείξεις δεν το συζητάω-, κάποιοι πάνε να κλέψουν στα ρέστα, δεν έχουν να δώσουν ρέστα από 10ρικο,δεν κάνουν τον κόπο να δώσουν το 20λεπτο και ένας μια μέρα επέμενε πως η ελάχιστη ταρίφα είναι 3 ευρω!!!!)
.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)