αριβεντέρτσι

Μου τη δίνει που κάποια πράγματα επιβεβαιώνονται.
Μου τη δίνει το θράσος μερικών ανθρώπων.
Μου τη δίνει που οι 24 ώρες δεν είναι αρκετές,
που όλο τρέχω και τίποτα δε φαίνεται να έχω κάνει,
οι υπαινιγμοί και το ότι πάνε να βγουν από πάνω για να νιώσουν καλύτερα απλά και μόνο γιατί έχουν νεύρα για κάτι άλλο
και άλλα πολλά.

Ίσως να έχουν δίκιο και να μη λειτουργεί τίποτα σωστά σε αυτό τον τόπο
και όσοι πάνε να κάνουν κάτι να χτυπάνε σε τοίχο.
Μα σε αυτόν τον τόπο είναι όσα αγαπώ. Κι αν η ψυχή μου είναι ταξιδιάρα, απολαμβάνει το ταξίδι περισσότερο από τον προορισμό και πάντα λαχταρά να γυρίσει πίσω.

Κλειστό λόγω διακοπών, δεν ξέρω για πόσο.
Εαυτέ μου, σου έρχομαι!



Θέλω να τρέξω να πετάξω να χαθώ
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω
τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθειά δεν θα τον πείσω.

Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά
κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη
θλιμμένα ναι, καλά ευχαριστώ
μα άλλο πράγμα τη τρυπάει και τη χαλάει..

Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ’ αράζει
δώσ’ μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει.

Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθανομαι
βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε
πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου
κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάνε.

Δεν τελειώνει η ζωή σε μία άρνηση
κι αν έχεις άντερα την άρνηση ακολούθα
τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου
γιατί εφόρεσες ανάποδα τα ρούχα.

Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ’ αράζει
δώσ’ μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει.

ναι, ήμουν κι εγώ στη συναυλία!

ΥΓ: τελευταία τα πράγματα δε μας τα λένε καλά, καθόλου καλά. Τα νεύρα κρόσια! Ευχαριστώ λοιπόν τον μπαμπά μου που ανέλαβε το σημερινό ζόρι. Καλή η ανεξαρτησία και η δυναμικότητα, αλλά μερικές φορές έχεις απλά ανάγκη τον μπαμπά σου και μια αγκαλιά. Και ένα παγωτό σοκολάτα ή δυο μπλούζες :ΡΡΡ (όχι που δε θα το μπαχάλευα κι αυτό!)

Είναι αστείο.
Εκεί που η μουρτζουφλιά έχει θρονιαστεί για τα καλά γιατί νιώθω πως τίποτα δεν πάει όπως θα έπρεπε....

φυσάει αεράκι και με χτυπάει η μυρωδιά από το πελώριο μπουκέτο τριαντάφυλλα, δώρο μιας αγαπημένης θείας.

Και έρχομαι στα συγκαλά μου :Ρ

Πάλι θα καθαρίζω και θα πλένω πιάτα μες στη νύχτα. Συνηθισμένα πράγματα! :)