Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011
Σάββατο 25 Ιουνίου 2011
κρίση, με πιάνει κρίση...
και ναι, ήρθε η ώρα πέρα από τη γκρίνια να πω δυο πράγματα για την κρίση, τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα.
Οικονομολόγος δεν είμαι, πολύ δεν έχω διαβάσει και θα ήταν ψέμματα να πω ότι εμένα προσωπικά με έχει αγγίξει ιδιαίτερα η κρίση μιας και όσα έπαιρνα πριν παίρνω και τώρα και οι αλλαγές που έχουν γίνει στη ζωή μου έχουν να κάνουν με δικές μου αποφάσεις.
Όμως, δεν παύω να ανησυχώ για το εάν θα συνεχίσω να έχω δουλειά, αλλά και για όλα όσα ακούγονται κατά καιρούς, όπως και για τους διπλανούς μου ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους έχουν γονατίσει από τις δυσκολίες, τις οποίες δεν είναι της παρούσης να αναλύσω.
ΟΜΩΣ
Ακούω όλο μέτρα, πλήρωσε αυτό, δώσε εκείνο, φέρε το άλλο (την επόμενη φορολογική χρονιά η ζωή μου λοιπόν αναμένεται να αλλάξει :Ρ) και ξαφνικά νιώθω ηλίθια που ζήτησα απόδειξη και δεν ψώνισα στη ζούλα για να γλυτώσω 15 ευρώ.
Η όλη η κατάσταση μου θυμίζει το εξής σκηνικό, που έχω συναντήσει στη δουλειά μου:
Για τα άτομα που εργάζονται σε ανθυγιεινούς χώρους, προβλέπεται ειδικό επίδομα και μια έξτρα άδεια. Οι εργαζόμενοι λοιπόν σε τέτοιους χώρους, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να ζητούν παραπάνω επίδομα. Δεν τους ένοιαζε να βελτιώσουν τις συνθήκες δουλειάς τους και να μην κινδυνεύουν από καρκίνους, κλπ, αλλά να πάρουν παραπάνω χρήματα.
Έτσι και η κυβέρνηση. Δεν τη νοιάζουν οι συνέπειες (γιατί, αν ο άλλος δεν έχει καλά καλά να καλύψει τις βασικές του ανάγκες και δε μιλάω για διακοπές στη βαλτική αλλά καθημερινά πράγματα, πώς θα βγει έξω ή θα ψωνίσει για να ορθοποδήσει και η αγορά?), ούτε να κάνει ουσιαστικές κινήσεις για την αναστροφή της κατάστασης και την πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά να αρπάξει ό,τι προλάβει. Αν η κρίση ήταν ευκαιρία για αλλαγή, τη χάσαμε προ πολλού.
Προτείνω από δω και στο εξής στην εφορία όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες να δηλώνουν ότι έχουν εταιρία. Με συνέταιρο το Δημόσιο.
(μα 500 ευρώ φέσι κάθε χρόνο απλά και μόνο επειδή είσαι ελεύθερος επαγγελματίας?
Πάμε στο επάγγελμα που ξέρω. Δικηγόρος, χωρίς γραφείο από μπαμπά/μαμά/θείο κλπ. Αν είναι τυχερός θα παίρνει 800 με 900 ευρώ το μήνα (ίσως και μαύρα) και θα δουλεύει περίπου 9 με 10 ώρες. Δηλαδή 900 επί 12= 10.800€. συν το μέρισμα του Συλλόγου που μάλλον θα καταργηθεί , φτάνει τα 11.400 (συνήθως δώρα και τέτοιες βλακείες δεν παίζουν. Και ναι, οι περισσότεροι νέοι δικηγόροι είναι υπάλληλοι και καφετζήδες μαζί). Θέλει 1.600 το χρόνο για τα ταμεία (ενώ αρκετά ιατρικά τα βάζει από την τσέπη του), 120 για την ανανέωση της ταυτότητάς του στο σύλλογο και πλέον 500 επειδή είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Μένουν 9.180, δηλαδή 765€ το μήνα (ή 665 αν παίρνει 800). Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί μένουμε με τους γονείς μας :ΡΡ Να σημειώσω πως πολύ συχνά οι γραμματείς στα γραφεία που συνήθως δουλεύουν και λιγότερα, παίρνουν παραπάνω. Τσάμπα φάγαμε τα χρόνια μας στα θρανία :Ρ
Γκρίνιαξα και σήμερα. Αμ πως!
Οικονομολόγος δεν είμαι, πολύ δεν έχω διαβάσει και θα ήταν ψέμματα να πω ότι εμένα προσωπικά με έχει αγγίξει ιδιαίτερα η κρίση μιας και όσα έπαιρνα πριν παίρνω και τώρα και οι αλλαγές που έχουν γίνει στη ζωή μου έχουν να κάνουν με δικές μου αποφάσεις.
Όμως, δεν παύω να ανησυχώ για το εάν θα συνεχίσω να έχω δουλειά, αλλά και για όλα όσα ακούγονται κατά καιρούς, όπως και για τους διπλανούς μου ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους έχουν γονατίσει από τις δυσκολίες, τις οποίες δεν είναι της παρούσης να αναλύσω.
ΟΜΩΣ
Ακούω όλο μέτρα, πλήρωσε αυτό, δώσε εκείνο, φέρε το άλλο (την επόμενη φορολογική χρονιά η ζωή μου λοιπόν αναμένεται να αλλάξει :Ρ) και ξαφνικά νιώθω ηλίθια που ζήτησα απόδειξη και δεν ψώνισα στη ζούλα για να γλυτώσω 15 ευρώ.
Η όλη η κατάσταση μου θυμίζει το εξής σκηνικό, που έχω συναντήσει στη δουλειά μου:
Για τα άτομα που εργάζονται σε ανθυγιεινούς χώρους, προβλέπεται ειδικό επίδομα και μια έξτρα άδεια. Οι εργαζόμενοι λοιπόν σε τέτοιους χώρους, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να ζητούν παραπάνω επίδομα. Δεν τους ένοιαζε να βελτιώσουν τις συνθήκες δουλειάς τους και να μην κινδυνεύουν από καρκίνους, κλπ, αλλά να πάρουν παραπάνω χρήματα.
Έτσι και η κυβέρνηση. Δεν τη νοιάζουν οι συνέπειες (γιατί, αν ο άλλος δεν έχει καλά καλά να καλύψει τις βασικές του ανάγκες και δε μιλάω για διακοπές στη βαλτική αλλά καθημερινά πράγματα, πώς θα βγει έξω ή θα ψωνίσει για να ορθοποδήσει και η αγορά?), ούτε να κάνει ουσιαστικές κινήσεις για την αναστροφή της κατάστασης και την πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά να αρπάξει ό,τι προλάβει. Αν η κρίση ήταν ευκαιρία για αλλαγή, τη χάσαμε προ πολλού.
Προτείνω από δω και στο εξής στην εφορία όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες να δηλώνουν ότι έχουν εταιρία. Με συνέταιρο το Δημόσιο.
(μα 500 ευρώ φέσι κάθε χρόνο απλά και μόνο επειδή είσαι ελεύθερος επαγγελματίας?
Πάμε στο επάγγελμα που ξέρω. Δικηγόρος, χωρίς γραφείο από μπαμπά/μαμά/θείο κλπ. Αν είναι τυχερός θα παίρνει 800 με 900 ευρώ το μήνα (ίσως και μαύρα) και θα δουλεύει περίπου 9 με 10 ώρες. Δηλαδή 900 επί 12= 10.800€. συν το μέρισμα του Συλλόγου που μάλλον θα καταργηθεί , φτάνει τα 11.400 (συνήθως δώρα και τέτοιες βλακείες δεν παίζουν. Και ναι, οι περισσότεροι νέοι δικηγόροι είναι υπάλληλοι και καφετζήδες μαζί). Θέλει 1.600 το χρόνο για τα ταμεία (ενώ αρκετά ιατρικά τα βάζει από την τσέπη του), 120 για την ανανέωση της ταυτότητάς του στο σύλλογο και πλέον 500 επειδή είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Μένουν 9.180, δηλαδή 765€ το μήνα (ή 665 αν παίρνει 800). Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί μένουμε με τους γονείς μας :ΡΡ Να σημειώσω πως πολύ συχνά οι γραμματείς στα γραφεία που συνήθως δουλεύουν και λιγότερα, παίρνουν παραπάνω. Τσάμπα φάγαμε τα χρόνια μας στα θρανία :Ρ
Γκρίνιαξα και σήμερα. Αμ πως!
Τρίτη 21 Ιουνίου 2011
Μικρά κι ανάκατα
Απόψε δε θα γκρινιάξω. Δε με νοιάζει που ήταν χτες Δευτέρα και νόμιζα πως ήταν Τρίτη, ούτε που νιώθω πως αυτό το καλοκαίρι θα περάσει σαν αέρας.
Με ρώτησες αν είμαι καλά και σου απάντησα πως ναι, είμαι. Ίσως με το δικό μου τρόπο, κατάφερα πάντως να ισορροπήσω. Τις επιτυχίες μου τις χάρηκα και τις αποτυχίες μου τις δέχτηκα προσωρινά γιατί ξέρω πως απλά δεν προσπάθησα αρκετά (όσο εκνευριστική και αν είναι αυτή η παραδοχή για μένα).
Το πρόβλημα είναι ότι όταν το κέφι ή η ευτυχία σου εξαρτάται έστω και εν μέρει και από άλλους, υπάρχουν φορές που χαλάει. Αυτό μάλλον όμως είναι απλά μια παράπλευρη απώλεια. Φυσικά και δεν υπάρχει πλέον σε αυτή την ηλικία άγνοια κινδύνου όσον αφορά στους ανθρώπους. Το σημαντικό είναι το ξεκαθάρισμα, πόσο θα τους αφήσεις να πλησιάσουν και να σε επηρεάσουν. Και το ξεκαθάρισμα αυτό δεν πετυχαίνει πάντα, αλλοίμονο!
Πραγματικά, για κάθε άνθρωπο που με πλήγωσε γνώρισα κάποιον άλλο, υπέροχο. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τζόγος. Κερδίζεις και χάνεις. Άλλοτε είσαι τυχερός και άλλοτε όχι (λαμβάνοντας υπόψιν και το γεγονός ότι δεν ταιριάζουν όλοι με όλους). Σίγουρα είναι στο χέρι σου το αν θα μπεις στο καζίνο, όπως και το πόσο θα μείνεις εκεί (εκτός αν έχεις πρόβλημα με το τζόγο :Ρ). Και μπορεί εκεί που τα πόνταρες όλα να χάσεις κι εκεί που έβαλες ελάχιστα να πετύχεις τζακ ποτ.
Δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά τα ασυνάρτητα. Μάλλον για να σταματήσουν να τριγυρίζουν στο μυαλό μου, πέρα- δωθε με ζάλισαν!
Λοιπόν, είμαι καλά.
Φίλοι, τσεκ
καλή διάθεση, τσεκ
άδεια, τσεκ
βιβλία, τσεκ
λοιπα, τσεκ.
Αλλά και κάτι να μην πάει καλά, ισορροπία τσεκ!
αν δεν είχα και το πρωϊνό ξύπνημα....
(και αν καταλάβατε τίποτα, γράψτε μου :Ρ)
Με ρώτησες αν είμαι καλά και σου απάντησα πως ναι, είμαι. Ίσως με το δικό μου τρόπο, κατάφερα πάντως να ισορροπήσω. Τις επιτυχίες μου τις χάρηκα και τις αποτυχίες μου τις δέχτηκα προσωρινά γιατί ξέρω πως απλά δεν προσπάθησα αρκετά (όσο εκνευριστική και αν είναι αυτή η παραδοχή για μένα).
Το πρόβλημα είναι ότι όταν το κέφι ή η ευτυχία σου εξαρτάται έστω και εν μέρει και από άλλους, υπάρχουν φορές που χαλάει. Αυτό μάλλον όμως είναι απλά μια παράπλευρη απώλεια. Φυσικά και δεν υπάρχει πλέον σε αυτή την ηλικία άγνοια κινδύνου όσον αφορά στους ανθρώπους. Το σημαντικό είναι το ξεκαθάρισμα, πόσο θα τους αφήσεις να πλησιάσουν και να σε επηρεάσουν. Και το ξεκαθάρισμα αυτό δεν πετυχαίνει πάντα, αλλοίμονο!
Πραγματικά, για κάθε άνθρωπο που με πλήγωσε γνώρισα κάποιον άλλο, υπέροχο. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τζόγος. Κερδίζεις και χάνεις. Άλλοτε είσαι τυχερός και άλλοτε όχι (λαμβάνοντας υπόψιν και το γεγονός ότι δεν ταιριάζουν όλοι με όλους). Σίγουρα είναι στο χέρι σου το αν θα μπεις στο καζίνο, όπως και το πόσο θα μείνεις εκεί (εκτός αν έχεις πρόβλημα με το τζόγο :Ρ). Και μπορεί εκεί που τα πόνταρες όλα να χάσεις κι εκεί που έβαλες ελάχιστα να πετύχεις τζακ ποτ.
Δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά τα ασυνάρτητα. Μάλλον για να σταματήσουν να τριγυρίζουν στο μυαλό μου, πέρα- δωθε με ζάλισαν!
Λοιπόν, είμαι καλά.
Φίλοι, τσεκ
καλή διάθεση, τσεκ
άδεια, τσεκ
βιβλία, τσεκ
λοιπα, τσεκ.
Αλλά και κάτι να μην πάει καλά, ισορροπία τσεκ!
αν δεν είχα και το πρωϊνό ξύπνημα....
(και αν καταλάβατε τίποτα, γράψτε μου :Ρ)
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011
Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα
και φαίνεται πως ο ποιητής έχει δίκιο. Στη ζωή δεν υπάρχουν μόνο μεγάλες στιγμές και μεγάλες αποφάσεις, τα μικροπράγματα είναι αυτά που την ομορφαίνουν και που δένουν τους ανθρώπους ίσως πιο πολύ.
Ένας καφές, μια αγκαλιά, πειράγματα, χάζεμα στο μπαλκόνι ή στην τηλεόραση,το μοίρασμα του κρεβατιού, ένα ποτήρι κρασί, ένα επιτραπέζιο, μερικές φορές τα πιο απλά είναι ή γίνονται και τα πιο δύσκολα αλλά και τα πιο πολύτιμα.
Είναι πάντως αυτά που κάνουν πιο έντονη την απουσία τους στην καθημερινότητα.
Ο ποιητής τα λέει άψογα:
Πάρε με αγκαλιά, τέρμα η δουλειά
Πάμε βόλτα απόψε μέχρι το ξημέρωμα
Γλύκανε η βραδιά, βρες τα κλειδιά
Έχει Woody Allen σήμερα αφιέρωμα
Πόσο σ’ αγαπώ, πήρα ρεπό
Πες και στα παιδιά αν θέλουν αύριο να ‘ρθουνε
Πάμε
Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα
Ζει στα ασήμαντα και στα απλά
Δωσ’ μου και άλλα τέτοια εσύ ασήμαντα
Για να ζήσω εγώ σημαντικά
Γύρισες νωρίς, αχ να χαρείς
Τρίψε μου τη πλάτη λίγο πριν ξαπλώσουμε
Τέλειωσε ο καφές, μου ΄λειψες χθες
Έλα το τραπέζι μια στιγμή να στρώσουμε
Δωσ’ μου ένα φιλί, δες το σκυλί
Τι χαρές που κάνει πάντα σαν φιλιόμαστε
Φως μου
Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα
Ζει στα ασήμαντα και στα απλά
Δωσ’ μου και άλλα τέτοια εσύ ασήμαντα
Για να ζήσω εγώ σημαντικά
Ξέρετε το νόμο του Μέρφυ? Με ακολουθούσε όλη την προηγούμενη βδομάδα και βλέπω πως έχουν μείνει κατάλοιπα :Ρ Πέρα από αυτό, υπάρχει και το φαινόμενο της χιονοστιβάδας που συνήθως διεγείρεται από το φαινόμενο του νόμου του Μέρφυ. Όταν κάτι πάει στραβά, συνήθως ακολουθεί και κάτι άλλο και ξαφνικά βρίσκεσαι να ψάχνεσαι για τα πάντα. Όσα έκανες και όσα δεν έκανες, για τις επιλογές σου και τις αποφάσεις σου και γενικά τίποτα δε μένει όρθιο. Πρόβλημα!
Ένας καφές, μια αγκαλιά, πειράγματα, χάζεμα στο μπαλκόνι ή στην τηλεόραση,το μοίρασμα του κρεβατιού, ένα ποτήρι κρασί, ένα επιτραπέζιο, μερικές φορές τα πιο απλά είναι ή γίνονται και τα πιο δύσκολα αλλά και τα πιο πολύτιμα.
Είναι πάντως αυτά που κάνουν πιο έντονη την απουσία τους στην καθημερινότητα.
Ο ποιητής τα λέει άψογα:
Πάρε με αγκαλιά, τέρμα η δουλειά
Πάμε βόλτα απόψε μέχρι το ξημέρωμα
Γλύκανε η βραδιά, βρες τα κλειδιά
Έχει Woody Allen σήμερα αφιέρωμα
Πόσο σ’ αγαπώ, πήρα ρεπό
Πες και στα παιδιά αν θέλουν αύριο να ‘ρθουνε
Πάμε
Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα
Ζει στα ασήμαντα και στα απλά
Δωσ’ μου και άλλα τέτοια εσύ ασήμαντα
Για να ζήσω εγώ σημαντικά
Γύρισες νωρίς, αχ να χαρείς
Τρίψε μου τη πλάτη λίγο πριν ξαπλώσουμε
Τέλειωσε ο καφές, μου ΄λειψες χθες
Έλα το τραπέζι μια στιγμή να στρώσουμε
Δωσ’ μου ένα φιλί, δες το σκυλί
Τι χαρές που κάνει πάντα σαν φιλιόμαστε
Φως μου
Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα
Ζει στα ασήμαντα και στα απλά
Δωσ’ μου και άλλα τέτοια εσύ ασήμαντα
Για να ζήσω εγώ σημαντικά
Ξέρετε το νόμο του Μέρφυ? Με ακολουθούσε όλη την προηγούμενη βδομάδα και βλέπω πως έχουν μείνει κατάλοιπα :Ρ Πέρα από αυτό, υπάρχει και το φαινόμενο της χιονοστιβάδας που συνήθως διεγείρεται από το φαινόμενο του νόμου του Μέρφυ. Όταν κάτι πάει στραβά, συνήθως ακολουθεί και κάτι άλλο και ξαφνικά βρίσκεσαι να ψάχνεσαι για τα πάντα. Όσα έκανες και όσα δεν έκανες, για τις επιλογές σου και τις αποφάσεις σου και γενικά τίποτα δε μένει όρθιο. Πρόβλημα!
Σάββατο 4 Ιουνίου 2011
...δεν είναι ο κόσμος ιδανικός,
για το ταξίδι είναι δανεικός
για να 'χει όνειρα να κάνει ο ενικός....
...Πές μου πώς να πετάξεις με δανεικά φτερά...
...βοήθα καλέ μου με φαγωθούμε μεταξύ μας....
... όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα, πάντα θα 'ναι αργά:
δεύτερη ζωή δεν έχει...
Μερικοί από τους στίχους που μου περνούν από το μυαλό τις τελευταίες μέρες. Δεν ξέρω τι λένε τα άστρα :ΡΡΡ αλλά η βδομάδα που μόλις πέρασε ήταν φτου κακά (αν εξαιρέσουμε το σημερινό γεύμα). Εμπρός λοιπόν καλή μου εσωτερική (και εξωτερική) ηρεμία! εμφανίσου!!!!
Καλό μήνα να έχουμε!
και.. χρόνια πολλά στις εορτάζουσες (ξέρεις εσύ ;) )
για το ταξίδι είναι δανεικός
για να 'χει όνειρα να κάνει ο ενικός....
...Πές μου πώς να πετάξεις με δανεικά φτερά...
...βοήθα καλέ μου με φαγωθούμε μεταξύ μας....
... όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα, πάντα θα 'ναι αργά:
δεύτερη ζωή δεν έχει...
Μερικοί από τους στίχους που μου περνούν από το μυαλό τις τελευταίες μέρες. Δεν ξέρω τι λένε τα άστρα :ΡΡΡ αλλά η βδομάδα που μόλις πέρασε ήταν φτου κακά (αν εξαιρέσουμε το σημερινό γεύμα). Εμπρός λοιπόν καλή μου εσωτερική (και εξωτερική) ηρεμία! εμφανίσου!!!!
Καλό μήνα να έχουμε!
και.. χρόνια πολλά στις εορτάζουσες (ξέρεις εσύ ;) )
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)