για λιμάνια ξένααααααααααααααα!!!!!!!
Καιρός κι εγώ να ξεκουραστώ λίγο!
Να περνατε όμορφα!
Θα επανέλθω με γεμάτες μπαταρίες και με πολλές φωτογραφίες!!
(σίγουρα όμως τις περιπέτειες της Coulas δε θα τις ζήσω! Πάω για ήρεμα πράγματα!)
Σας φιλώ!!!
Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010
Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010
Αν έχεις τύχη διάβαινε
Θα περιαυτολογήσω, αλλά ξαφνικά σκέφτηκα πως είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος.
Πέρα από τα αγάπη/υγεία/ευτυχία κλπ, θα αναφερθώ σε πιο πεζά περιστατικά της σημερινής ημέρας:
Πετάγομαι στη δουλειά για να πάρω κάποια χαρτιά και πέφτω τη στιγμή που κόβουν την τούρτα τριπλής σοκολάτας (οπότε και ένα κομμάτι παίρνει το όνομά μου). Φεύγοντας βρίσκω το ασανσέρ στον όροφό μου (σπάνιο), κατεβαίνω κάτω και βλέπω 3 να περιμένουν ταξί και τίποτα να μη σταματάει. μόλις όμως φτάνω στο δρόμο, εξαφανίζονται (πάνε στην πιάτσα, σε άλλο δρόμο, δεν ξέρω) και με το που σηκώνω το χέρι μου σταματάει ταξί με κλιματισμό (είδος προς εξαφάνιση). Ο δρόμος ως εκ θαύματος δεν έχει πλέον μποτιλιάρισμα, φτάνω στην ώρα μου στη συνάντηση με τον καθηγητή, μαθαίνω ότι πήρα πολύ καλό βαθμό, πάμε για καφέ όπου μας κάνουν έκπτωση 20% (!!!!!!) δίνω το μάθημα και περνάω με καλό βαθμό μετά από μια μέρα διάβασμα (μόνο), η δουλειά που περιμένω αύριο φαίνεται ότι θα γίνει, πάω να βρω τους φίλους μου για καφέ και συνειδητοποιώ ότι δεν έχω λεφτά και εκεί που έχω αποφασίσει ότι δε θα πάρω τίποτα πετάγεται ένας συμφοιτητής που είχα συνδράμει και "απαιτεί" να με κεράσει γιατί είχα σώσει την ομάδα τους από μια κρίση στο μάθημα.
Περιμένω να βρεθώ με μια φίλη μου αλλά κατά βάθος βαριέμαι γιατί είμαι πτώμα και θέλω να φτιάξω το σπίτι και τελικά το βραδυνό ραντεβού ακυρώνεται. Το λεωφορείο δε που περνάει κάθε μισάωρο, ήρθε 2 λεπτά αφού πήγα στη στάση.
Μήπως έπρεπε να παίξω λαχείο σήμερα?
Περιαυτολογία τέλος!
Σας φιλώ,
Η ηλιόλουστη συννεφούλα που θυμήθηκε πώς είναι να νιώθεις τυχερή :)
Πέρα από τα αγάπη/υγεία/ευτυχία κλπ, θα αναφερθώ σε πιο πεζά περιστατικά της σημερινής ημέρας:
Πετάγομαι στη δουλειά για να πάρω κάποια χαρτιά και πέφτω τη στιγμή που κόβουν την τούρτα τριπλής σοκολάτας (οπότε και ένα κομμάτι παίρνει το όνομά μου). Φεύγοντας βρίσκω το ασανσέρ στον όροφό μου (σπάνιο), κατεβαίνω κάτω και βλέπω 3 να περιμένουν ταξί και τίποτα να μη σταματάει. μόλις όμως φτάνω στο δρόμο, εξαφανίζονται (πάνε στην πιάτσα, σε άλλο δρόμο, δεν ξέρω) και με το που σηκώνω το χέρι μου σταματάει ταξί με κλιματισμό (είδος προς εξαφάνιση). Ο δρόμος ως εκ θαύματος δεν έχει πλέον μποτιλιάρισμα, φτάνω στην ώρα μου στη συνάντηση με τον καθηγητή, μαθαίνω ότι πήρα πολύ καλό βαθμό, πάμε για καφέ όπου μας κάνουν έκπτωση 20% (!!!!!!) δίνω το μάθημα και περνάω με καλό βαθμό μετά από μια μέρα διάβασμα (μόνο), η δουλειά που περιμένω αύριο φαίνεται ότι θα γίνει, πάω να βρω τους φίλους μου για καφέ και συνειδητοποιώ ότι δεν έχω λεφτά και εκεί που έχω αποφασίσει ότι δε θα πάρω τίποτα πετάγεται ένας συμφοιτητής που είχα συνδράμει και "απαιτεί" να με κεράσει γιατί είχα σώσει την ομάδα τους από μια κρίση στο μάθημα.
Περιμένω να βρεθώ με μια φίλη μου αλλά κατά βάθος βαριέμαι γιατί είμαι πτώμα και θέλω να φτιάξω το σπίτι και τελικά το βραδυνό ραντεβού ακυρώνεται. Το λεωφορείο δε που περνάει κάθε μισάωρο, ήρθε 2 λεπτά αφού πήγα στη στάση.
Μήπως έπρεπε να παίξω λαχείο σήμερα?
Περιαυτολογία τέλος!
Σας φιλώ,
Η ηλιόλουστη συννεφούλα που θυμήθηκε πώς είναι να νιώθεις τυχερή :)
Νύστα
Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου και να με πείσω πως με ενδιαφέρουν αυτά που διαβάζω. Το αστείο είναι ότι όντως με ενδιαφέρουν (διαδίκτυο και ιστολόγια είναι δυο πράγματα που χρησιμοποιώ κατά κόρον), αλλά είμαι τόσο κουρασμένη που νιώθω σαν άλιεν. Κι όμως ξέρω ότι όλο αυτό θα μου λείψει, μιας και η αίσθηση που μου άφησαν όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι ζω για να διαβάζω και να μαθαίνω και μου φαίνεται τόοοοσο φυσιολογικό να μην επαναπαύομαι σε αυτά που ήδη ξέρω. Ίσως πάλι να προσπαθώ να συνεχίσω να νιώθω φοιτήτρια, αλλά είναι μια εκδοχή που δεν υποστηρίζω για πολλούς λόγους (πχ πιο "φοιτήτρια" θα ένιωθα χωρίς το μεταπτυχιακό- κάθε απόγευμα για καφέ και βόλτα).
Μάλλον είναι το τελευταίο βράδυ που ξενυχτάω για να διαβάσω επειδή θα δώσω εξετάσεις και όλο αναβάλλω αυτή την επανάληψη. Μπορεί κι όλας να είναι οι τελευταίες εξετάσεις στο πανεπιστήμιο (αν εξαιρέσουμε εξέταση εργασίας, εκτός κι αν πάω για τρίτο μεταπτυχιακό και συνεχίσω να σας γκρινιάζω)! Μπορεί να αναπολώ όλα αυτά που έχω αφήσει στην άκρη καιρό τώρα, κυρίως μικρές δικές μου απολαύσεις (όχι τη σοκολάτα πάντως χαχα) και τα βλέπω να μου κλείνουν πονηρά το μάτι, αλλά ξέρω πως τα θέλω και τα παθαίνω! Αφήστε που η υποχρεωτική κοινωνικοποίηση σε μέρες που δεν την πάλευα μου έκανε καλό. (ναι! με το ζόρι έξω!!!)
Το μεταπτυχιακό πάντως δεν έχει τελειώσει ακόμα (μένει η υπέροχη εργασία!!!), οπότε ο απολογισμός θα αργήσει λίγο. Κάτι μου λέει πως θα έρθει το φθινόπωρο.
Σιγά σιγά, δε βιάζομαι. Γιατί για ακόμα μια φορά έμαθα πως όποιος βιάζεται, σκοντάφτει.
Τελευταίο μάθημα λοιπόν... Άγχος καθόλου, μάλλον μπούχτισμα, αν μου πει σου βάζω 5 και δε σε εξετάζω το παίρνω και φεύγω , ΠΦΣ (παγκόσμια φοιτητική σταθερά )γαρ, αλλά σιγά μη μου το πει... (ξέρω, ξέρω, είμαι υπερβολική :Ρ )
Κατά τ' άλλα δεν ξεχνώ πως εξετάσεις δίνουμε όλοι μας καθημερινά. Στη δουλειά, στις σχέσεις, στις φιλίες. Σας εύχομαι να μη μείνετε ποτέ μετεξεταστέοι :)
Το καλοκαίρι θα ρθει και θα πάρει κι εσένα μαζί
Στην ομορφιά του θα γίνεις χαζούλα όπως ήσουν μικρή
Θα μας γυρίζεις την πλάτη σου ανοίγοντας το παρεό
Να σε κοιτάξει ο ήλιος, να σε κοιτάξει ο ήλιος
Μάλλον είναι το τελευταίο βράδυ που ξενυχτάω για να διαβάσω επειδή θα δώσω εξετάσεις και όλο αναβάλλω αυτή την επανάληψη. Μπορεί κι όλας να είναι οι τελευταίες εξετάσεις στο πανεπιστήμιο (αν εξαιρέσουμε εξέταση εργασίας, εκτός κι αν πάω για τρίτο μεταπτυχιακό και συνεχίσω να σας γκρινιάζω)! Μπορεί να αναπολώ όλα αυτά που έχω αφήσει στην άκρη καιρό τώρα, κυρίως μικρές δικές μου απολαύσεις (όχι τη σοκολάτα πάντως χαχα) και τα βλέπω να μου κλείνουν πονηρά το μάτι, αλλά ξέρω πως τα θέλω και τα παθαίνω! Αφήστε που η υποχρεωτική κοινωνικοποίηση σε μέρες που δεν την πάλευα μου έκανε καλό. (ναι! με το ζόρι έξω!!!)
Το μεταπτυχιακό πάντως δεν έχει τελειώσει ακόμα (μένει η υπέροχη εργασία!!!), οπότε ο απολογισμός θα αργήσει λίγο. Κάτι μου λέει πως θα έρθει το φθινόπωρο.
Σιγά σιγά, δε βιάζομαι. Γιατί για ακόμα μια φορά έμαθα πως όποιος βιάζεται, σκοντάφτει.
Τελευταίο μάθημα λοιπόν... Άγχος καθόλου, μάλλον μπούχτισμα, αν μου πει σου βάζω 5 και δε σε εξετάζω το παίρνω και φεύγω , ΠΦΣ (παγκόσμια φοιτητική σταθερά )γαρ, αλλά σιγά μη μου το πει... (ξέρω, ξέρω, είμαι υπερβολική :Ρ )
Κατά τ' άλλα δεν ξεχνώ πως εξετάσεις δίνουμε όλοι μας καθημερινά. Στη δουλειά, στις σχέσεις, στις φιλίες. Σας εύχομαι να μη μείνετε ποτέ μετεξεταστέοι :)
Το καλοκαίρι θα ρθει και θα πάρει κι εσένα μαζί
Στην ομορφιά του θα γίνεις χαζούλα όπως ήσουν μικρή
Θα μας γυρίζεις την πλάτη σου ανοίγοντας το παρεό
Να σε κοιτάξει ο ήλιος, να σε κοιτάξει ο ήλιος
Κυριακή 18 Ιουλίου 2010
Υποσχετικό
Εγώ, η υπογράφουσα, Συννεφούλα, υπόσχομαι και δηλώνω αμετακλήτως, έχοντας επίγνωση της δήλωσής μου, ότι άμα τη αφίξει μου εις την πάτριαν πόλιν μου, δε θα είμαι μουντρούχα και υπναρού, αλλά αντιθέτως θα κουβαλήσω εις τη βαλίτσα φουστάνι, τακούνια, είδη make up (κλπ) και θα είμαι δεκτική σε κάθε προτεινόμενη έξοδο, διατηρώντας επιφύλαξη μόνον για τα μπουζούκια.
Το παρόν συντάχθηκε έπειτα από την εκδήλωση δυσπιστιας της Μ. απέναντι στη δήλωσή μου ότι αναμένω εξόδους για το μεθεπόμενο σαββατοκύριακο.
Αυτά!
(ξέρω, με έχει βαρέσει η ... ζέστη -ευγενικά-)
Το παρόν συντάχθηκε έπειτα από την εκδήλωση δυσπιστιας της Μ. απέναντι στη δήλωσή μου ότι αναμένω εξόδους για το μεθεπόμενο σαββατοκύριακο.
Αυτά!
(ξέρω, με έχει βαρέσει η ... ζέστη -ευγενικά-)
Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010
Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
VVV
= Veni, Vidi, Vici.
Σήμερα, μ' ένα σμπάρο δυο τριγώνια. Πέρασα το μάθημα και μάλιστα με καλό βαθμό (αλλά μου ψιλοέσπασαν τα νεύρα, ρε γμτ σε αυτή τη χώρα τα γλυφτρόνια πάνε πάντα μπροστά) και κατέληξα σε θέμα εργασίας.
Μερσί για τις ευχές!
ενα μάθημα έμεινε τώρα. Πώς διαβάζουν μετά από τόση Ιστορία για την Τεχνολογία?
Ας είναι. Κι αυτό το ταξίδι τελειώνει :)
Σας φιλώ!
Σήμερα, μ' ένα σμπάρο δυο τριγώνια. Πέρασα το μάθημα και μάλιστα με καλό βαθμό (αλλά μου ψιλοέσπασαν τα νεύρα, ρε γμτ σε αυτή τη χώρα τα γλυφτρόνια πάνε πάντα μπροστά) και κατέληξα σε θέμα εργασίας.
Μερσί για τις ευχές!
ενα μάθημα έμεινε τώρα. Πώς διαβάζουν μετά από τόση Ιστορία για την Τεχνολογία?
Ας είναι. Κι αυτό το ταξίδι τελειώνει :)
Σας φιλώ!
Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
Άρνηση
Λίγες ώρες πριν δώσω το πρώτο (και προτελευταίο και πιο δύσκολο και πιο κρίσιμο και πιο στριμμένο κλπ κλπ) μάθημα, βιώνω μια πλήρη άρνηση να διαβάσω και να πλησιάσω οτιδήποτε έντυπο. Ιδίως δε σημειώσεις και βιβλία.
Από την άλλη έχω μια απάθεια, βρίσκομαι σε μια νιρβάνα που με εκνευρίζει. Δυο είναι οι πιθανές ερμηνείες: ή μπούχτισα, ή το υποσυνείδητό μου (μουχαχαχα) θεωρεί πως θα τα πάω καλά.
όπως και να χει, αυτή η απάθεια με ανησυχεί.
Eyes on the prize , αύριο τέτοια ώρα θα πίνω καφεδάκι (και θα σκέφτομαι την επόμενη εργασία και το μάθημα :ΡΡΡ).
όπως και να 'χει, αν όλα πάνε καλά θα φύγει ένα μεγάλο βάρος. Μα κι αυτοί τάμα έχουν κάνει? Πέρσι έδινα πάλι την ίδια ημερομηνία
Έφτασε η ώρα λοιπόν! Σταυρώστε με, φτύστε με μη με ματιάσετε, ευχηθείτε μου καλή επιτυχία και όλα καλά!
Κι εγώ, όταν ξεμπερδέψω, θα μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις γνώσεις μου στο Βυζαντινό δίκαιο και στη Βυζαντινή ιστορία (Μαρία σταμάτα να χασμουριέσαι! είναι ενδιαφέρον σου λέω! :ΡΡ)
Από την άλλη έχω μια απάθεια, βρίσκομαι σε μια νιρβάνα που με εκνευρίζει. Δυο είναι οι πιθανές ερμηνείες: ή μπούχτισα, ή το υποσυνείδητό μου (μουχαχαχα) θεωρεί πως θα τα πάω καλά.
όπως και να χει, αυτή η απάθεια με ανησυχεί.
Eyes on the prize , αύριο τέτοια ώρα θα πίνω καφεδάκι (και θα σκέφτομαι την επόμενη εργασία και το μάθημα :ΡΡΡ).
όπως και να 'χει, αν όλα πάνε καλά θα φύγει ένα μεγάλο βάρος. Μα κι αυτοί τάμα έχουν κάνει? Πέρσι έδινα πάλι την ίδια ημερομηνία
Έφτασε η ώρα λοιπόν! Σταυρώστε με, φτύστε με μη με ματιάσετε, ευχηθείτε μου καλή επιτυχία και όλα καλά!
Κι εγώ, όταν ξεμπερδέψω, θα μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις γνώσεις μου στο Βυζαντινό δίκαιο και στη Βυζαντινή ιστορία (Μαρία σταμάτα να χασμουριέσαι! είναι ενδιαφέρον σου λέω! :ΡΡ)
Σάββατο 10 Ιουλίου 2010
Σάββατο, 10 Ιουλίου
Ανοιχτό βιβλίο
ανοιχτές σημειώσεις
ανοιχτή κασετίνα
ανοιχτός υπολογιστής
ανοιχτή μπαλκονόπορτα.
Σελίδες 300 και διάθεση μηδέν.
Το αεράκι φέρνει τους ήχους μιας μελόντικας
και ενός πιάνου.
Προσπαθούν να παίξουν Μπαχ,
το κομμάτι που μάθαινα κι εγώ πριν χρόνια
στο δημοτικό ακόμα.
Που και που τα αυτοκίνητα κορνάρουν
οι οδηγοί πάντα βιάζονται.
Οι αλλοδαποί στη δίπλα πολυκατοικία σταμάτησαν
τις φωνές και τα έθνικ τραγούδια στη διαπασών.
Δύο άνθρωποι τσακώνονται,
δεν καταλαβαίνω τί λένε, ξένη γλώσσα βλέπετε
μα από την ένταση καταλαβαίνω ότι είναι θυμωμένοι.
Ο άντρας φεύγει, η γυναίκα κάθεται στο παγκάκι κλαίγοντας και μουρμουρίζει.
Ένα πουλί κελαηδάει, θυμάμαι ένα παιδικό ποίημα
με τίτλο "πειρασμός"
και ένα παιδί που διαβάζει και θέλει να βγει έξω να παίξει
(μα αφού πρόκειται για διδακτικό ποίημα, το παιδί πρώτα διαβάζει
και μετά απολαμβάνει το παιχνίδι).
Με μένα τελικά όλα στο διάβασμα καταλήγουν.
Όχι πως δε μου αρέσει....
Είναι που ξέρω ότι ο κόπος μου δεν εκτιμάται.
Μα έννοια σας, και αν όλα πάνε καλά
Σε 3 μέρες τέτοια ώρα δε θα σας έχω ανάγκη
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
Και θα διαβάζω ό,τι θέλω και όχι ό,τι εσείς θέλετε επειδή το έχετε κάνει άρθρο ή βιβλίο.
Και.... (απομακρύνετε ξυραφάκια!!!!) είπα να βάλω τραγουδάκι. Και μπαίνω στο σωλήνα μου και λέω ας δω τι μου προτείνει... Βουαλά!
Και βουαλά τα στιχάκια
Ελλάδα Ελλάδα
Στίχοι: Γκάτσος Νίκος
Μουσική: Μούτσης Δήμος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Πού πήγαν οι ώρες, πού πήγαν οι μέρες, πού πήγαν τα χρόνια,
φωτιά στα Χαυτεία, καπνιά στην Αιόλου, βρωμιά στην Ομόνοια,
ουρλιάζουν τριγύρω Φολκσβάγκεν και Φίατ, Ρενώ και Τογιότα,
σε λίγο νυχτώνει, στους άχαρους δρόμους θ' ανάψουνε τα φώτα
κι ανθρώποι μονάχοι στην κόλαση ετούτη θα γίνουν λαμπάδα.
Πώς τα 'κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.
Πού πήγες Αφρούλα του ονείρου λουλούδι, πού πήγες Ελένη,
κρυφές αμαρτίες της άχαρης μέρας, το φως δεν ξεπλένει,
μονάχα πληβείοι με μάτια θλιμμένα χτυπάνε καρτέλες,
στον άθλιο μισθό τους σφιχτά κολλημένοι σαν στρείδια, σαν βδέλλες,
για ένα τριάρι, για λίγη βενζίνα για μιά φασολάδα.
Πώς τα 'κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.
Πού πήγες αγάπη, παράδεισε πρώτε, πού πήγες ελπίδα,
περάσαν οι μέρες, περάσαν τα χρόνια κι ακόμα δεν είδα
ατρόμητους άνδρες, σοφούς κυβερνήτες, μεγάλους αντάρτες,
να σπάζουν τις πύλες, να ρίχνουν τα τείχη, ν' αλλάζουνε τις στράτες
κι η νύχτα να γίνει χρυσό μεσημέρι κι η χώρα λιακάδα.
Πώς τα 'κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.
24/7 σαλπάρω.....
σας φιλώ!
ανοιχτές σημειώσεις
ανοιχτή κασετίνα
ανοιχτός υπολογιστής
ανοιχτή μπαλκονόπορτα.
Σελίδες 300 και διάθεση μηδέν.
Το αεράκι φέρνει τους ήχους μιας μελόντικας
και ενός πιάνου.
Προσπαθούν να παίξουν Μπαχ,
το κομμάτι που μάθαινα κι εγώ πριν χρόνια
στο δημοτικό ακόμα.
Που και που τα αυτοκίνητα κορνάρουν
οι οδηγοί πάντα βιάζονται.
Οι αλλοδαποί στη δίπλα πολυκατοικία σταμάτησαν
τις φωνές και τα έθνικ τραγούδια στη διαπασών.
Δύο άνθρωποι τσακώνονται,
δεν καταλαβαίνω τί λένε, ξένη γλώσσα βλέπετε
μα από την ένταση καταλαβαίνω ότι είναι θυμωμένοι.
Ο άντρας φεύγει, η γυναίκα κάθεται στο παγκάκι κλαίγοντας και μουρμουρίζει.
Ένα πουλί κελαηδάει, θυμάμαι ένα παιδικό ποίημα
με τίτλο "πειρασμός"
και ένα παιδί που διαβάζει και θέλει να βγει έξω να παίξει
(μα αφού πρόκειται για διδακτικό ποίημα, το παιδί πρώτα διαβάζει
και μετά απολαμβάνει το παιχνίδι).
Με μένα τελικά όλα στο διάβασμα καταλήγουν.
Όχι πως δε μου αρέσει....
Είναι που ξέρω ότι ο κόπος μου δεν εκτιμάται.
Μα έννοια σας, και αν όλα πάνε καλά
Σε 3 μέρες τέτοια ώρα δε θα σας έχω ανάγκη
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
Και θα διαβάζω ό,τι θέλω και όχι ό,τι εσείς θέλετε επειδή το έχετε κάνει άρθρο ή βιβλίο.
Και.... (απομακρύνετε ξυραφάκια!!!!) είπα να βάλω τραγουδάκι. Και μπαίνω στο σωλήνα μου και λέω ας δω τι μου προτείνει... Βουαλά!
Και βουαλά τα στιχάκια
Ελλάδα Ελλάδα
Στίχοι: Γκάτσος Νίκος
Μουσική: Μούτσης Δήμος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Πού πήγαν οι ώρες, πού πήγαν οι μέρες, πού πήγαν τα χρόνια,
φωτιά στα Χαυτεία, καπνιά στην Αιόλου, βρωμιά στην Ομόνοια,
ουρλιάζουν τριγύρω Φολκσβάγκεν και Φίατ, Ρενώ και Τογιότα,
σε λίγο νυχτώνει, στους άχαρους δρόμους θ' ανάψουνε τα φώτα
κι ανθρώποι μονάχοι στην κόλαση ετούτη θα γίνουν λαμπάδα.
Πώς τα 'κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.
Πού πήγες Αφρούλα του ονείρου λουλούδι, πού πήγες Ελένη,
κρυφές αμαρτίες της άχαρης μέρας, το φως δεν ξεπλένει,
μονάχα πληβείοι με μάτια θλιμμένα χτυπάνε καρτέλες,
στον άθλιο μισθό τους σφιχτά κολλημένοι σαν στρείδια, σαν βδέλλες,
για ένα τριάρι, για λίγη βενζίνα για μιά φασολάδα.
Πώς τα 'κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.
Πού πήγες αγάπη, παράδεισε πρώτε, πού πήγες ελπίδα,
περάσαν οι μέρες, περάσαν τα χρόνια κι ακόμα δεν είδα
ατρόμητους άνδρες, σοφούς κυβερνήτες, μεγάλους αντάρτες,
να σπάζουν τις πύλες, να ρίχνουν τα τείχη, ν' αλλάζουνε τις στράτες
κι η νύχτα να γίνει χρυσό μεσημέρι κι η χώρα λιακάδα.
Πώς τα 'κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.
24/7 σαλπάρω.....
σας φιλώ!
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
Εσύ, τί κάνεις?
Κάποτε ήρθανε και πιάσαν τους Εβραίους.
Εσιώπασα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Ύστερα πιάσαν τους επαναστάτες,
δεν μίλησα διότι ήμουν φιλήσυχος πολίτης.
Ήρθαν μετά και πιάσαν τους Χριστιανούς.
Πάλι δεν μίλησα,ποιός νοιάζεται για Θρησκείες και άλλα τέτοια!
Στο τέλος ήρθαν και πήρανε κι εμένα.
Εσιώπασα,δεν φώναξα,έσκυψα το κεφάλι.
Δεν ζήτησα βοήθεια,γιάτι τότε που ήταν να κραβγάσω,να διαμαρτυρηθώ,να παλέψω,συνέχιζα αδιάφορος τη σκυφτή ζωή μου...
ΜΑΡΤΙΝ ΝΙΜΕΛΕΡ
Το θέμα δεν είναι τί κάνουν οι άλλοι. Το θέμα είναι τί κάνουμε εμείς.-
Εσιώπασα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Ύστερα πιάσαν τους επαναστάτες,
δεν μίλησα διότι ήμουν φιλήσυχος πολίτης.
Ήρθαν μετά και πιάσαν τους Χριστιανούς.
Πάλι δεν μίλησα,ποιός νοιάζεται για Θρησκείες και άλλα τέτοια!
Στο τέλος ήρθαν και πήρανε κι εμένα.
Εσιώπασα,δεν φώναξα,έσκυψα το κεφάλι.
Δεν ζήτησα βοήθεια,γιάτι τότε που ήταν να κραβγάσω,να διαμαρτυρηθώ,να παλέψω,συνέχιζα αδιάφορος τη σκυφτή ζωή μου...
ΜΑΡΤΙΝ ΝΙΜΕΛΕΡ
Το θέμα δεν είναι τί κάνουν οι άλλοι. Το θέμα είναι τί κάνουμε εμείς.-
Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010
Μνημόνιο, συναίνεση και Σύνταγμα
«Και τα κοινωνικά δικαιώματα λοιπόν; Τι έγιναν τα συντάγματα, τι έγιναν οι συνταγματολόγοι, τι έγιναν οι θεματοφύλακες της νέας κοινωνικής και αλληλέγγυας νομιμότητας του ευρωπαϊκού μεταπολέμου; Πως αφέθηκε το αόρατο χέρι του Adam Smith να ξεσκίσει συντάγματα, εγγυήσεις, χάρτες και κοινωνικά συμβόλαια σαν να ήταν άχρηστα κουρελόχαρτα; Γιατί τα κατοχυρωμένα κοινωνικά δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη καταπατούνται αδίστακτα στο όνομα μιας εξουσιαστικής νέας παγκόσμιας τάξης που βρίσκεται έξω από κάθε κοινωνικό ή κρατικό έλεγχο; Και πως, όταν κάποτε αναστραφεί ο ρους των πραγμάτων, θα μπορέσουν οι καταφρονεμένοι να πεισθούν, να διεκδικήσουν, να ανακτήσουν και να αρκεσθούν σε καταστατικές «συνταγματικές εγγυήσεις», όταν οι εγγυήσεις αυτές δεν αξίζουν περισσότερο από το χαρτί στο οποίο είναι γραμμένες; Στην πραγματικότητα, το διακύβευμα είναι πολύ σοβαρότερο από ό,τι φαίνεται. Με τις νέες παγκόσμιες ισορροπίες δυνάμεων που διαγράφονται, δεν κινδυνεύει μόνο η λειτουργία της κοινωνίας, αλλά και η αξιοπιστία των οποιωνδήποτε καταστατικών της αρχών, η αξιοπιστία της δημοκρατίας» (Κωνσταντίνος Τσουκαλάς,«Το Βήμα της Κυριακής», 23.1.1994, σ. Β11).
Βαριά φιλοσοφία, το ξέρω. Παλιό, και ακόμα επίκαιρο. Κάθε μέρα και καινούριο ραβασάκι, κόντρα σε κάθε λογική. Κόβε- κόβε και δε θα μείνει τίποτα. Πάγωμα και κόψιμο μισθών χωρίς πάγωμα τιμών. Τα καλά του 1985. Τα λάθη της ιστορίας να επαναλαμβάνονται. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση? κι εμείς τί θα κάνουμε γι' αυτό?
Αλλά ξέχασα, με συγχωρείτε. Οι ζητιάνοι δεν μπορούν να έχουν απαιτήσεις.-
(βλ. και εδώ)
Βαριά φιλοσοφία, το ξέρω. Παλιό, και ακόμα επίκαιρο. Κάθε μέρα και καινούριο ραβασάκι, κόντρα σε κάθε λογική. Κόβε- κόβε και δε θα μείνει τίποτα. Πάγωμα και κόψιμο μισθών χωρίς πάγωμα τιμών. Τα καλά του 1985. Τα λάθη της ιστορίας να επαναλαμβάνονται. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση? κι εμείς τί θα κάνουμε γι' αυτό?
Αλλά ξέχασα, με συγχωρείτε. Οι ζητιάνοι δεν μπορούν να έχουν απαιτήσεις.-
(βλ. και εδώ)
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
Untitled
Πλήρωσα μόνη μου το νοίκι αυτό το μήνα.
Εξασφάλισα χρήματα για τις διακοπές μου,
μου πήρα ένα notebook και μελάνια με δικά μου χρήματα,
κρατάω από το μηνιάτικο για τις εισφορές μου.
Είμαι ασφαλισμένη,
νέα επαγγελματίας,
πρέπει να θυμάμαι να βάζω στην άκρη για τις εισφορές μου,
να είμαι υπεύθυνη,
να δουλεύω σε προθεσμίες.
Να ανησυχώ για το μέλλον.
Μεγάλωσα....
Εξασφάλισα χρήματα για τις διακοπές μου,
μου πήρα ένα notebook και μελάνια με δικά μου χρήματα,
κρατάω από το μηνιάτικο για τις εισφορές μου.
Είμαι ασφαλισμένη,
νέα επαγγελματίας,
πρέπει να θυμάμαι να βάζω στην άκρη για τις εισφορές μου,
να είμαι υπεύθυνη,
να δουλεύω σε προθεσμίες.
Να ανησυχώ για το μέλλον.
Μεγάλωσα....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)