Στο γραφείο προσπαθώ να εκπαιδεύσω την καινούρια να μην κάνει ό,τι της λένε και να μην προσφέρεται για πράγματα που δεν την αφορούν (πχ κάτι προσωπικές φωτοτυπίες που ήθελα να βγάλω), μιας και το ξέρω το έργο. πρώτα είναι φωτοτυπίες, μετά οι καφέδες, τα τσιγάρα και οι λογαριασμοί, μετά το σούπερ μάρκετ κλπ κλπ .
Το απόγευμα και αφού είχε προηγηθεί μια άκρως ξελιγωτική κουβέντα στη δουλειά (και τσακίστηκα στο λεωφορείο), αποφάσισα να φτιάξω μπράουνις. Σαν καλή νοικοκυρά , πήγα σπύπερ μάρκετ. Προς στιγμήν πήγα να πάρω από το ράφι το μείγμα, αλλά όοοοοχι, ήθελα να τα κάνω όλα από την αρχή. Ψώνισα λοιπόν τα υλικά που μου έλειπαν και βουρ στο σπίτι. Η κουζίνα έγινε άνω κάτω. Ανακάτεμα, ψιλοκόψιμο, χτύπημα, λιώσιμο, καιρό είχα να απολαύσω τον χρόνο που πέρασα στην κουζίνα (συνήθως είμαι εκεί μόνο για να πλένω πιάτα).
Ιδού η συνταγή που χρησιμοποίησα ( http://www.sintagespareas.gr/sintages/zoumera-brownies.html) :
Συστατικά
- 200γρ σοκολάτα κουβερτούρα
- 200γρ Βιτάμ soft
- 3 αυγά
- 400γρ ζάχαρη
- 1 κουταλιά άρωμα βανίλιας
- 200γρ ψίχα από καβουρντισμένα φουντούκια
- 3 κουτ.σούπας μπράντι
- 180γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Οδηγίες
- Βουτυρώνετε ένα ρηχό μακρόστενο ταψί (ενδεικτικά : 20x10εκ.) και το στρώνετε με λαδόχαρτο.
- Χωρίζετε τα αυγά και έχετε σε ένα μεγάλο μπολ τους κρόκους ενώ χτυπάτε με το μίξερ σε ένα άλλο μπολ τα ασπράδια.
- Λιώνετε τα 200γρ κουβερτούρας και το Βιτάμ και χτυπώντας το μίγμα το ρίχνετε μαζί με τη ζάχαρη και τη βανίλια στο μπολ με τους κρόκους.
- Προσθέτετε τα φουντούκια,το μπράντι, το αλεύρι και ανακατεύετε στο μίξερ.
- Αφού ανακατέψετε καλά, προσθέτετε και τα ασπράδια και ανακατεύετε με απαλές κινήσεις με μια κουτάλα.
- Ρίχνετε το μίγμα στο ταψί και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 30-45 λεπτά.
Η πείρα μου (μετά το πείραμα ) έδειξε τα εξής:
-έχει μεγάλη σημασία το ταψί να είναι στις σωστές διαστάσεις
-οι ξηροί καρποί μου φάνηκαν πολλοί για το μείγμα αυτό
-πριν ρίξω μέσα το ασπράδι, το μείγμα μύριζε σα γλυκό σαλάμι (άσχετο... Κατίνααααα!!)
-αντί για μπράντυ έριξα λικέρ φουντούκι
-σε καμία περίπτωση μην τα αφήσετε πάνω απ όσο λέει. Το μάτι ξεγελάει! έβλεπα κάποια υγρά στο ταψί και θεωρούσα πως δεν ήταν έτοιμο, αλλά φευ! ξεροψήθηκε!!!! (γι αυτό και αύριο που θα το πάω γραφείο σκέφτομαι να γυρίσω το πάνω κάτω! μουχαχαχα! Και ναι! θα το πάω γραφείο! Δε θα αφήνω πειρασμούς στο σπίτι! ).
- κόλπο για να δείτε αν είναι έτοιμο, είναι να το τρυπήσετε με μια οδοντογλυφίδα. αν δεν αφήσει υπολείμματα, αμέσως έξω από το φούρνο!
-έβαλα μέσα και λίγη ψιλοκομμένη κουβερτούρα, το συνιστώ!!!
- τα περισσότερα φουντούκια τα θρυμμάτισα (μην τα ρωτάτε)
-για τους λιχούδηδες, θα πρότεινα την προσθήκη λίγης ζάχαρης (φαντάζομαι δε θα έχει θέμα άσχημης αντίδρασης με το μείγμα μιας και δε φουσκώνει), αφού μου φάνηκε κάπως άγλυκο.
Αυτά βασικά... Τώρα, δεν ξέρω αν αυτό ήταν μια παταγώδης αποτυχία που αποδεικνύει ότι δεν είμαι του ψησίματος (αν και με τα μηλοπηττάκια και τα κέικ μια χαρά τα κατάφερνα), ή αν το πείραμα παρασκευής ενός καινούριου γλυκού εστέφθη με επιτυχία, ώστε στη γιορτή μου να το φτιάξω τέλειο (όλα έχουν ένα σκοπό, είπαμε...).
Υγ1: καθώς περπατούσα στο κέντρο της πόλης, έγινα μάρτυρας του εξής περιστατικού: Κοπέλα καθιστή σε σκαλιά μιλάει στο κινητό, κύριος μεσήλικας περιποιημένος σέρνοντας καροτσάκι λαϊκής (από τα καλά με το ύφασμα) την πλησιάζει και κάτι της λέει (μετά που πλησίασε κι εμένα κατάλαβα πως της είπε αν θέλει να αγοράσει χαρτομάντηλα σε πολύ καλή τιμή) . Του απαντάει δεν ενδιαφέρομαι ,και ο κύριος αρχίζει να φωνάζει: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ δεν ενδιαφέρομαι! Ευχαριστώ! Ανατροφή δεν έχεις? Επαθα πλάκα...
Επίσης έπαθα πλάκα με το εξής περιστατικό... μετά από δική της παράκληση, δάνεισα σε μια καθηγήτριά μου (μόλις είχα πάρει πτυχίο) ένα βιβλίο ΜΟΥ της νομικής για να δώσει εξετάσεις η κόρη ΤΗΣ , η οποία είχε το βιβλίο αλλά ήθελε λέει να διαβάσει από το δικό μου γιατί ήταν καλά σημειωμένο. ενάμιση χρόνο μετά, και μετά από αρκετά τηλεφωνήματα, όπου μου είπε πως δεν το βρίσκει, και πέταξε δειλά την ατάκα ε.... το πολύ πολύ να σου αγοράσω ένα άλλο, και αφού της είπα ότι το χρειάζομαι για την άλλη σχολή (κουτί όμως...), και ούτε φωνή ούτε ακρόαση... Πέφτουμε σήμερα μούρη με μούρη. Μου είπε κλασσικά πάλι πως δεν το βρίσκει και εγώ της είπα πως το χρειάζομαι... μετά με ρώτησε αν με πειράζει να μην είναι σημειωμένο όπως το δικό μου και της είπα ότι θα προτιμούσα το δικο μου , αλλά μου χρειάζεται τόσο πολύ, που, οκ, και ένα άλλο θα ήταν εντάξει. Δε φτάνει που έκανε τη δουλειά της, δεν καταλαβαίνω γιατί το ζορίζει και ξεπέφτει τόοοσο πολύ καθηγήτρια πράμα. Ελεος πια! (ξέρω έχω αρχίσει να παραληρώ, αλλά έχω νεύρα!)
Υγ2: Είμαι στην οδό Ευριπίδου, γνωστή για τα υπέροχα μαγαζιά με τα μπαχαρικά και για πολλά άλλα , καλά και κακά. Πλησιάζει ένας ναρκομανής -κοπελιά να σε ρωτήσω κάτι? Προσπαθώ να απομακρυνθώ, μου λέει μη φεύγεις, γιατί φεύγεις?
Δε μπορώ να κάνω αλλιώς, την προηγούμενη φορά που κάποιος πήγε να με ρωτήσει κάτι (έχεις να μου δώσεις 1€?) και δεν απάντησα, με πήρε 4 τετράγωνα από πίσω και την προ προηγούμενη με απείλησε με μια σύριγγα.
Δε νιώθω άνετα να δίνω χρήματα στο δρόμο, προτιμώ να πάρω κάτι στον άλλον να φάει. Και τότε θυμήθηκα ένα ναρκομανή κάτω από τη δουλειά μου. Έκανε κι εκείνος τη γνωστή ερώτηση, γιατί δεν είχε λέει να φάει. στα 5 λεπτά που ήμουν εκεί, 3 περαστικοί προσφέρθηκαν να του πάρουν φαγητό, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Τον 3ο δε , τον έβρισε κι όλας....
Υγ3:Είδα μια ταινιούλα κινουμένων σχεδίων, το "up". Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα, ειδικά αν τη δείτε με πιτσιρίκια.
Υγ4 : (και πιο σημαντικό).Υπομονή, κουράγιο και καλή τύχη σε όσους κινδύνεψαν ή κινδυνεύουν από τις φωτιές. Δεν έχω άλλα σχόλια να κάνω, γι' αυτό το θέμα οι λέξεις μου τέλειωσαν, όπως βλέπω τα δέντρα να πεθαίνουν ένα ένα. Δεν αντέχω άλλο να ρωτάω αν μας πλησιάζει η φωτία όπως το 2007 ή να κάνω λίστα φίλων και γνωστών για να δω αν είναι καλά. Και τι θα κερδίσετε να χτίσετε? αφού δε θα υπάρχει δάσος πια... ΒΛΑΚΕΣ..... .-
