Αυτές οι γιορτές...

Θα είναι διαφορετικές.

Καλά Χριστούγεννα εύχομαι, αν και είναι νωρίς ακόμα!
Και ευτυχισμένο το νέο έτος :)

Να χαμογελάτε!

Για τον παππού που δε γνώρισα,

με αφορμή μια κουβέντα που είχα σήμερα....

Για τις παρελάσεις, για τους θεσμούς, για τους επισήμους.
Σε μια χώρα που έχει χάσει την ταυτότητά της,
που προσπαθεί να αρπαχτεί κάθε φορά από ό,τι βρίσκει πρόχειρο:
Από τους αρχαίους, ή τους βυζαντινούς, από τους σοφούς ή τους επιστήμονες.
Και που για επιτεύγματα και πράξεις παλιές και άλλων ανθρώπων θεωρεί πως όλοι πρέπει να της χρωστάνε.
Σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει από αξιακής και ηθικής άποψης πολύ πριν χρεοκοπήσει οικονομικά, που θα εμπιστευθεί πάλι αυτόν που θα του τάξει τα περισσότερα.

Που τα παιδιά δεν ξέρουν τί έγινε το 1940, παρά μόνο ότι δε θα έχουν σχολείο, που οι "φιλειρηνιστές" θέλουν να σταματήσουν οι παρελάσεις, που οι πωρωμένοι με το στρατό τις υποστηρίζουν με σθένος, και εμείς το βλέπουμε ευκαιρία να γλυτώσουμε μια μέρα από τη δουλειά.

Ο παππούς που δε γνώρισα, είχε πολεμήσει στην Αλβανία, όπως και πολλοί παππούδες των συνομηλίκων μου. Και γύρισε από εκεί με τα πόδια, στο χωριό του στη Σπάρτη. Κι αν αυτός ο άνθρωπος δε ζει, άλλοι ζουν. και είναι κρίμα να μετατρέπονται οι παρελάσεις σε τσίρκο. Υπάρχει ο χρόνος και το μέρος για όλα. Η παρέλαση δεν είναι ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος.

Μπορεί να μην αλλάξουμε ποτέ παππού...
Μα σ' ευχαριστώ.

:)

 Στίχοι / Μουσική / Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Σχέση ρουτίνας και πλήξης τρελής
 σχέση ταπείνωσης και προσμονής
πώς το αντέξαν μπαμπάς και μαμά
 και ο θείος ο Μίμης κι Βέμπω η θεά;

Σχέση του γάμου του συμβιβασμού
μα το ρεφραίν ανεβαίνει αλλού,
νύχτα στον κήπο στα τζάμια βροχή
σαν παλιά μελωδία στο αμπαζούρ
το θαλασσί.

 Μονάχος μιλάς μπουμπουκάκι
 να μπω λιγουλάκι κι εγώ
 τα δυο ποδαράκια μου πάγοι
 στα δυο τα ζεστά σου ας χωθούν,
που σβήσαν τα σώματα οι σπάγκοι
με τέτοιο Φλεβάρη καιρό.

 Σ' αγαπώ σε παντρεύομαι,
σ' αγαπώ σ' ονειρεύομαι,
σ' αγαπώ είμαι παιδάκι σου
μια φωτιά στο καθρεφτάκι σου.
Σ' αγαπώ μάτια, ξανθά μαλλιά,
 σ' αγαπώ χείλη ρόδινα, πορφυρά,
μεταξωτά παντού
του ουρανού και του προσώπου αυτού.

Σχέση διαψεύσεων,
σχέση πληγών,
λάτιν με πλάτη κι οι δυο οκλαδόν.
Ξάφνου ο στίχος αρπάζει φωτιά
 κατακόκκινα τζάμια κι ο ήλιος βουτιά.

 Στην Πατησίων μια δύση χρυσή
ήλιε αρχηγέ μου ρεφραίν μου εσύ,
απ' τον φεγγίτη του μπάνιου πηδάς
κι όλο κάλτσες, σλιπάκια
στα πλακάκια σκορπάς.

Τα βλέφαρα κλείσε ζουζούνι
και σκύψε τη γκλάβα σου εδώ
μην πάει στα μάτια σαπούνι
και πεις πως σε τύφλωσα εγώ,
 στην κάμαρα σου 'χω κουστούμι
κουκλί στο χορό να σε ιδώ.

Σ' αγαπώ σε παντρεύομαι,
σ' αγαπώ σ' ονειρεύομαι,
σ' αγαπώ είμαι παιδάκι σου
μια φωτιά στο καθρεφτάκι σου.
Σ' αγαπώ μάτια, ξανθά μαλλιά,
 σ' αγαπώ χείλη ρόδινα,
πορφυρά, μεταξωτά παντού
του ουρανού και του προσώπου αυτού.

Ακόμα μια φορα

μετράω τα πρώτα.
Ο πρώτος ζεστός καφές, βράδυ προσπαθώντας να μην κοιμηθώ όντας ξεθεωμένη από τη δουλειά.
Τα πρώτα μαύρα σύννεφα στον ουρανό, που με κάνουν να αναρωτιέμαι πότε θα έρθει η βροχή
το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα με κλειστή τη μπαλκονόπορτα γιατί έκανε κρύο
και το πρώτο πρωί που πήρα ζακέτα γιατί είχε ψύχρα.
Η πρώτη φορά εδώ και μήνες που μυρίζει βροχή και χορτάρι.

Το αγαπώ το φθινόπωρο....
Και τον ήλιο που δύει μέσα από το μακρόστενο παραθυράκι μου πλάι στο τζάκι.

Τράβα κουπί

Κάθε πρωί με τραβάω για να σηκωθώ από το κρεβάτι....
Σέρνομαι για να ντυθώ, εγκαταλείποντας πρόσφατα με κόπο κερδισμένες καλές συνήθειες και αναβάλλοντάς τες "για αύριο".
Περπατώ μέχρι το σταθμό του Μετρό, κάθε πρωί στην ίδια θέση, προσπαθώντας να μη με πάρει ο ύπνος και ξυπνήσω στο τέρμα.
Καφές και κουλούρι στο χέρι, καλημέρες στο γραφείο.
Πιέζομαι, όχι μόνο λόγω ατέλειωτων ωρών δουλειάς, αλλά και συμπεριφορών που βλέπω.

Η μέρα περνάει όμως με γέλια, χάχανα και πλάκες. Ναι και με πίεση, αλλά και με γέλια.
Όπως έλεγα πρόσφατα, δε θεωρώ ότι επειδή κάποιος έχει δουλειά αυτή την εποχή πρέπει να δέχεται τα πάντα. Έχω φτάσει στο σημείο που έχω πατήσει παύση σε κάθε κοινωνική και ακαδημαϊκή δραστηριότητα, γιατί η δουλειά ρουφάει όλη μου την ενέργεια.

Η ώρα περνάει, τα μάτια τσούζουν από την οθόνη, το στομάχι μου διαμαρτύρεται. Εξω έχει σκοτεινιάσει και παίρνω το δρόμο του γυρισμού. Κοιτάζομαι με τα βιβλία μου και αποσύρομαι για ύπνο.
Μια ακόμα μέρα, ίδια ή και λίγο διαφορετική με την προηγούμενη θα ξημερώσει...

Ναι, δεν την παλεύω! Αλλά οι μικρές και μεγάλες ευχάριστες στιγμές της καθημερινότητας με στηρίζουν. Και με βοηθάνε να πιστεύω ότι κάποια μέρα όλα θα γίνουν και πάλι φυσιολογικά!

Κι εσείς, υπεύθυνοι γι' αυτές τις στιγμές.... σας ευχαριστώ :)

πέντε μέρες

Πέντε μέρες φέτος το καλοκαίρι μου. Άντε, να βάλω κι άλλες τρεις τέσσερις, ανάμεικτη χαρά και αλμύρα με διάβασμα τις νύχτες.
Πέντε μέρες, αύριο σαλπάρω. Για να γεμίσω μπαταρίες για τον χειμώνα που έρχεται.
Πέντε μέρες, ελπίζω χωρίς αλλες υποχρεώσεις και έννοιες. Με καλή παρέα και μόνο τα απαραίτητα.

Πήρα πολλά μαθήματα αυτό το χρόνο, προς το παρόν δε θέλω άλλα. Θέλω να κατεβάσω ρολά.

Μια παρέα που γελάει πολύ ονειρεύεται και πολύ. Κι αν τα όνειρα δε βγαίνουν, μαθαίνει να κάνει άλλα. Κι αν βγαίνουν διαφορετικά, πάλι τα αγκαλιάζει.
Κι αν δεν βρεθούν χρόνια μετά να παραθερίζουν σε ένα οικοπεδάκι με τροχόσπιτο και μπάρμπεκιου δίπλα σε εκείνη τη θάλασσα, θα είναι σαν να μην έχει περάσει μια μέρα από τότε που έπλασαν εκείνο το όνειρο και θα γελάνε μαζί, κάπου αλλού. Γιατί δε μετράει το που, αλλά το με ποιόν τελικά.

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού (έτσι όπως το πάει, με μπικίνι και το Δεκέμβρη!)

Παράκληση

Μη μου ευχηθείτε καλό μήνα. ΔΕΝ είναι καλός. Ούτε καλή εβδομάδα. Κι αυτή χάλια είναι. Και μαντεύω πώς θα είναι και η επόμενη.

Τα νεύρα μου, τα χάπια μου και ένα ταξί να φύγω.


Η αβεβαιότητα, η πίεση, οι εκκρεμότητες, η προσαρμογή, οι προθεσμίες, οι στόχοι και άλλα πολλά μου έχουν σπάσει τα νεύρα.


Μη με πλησιάζετε, δαγκώνω.

Δεν ξέρω τί κάνουν τα άστρα, ο Δίας όμως σίγουρα @!*@^%~!(!




ΥΓ1: Δε θα κατέβω όπως προγραμμάτιζα (ξέρεις εσύ μικρή Παριζιάνα).
ΥΓ2: Σας διαβάζω στα πεταχτά, δε σχολιάζω (προς το παρόν), μόλις ηρεμήσουν τα νεύρα μου θα επανέλθω προσηκόντως!
ΥΓ3: Κάντε βουτιές και για εμένα!
ΥΓ4: Προσευχηθείτε να τη βγάλω καθαρή μέχρι τέλους του μήνα που θα φύγω σύντομες διακοπές...